Το ελληνικό Κατύν (αναπαραγωγή της πρωτότυπης έκδοσης)

 

---

Το ελληνικό Κατύν

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οι δρόμοι της Αθήνας και των συνοικισμών δεν καλοστέγνωσαν από το αίμα των ηρώων, των παιδιών του Λαού που πέσαν θύματα της βαρβαρότητας των κατακτητών και των συνεργατών τους. Ο δρόμος προς την Καισαριανή, το σκοπευτήριο, πλημμύρισε από αίμα τις πρώτες μέρες του περσινού Μάη. Στην Καλλιθέα, στην Κοκκινιά, στο Δουργούτι, στον Κολωνό νωπές ήταν ακόμα οι φασιστικές βαρβαρότητες. Οι ξακουσμένοι δήμιοι γερμανοτσολιάδες πέρασαν… Στον υπόνομο της Ειδικής Ασφάλειας σε κάθε νεροποντή όλο και βγαίναν πτώματα αθώων μαρτύρων. Οι κρεμάλες όπου μαρτύρησαν αδέρφια μας είναι ακόμα μπρος στα μάτια μας. Και οι συνεργάτες των Γερμανών ανακηρύχτηκαν «εθνικοί ήρωες» μέσα στα δικαστήρια που προκαλούν το λαό. Και οι πιο μαύροι μαυραγορίτες ασύδοτοι γυρνάν και επιδείχνουν τα άνομα πλούτη τους που έφτιαξαν απ’ το αίμα των παιδιών μας προστατευόμενοι απ’ τους Γερμανούς.

Όλος αυτός ο κόσμος της εθνοπροδοσίας, του εγκλήματος, της τυραννίας είναι οι ίδιοι άνθρωποι που οργάνωσαν το φασιστικό πραξικόπημα του Δεκέμβρη και αιματοκύλισαν με ξένα όπλα και με τους ίδιους γερμανοτσολιάδες το λαό της Αθήνας – Πειραιά. Είναι οι ίδιες κλίκες που δεν εννοούν ν’ αφήσουν το λαό ήσυχο και συνεχίζουν και ξαπόλυσαν τώρα τον πιο άγριο διωγμό των πατριωτών αυτών που πολέμησαν για την Ελλάδα, και για να κρύψουν τα εγκλήματά τους, για να σβύσουν απ’ τη θύμηση του λαού τα άγριά τους κακουργήματα, βρήκαν μια μέθοδο αντάξιά τους. Δοκίμασαν να παραστήσουν μια τέτοια σειρά εγκλήματα που τάχα διέπραξε το ΕΑΜ, ώστε να σκεπάσουν με το μαύρο αυτό μανδύα τις δικές τους κακουργίες. Αυτό είναι ένα από τα νοήματα που είχε η μεταδεκεμβριανή πτωματολογία. Όλοι οι κύκλοι της ντόπιας προδοσίας και της ξένης αντίδρασης μέχρι το Σερ Σιτρίν επιστρατεύτηκαν για να διαλαλήσουν σ’ όλη την οικουμένη τα φοβερά εγκλήματα που διέπραξε το ΕΑΜ. Έτσι από τόνα μέρος κατασυκοφαντούσαν ένα ηρωικό αγώνα που διεξήγαγε ο Ελληνικός Λαός για την ανεξαρτησία του Έθνους και την ελευθερία του και από τάλλο μέρος σκεπάζαν τα δικά της αμέτρητα εγκλήματα, αυτά που διέπραξαν και στις μέρες του Δεκέμβρη, μα και τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς. Σκεπάζαν…θαρρούσαν πως σκεπάζαν. Γιατί το άφθονο αίμα που χύθηκε απ’ τα προδοτικά χέρια τους ήταν ποτάμι και δε σκεπάζεται.

Άσχετα όμως από αυτό, είναι καιρός να ειπωθεί η αλήθεια για τα διαλαλημένα «εγκλήματα» του ΕΑΜ.

Είναι αλήθεια πως τις μέρες που ολόκληρος ο Λαός, ο γνήσιος, ο πραγματικός, ο πολυβασανισμένος Λαός της Αθήνας και του Πειραιά πάλευε λιονταρίσια έναν άνισο αγώνα, είναι αλήθεια πως έγιναν εκτελέσεις. Είτε από τον αγανακτισμένο Λαό που έβλεπε πως οι προδότες, αφού έμειναν ατιμώρητοι, ξαναπήραν όπλα στον άσπιλο λαϊκό αγώνα. Κανένας αμερόληπτος παρατηρητής δεν μπορεί να μην καταλάβει πως μέσα στη φωτιά και στον πυρετό μιας σκληρήας μάχης αυτά ήταν αναπόφευχτα και δεν υπήρχε μέσο για να μη γίνουν, όσο κι αν ζημίωναν τον αγώνα του λαού οι τέτοιες πράξεις.

Αλλά ποτές δεν έγιναν αυτές οι εκτελέσεις που παρουσίασαν οι οργανωτές της πτωματολογίας και ποτές δεν έγιναν αυτά τα φριχτά, τα απαίσια πράγματα που οι ίδιοι αυτοί οργανωτές της αντιλαϊκής εκστρατείας εμφάνισαν.

Η απόδειξη αυτής της αλήθειας είναι ο σκοπός τούτου του φυλλαδίου. Να δείξει σε κάθε αμερόληπτο άνθρωπο με ποια μαεστρία εξογκώθηκαν αυτές οι φριχτές ιστορίες για βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς, τυφλώσεις και τόσα άλλα απερίγραφτα κακουργήματα. Και η απόδειξη αυτής της συκοφαντίας θα γίνει με γεγονότα, με γεγονότα αδιάψευστα. Και προκαλούμε καθέναν, που δε θα πεισθεί, να κάνει μόνος του μια έρευνα στα συγκεκριμένα στοιχεία που δίνουμε για να τα εξακριβώνει και ο ίδιος. Το ανίερο έργο της κατασυκοφάντησης κάθε ωραίου αγώνα της Ελλάδας είναι καιρός να ξεσκεπαστεί. Η αλήθεια μπορεί να θολώνει καμιά φορά, όμως βγαίνει στο τέλος, πιο λαμπρή…

Πως οργανώθηκε η συκοφαντική εκστρατεία

Τριάντα τρεις μέρες βάσταξε η ένοπλη αντίσταση του Λαού της Αθήνας και του Πειραιά. Στις 33 αυτές μέρες δεν πέρασε ούτε ώρα που να μην βάλλωνται οι συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά από τα αεροπλάνα, από το στόλο, από τα κανόνια, από τους όλμους, από τα τανκ. Χιλιάδες είναι τα θύματα. Θάφτηκαν όπως όπως στις αυλές, έξω από τις εκκλησίες, στα πεζοδρόμια, στα οικόπεδα. Όταν αποχώρησε ο ΕΛΑΣ και μπήκαν οι Άγγλοι, όλα αυτά τα αμέτρητα πτώματα ξεθάφτηκαν και φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα. Βρέθηκαν έτσι στο Περιστέρι ή στην Κυψέλη ή στα Τουρκοβούνια ακρωτηριασμένα χωρίς μάτια ή μύτες. Και κλήθηκαν οι συγγενείς τους να παραλάβουν το πτώμα «του κατακρεουργηθέντος υπό των ελασιτών» δικού τους. Για να πιάσει πιο πολύ η ιστορία διάδοσαν κατάλληλα πως οι συγγενείς εκείνων που σκοτώθηκαν από τους ελασίτες θα πάρουν σύνταξη ενώ εκείνοι που σκοτώθηκαν από αδέσποτες, (δηλαδή από τα αεροπλάνα, κανόνια, τανκς κ.λπ.) δεν παίρνουν τίποτα. Έτσι ο καθένας είχε συμφέρο να παρουσιάσει το δικό του σαν θύμα των ελασιτών. Και οι εφημερίδες γέμισαν από ονόματα κρεουργηθέντων και οι ξένοι ανταποκριτές καθώς και ο σερ Σίτριν καλούνταν να δουν τις βαρβαρότητες του ΕΛΑΣ. Έτσι ήταν πιο εξασφαλισμένη η επιτυχία της συκοφαντικής εκστρατείας. Αν, πάλι, κανένας τίμιος άνθρωπος δεν ήθελε να γίνει όργανο της προδοτικής κλίκας των συκοφαντών -παρόλες τις υποσχέσεις για σύνταξη- τότε χρησιμοποιούσαν την απειλή «είσαι κουκουές!» «Κρέμασμα θέλει!» ήταν η απάντηση σε διαμαρτυρίες τιμίων ανθρώπων που βλέπαν τους ιερόσυλους να εκθέτουν το πτώμα του αδικοσκοτωμένου συγγενούς τους για πολιτική εκμετάλλευση.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό: Συνεργεία ειδικά οργανώθηκαν για να βγάζουν από τα πτώματα τα μάτια να κόβουν τα μέλη και να τα εκθέτουν έτσι ανίερα ακρωτηριασμένα ώστε να διαπιστώνεται η «βαρβαρότητα» των ελασιτών. Είναι το πιο φριχτότερο έγκλημα που μονάχα οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, οι αντάξιοι μαθητές του Σίμαναν μπορούσαν να σκεφτούν και να βάνουν σ’ εφαρμογή.

Αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποίησαν. Και τώρα για απόδειξη παραθέτουμε μια σειρά από αδιάψευστα περιστατικά που αποδείχνουν τα πάρα πάνω. Είναι αδύνατο να γραφτούν όλα όσα έχουμε εξακριβώσει. Όμως είναι αρκετά για να δώσουν μια αποστομωτική απάντηση στους κλασικούς συκοφάντες.

1. Χαράλαμπος Μαλισιάκος, Σβορώνου 12, προστάτης 5 παιδιών. Όλη η γειτονιά ξέρει πως σκοτώθηκε από βλήμα όλμου στις 28 Δεκέμβρη μαζί με 10 άλλους έξω απ’ το εργοστάσιο Ναθαναήλ… Στις εφημερίδες γράψαν πως σφάχτηκε μαζί με 40 άλλους στα κάτω Πατήσια.

2. Αικατερίνη Βήχου, ετών 75, Ευαγ. Καστρινάκης ετών 37, Ελένη Καστρινάκη ετών 27 και το παιδάκι τους Λευτέρις 1,5 ετών σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους (Μακεδονίας 44) από όλμο και τους έθαψαν στον Άγιο Μελέτη. Τα πτώματά τους εκτέθηκαν παραμορφωμένα στο Περιστέρι.

3. Σπύρος Γεωργίου Βενιέρης, 22 χρονών, Ακομινάτου 64. Τραυματίστηκε από πολυβόλο τανκς στις 12 του Δεκέμβρη και πέθανε την ίδια μέρα. Το πτώμα του μεταφέρθηκε στον Άγιο Βασίλη της οδού Μετσόβου. Από εκεί παράλαβε τον νεκρό γυιό της η άτυχη μάνα του και τον έθαψε στον Άγιο Σπυρίδωνα. Ταχτικά πήγαινε η μάνα και άναβε καντήλι στο μνήμα του. Στις 10 του Φλεβάρη πήγε μαζί με μια άλλη γυναίκα και βρήκαν τον τάφο του ανοιχτό και άδειο. Ο νεκροθάφτης της είπε πως το πτώμα μεταφέρθηκε στο Περιστέρι όπου πήγαν και το βρήκαν εκτεθειμένο μαζί με άλλα πτώματα «κατακρεουργηθέντων».

4. Ο Γρηγόριος Λέριος, κάτοικος Παλαιών Σφαγείων, χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα ενώ αγόραζε τσιγάρα στη στάση Χαροκόπου. Μεταφέρθηκε στην κλινική Σκανδαλάκη όπου πέθανε. Θάφτηκε έξω από την κλινική μαζί με άλλους νεκρούς. Οι εφημερίδες γράψανε πως «εξετελέσθη» από τον ΕΛΑΣ.

5. Γιάννης Φαφούτης (Ματζαγριωτάκη 17, Καλλιθέα). Σκοτώθηκε από βλήματα τανκ την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του και θάφτηκε από τους συγγενείς του. Το πτώμα του βρέθηκε σε κοινό τάφο φρικαλέα ακρωτηριασμένο.

6. Τάσος Ιερόπουλος, ετών 61, συνοικισμός Σκοπευτηρίου Καλλιθέας. Τραυματίστηκε από αδέσποτη σφαίρα και πέθανε στο νοσοκομείο στις 17/12/44. Το Γενάρη παρουσιάστηκε σαν «αγρίως εκτελεσθείς, υπό των ελασιτών».

7. Στάθης Παπαδάκης, 18 ετών, από τον Υμηττό (Ερασινίδου 34). Τραυματίστηκε και πέθανε. Οι δικοί του τον θάψαν στον Άγιο Αρτέμη. Στις 22 του Φλεβάρη η αστυνομία υποχρέωσε τη μάνα του να ξεθάψει το πτώμα του και να το αφήση εκτεθειμένο για πολλές μέρες στη Ζωοδόχο Πηγή της Καισαριανής.

8. Σπύρος Βεντήρης, Σούλα 31. Σκοτώθηκε ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος στην οδό Γ’ Σ/βρίου από εγγλέζικο τανκ. Τον θάψαν στο Γ’ Νεκροταφείο. Αργότερα βρέθηκε κατακρεουργημένος και χωρίς μάτια στο Περιστέρι, όπου είχε εκτεθεί παραμορφωμένο από τα ειδικά συνεργεία το πτώμα του «προς αναγνώρισιν». Η αδερφή του, κ. Δημουλίτσα, διαμαρτυρήθηκε έντονα για την ιεροσυλία που έγινε στο πτώμα του αδερφού της.

9. Ευάγγελος Γιανίρης. Πέθανε από φυσικό θάνατο. Τον περιλάβαν στον κατάλογο των «αγρίως σφαγιασθέντων».

10. Στο δασύλλιο της Αγίας Τριάδος (Βύρωνας) ξέθαψαν στις 20 του Φλεβάρη περί τα 50 πτώματα ελασιτών που είχαν σκοτωθεί στις μάχες. Τα φόρτωσαν σ’ ένα φορτηγό αυτοκίνητο με την επιγραφή «οι δολοφονηθέντες από τον ΕΛΑΣ» και η μακάβρια πομπή γύρισε όλον το συνοικισμό.

11. Στις 12 του Δεκέμβρη το μεσημέρι ο γενικός αρχίατρος Δημήτριος Μπέλιας σκοτώθηκε από ριπή πολυβόλου βρεταννικού τανκ στη διασταύρωση των οδών Ζαΐμη και Στουρνάρα. Το πτώμα του έμεινε στο σημείο που έπεσε 3-4 μέρες. Μια νύχτα η Εθνική Αλληλεγγύη σήκωσε το πτώμα του στρατηγού και το έθαψε κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τη νεκρόσιμη ακολουθία έψαλε ο παπάς του Αγίου Βασιλείου, στον τάφο του δε τοποθετήθηκε ξύλινος σταυρός με τα’ όνομά τους και δάφνινος στέφανος. Έπειτα από αυτό η Εθνική Αλληλεγγύη ειδοποίησε μέσω του μπακάλη της γειτονιάς τους συγγενείς του θύματος που ήρθαν και παρέλαβαν τη βέρα, το ρολόι και το πορτοφόλι του νεκρού, που περιείχε ολόκληρο το μισθό του (τον είχε, φαίνεται, εισπράξει την ίδια μέρα). Το πτώμα ξεθάφτηκε και το παρουσίασαν σαν αγρίως κατακρεουργηθέντα από τον ΕΛΑΣ.

12. Κοντά στην έπαυλη Σκουλούδη στον Πειραιά βρίσκεται ένα πηγάδι. Εκεί πρόχειρα, γιατί δεν υπήρχε άλλο μέρος, είχαν ταφεί καμιά δεκαριά πτώματα. Δυο ήταν γέροι που πέθαναν από φυσικό θάνατο, τρεις σκοτωμένοι από αδέσποτες και οι άλλοι ελασίτες νεκροί από τις μάχες. Τα ξέθαχαν αργότερα όλα, τα πολλαπλασίασαν επί είκοσι και είδε το φως η «ιστορία» «Το φρέαρ της επαύλεως Σκουλούδη. Διακόσια πτώματα φέροντα καταφανείς κακώσεις, θύματα της αγριότητας των κουκουέδων».

13. Η αδελφή Μαρία Πανά υπηρετούσε στο Ασκληπιείο νοσοκομείο Βούλας και Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Από εκεί ήρθε εθελοντικά στο πρόσκαιρο νοσοκομείο Νέας Σμύρνης όπου πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες ως τις 20 του Δεκέμβρη. Απ’ τις 20 ως τις 29 του Δεκέμβρη υπηρέτησε στο συνεργείο του ΕΛΑΣ συνοικισμού Υμηττού μαζί με 5 άλλες αδελφές και ένα γιατρό. Τη νύχτα της 29 του Δεκέμβρη με την προοπτική πως θα μπαίναν στο συνοικισμό οι Άγγλοι, ολόκληρο το προσωπικό του χειρουργείου ξεκίνησε για το Κορωπί για να πλαισιώσει το μετακινούμενο χειρουργείο. Άγρια χιονοθύελλα ξέσπασε όταν οι αδελφές και οι γιατροί ανέβαιναν στον Υμητό. Το προσωπικό κινδύνευσε να ταφεί από τα χιόνια. Η αδελφή ηρωίδα Μαρία Πανά δεν μπόρεσε να ανθέξει. Ξεψύχησε εκεί. Στις 26 του Φλεβάρη 1945 οι εφημερίδες «Βραδυνή» και «Ασύρματος» δημοσίεψαν την εξής είδηση: «Ο ιατροδικαστής κ. Ψημάρας ανεύρεν εις τον Υμηττόν το πτώμα της νοσοκόμου Μαρίας Πανά, ήτις συλληφθείσα υπό των ελασιτών, αφού εκακοποιήθη και εβιάσθη, εξετελέσθη».

14. Στις 3 του Γενάρη πέθανε από κρίση μυοκαρδίτιδας η Βασιλική Φράγγου, 65 χρονών, (τέρμα της οδού Θήρας). Οι δυο κόρες της τη θάψαν στον περίβολο του Αγίου Σπυρίδωνα στα Σεπόλια. Τα δυο ορφανά κορίτσια μη έχοντας άλλον προστάτη εκτός από ένα παντρεμένο αδερφό στα Νέα Λιόσια, πήγαν εκεί και μείναν ως τέλος των επιχειρήσεων. Γυρίζοντας στην Αθήνα πήγαν να δουν τον τάφο της μητέρας τους. Ο τάφος ήταν άδειος. Τους είπαν πως το πτώμα βρίσκουνταν στο Περιστέρι. Όταν πήγαν εκεί βρήκαν το πτώμα γεμάτο ξυραφιές, κακώσεις κλπ. Και πάνω στο πτώμα την επιγραφή: «Αγρίως κρεουργηθείσα υπό των δολοφόνων του ΕΛΑΣ».

15. Η Μαρίκα Π. Κωνσταντινίδου ετών 27 (οδός Παλαμηδίου) σκοτώθηκε από όλμο που έπεσε μέσα στην κουζίνα του σπιτιού της και της πήρε το κεφάλι. Την κήδεψαν και την έθαψαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το πτώμα της βρέθηκε φρικωδώς παραμορφωμένο στο Περιστέρι «προς αναγνώρισιν» και οι εφημερίδες έγραψαν πως «Εσφάγη υπό των αιμοσταγών ελασιτών».
16. Στις 29 του Σεπτέμβρη 1944, δυο βδομάδες δηλαδή πριν απ’ τη φυγή τους, οι Γερμανοί έκαναν επίθεση στο Πυριτιδοποιείο και έκαψαν 60 σπίτια δεξιά και αριστερά στην Ιερά οδό. Πιάσανε και 70 πατριώτες και τους εκτέλεσαν. Απ’ αυτούς οι 45 θάφτηκαν σε κοινό τάφο έξω απ’ τον Άγιο Σπυρίδωνα (Πυριτιδοποιείο). Στο ίδιο μέρος θάφτηκαν το Δεκέμβρη και 15 ελασίτες που σκοτώθηκαν σε μάχες. Τα 60 αυτά πτώματα τίμιων αγωνιστών ξεθάφτηκαν το Γενάρη και τοποθετήθηκαν στο Γ’ Νεκροταφείο Κοκκινιάς για αναγνώριση. Οι αρχές βεβαίωσαν πως όλοι αυτοί «εξετελέσθησαν από τον ΕΛΑΣ Κοκκινιάς, αφού προηγουμένως εβασανίσθησαν απανθρώπως».

17. Ο ελασίτης Ευάγγελος Καπετανάκης (Μονεμβασίας 24) έπεσε στη μάχη του τάγματος χωροφυλακής Μακρυγιάννη. Η οικογένειά του πήρε το πτώμα του και το έθαψε στον περίβολο της Οικοκυρικής Σχολής Χαροκόπου. Μαζί του θάφτηκαν και άλλοι δυο νεκροί των μαχών. Το Γενάρη δημοσιεύτηκε η είδηση πως βρέθηκε νέος τάφος με τρία ακόμα θύματα της θηριωδίας του ΕΛΑΣ.

18. Στην οδό Ροΐδη αριθ. 22 καθότανε ο σπουδαστής του Πολυτεχνείου Κωνστ. Τσακάκης ελασίτης που σκοτώθηκε στις 7 του Δεκέμβρη στη μάχη του Πολυτεχνείου. Τον Οχτώβρη είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του το χωριανό του Γιώργο Δεσποτάκη, που είχε φέρει από την Κρήτη ένα γυάλινο μάτι της θείας του για να το αντικαταστήσει επειδή ήταν λίγο σπασμένο. Στις 7 του Γενάρη οι εθνοφύλακες μπήκαν στην περιοχή και λεηλατούσαν τα άδεια σπίτια. Βρήκαν στο σπίτι του άτυχου Τσουκάκη το γυάλινο μάτι και την άλλη μέρα η κοινή γνώμη μάθαινε πως βρέθηκαν κουβάδες από βγαλμένα μάτια.

19. Ο δικηγόρος Σπύρος Αλεξίου, κάτοικος Παγκρατίου και μέλος του ΚΚΕ σκοτώθηκε στην 5 του Δεκέμβρη όταν οι δολοφόνοι των ξενοδοχείων της «Ομόνοιας» επετέθηκαν κατά των διαδηλωτών στη διαδήλωση που έγινε για την πτώση του Παπανδρέου. Έπεσε κάτω από το ξενοδοχείο Μητρόπολις. Κανένας δεν ήξερε τι έγινε το πτώμα του. Το Γενάρη το πτώμα του βρέθηκε με τα μάτια βγαλμένα, με τη μύτη κομμένη και με μια σειρά κακώσεις στο Περιστέρι. Έφερε την επιγραφή: «Εσφαγιάσθη αγρίως υπό των ελασιτών».

20. Η Πιπίτσα Εξηντάρη, έγκυος μαζί με τα τρία παιδιά της, τα δυο μικρά παιδιά της Στάσας Νιούζαμ ένας Μωσαΐδης μαζύ με τη μητέρα του και ο Παντελής Βλαδιμέρης όλοι κάτοικοι Περιστερίου σκοτώθηκαν από τους άγριους βομβαρδισμούς του στόλου στο Περιστέρι. Αργότερα τα εννέα αυτά πτώματα είχαν εκτεθεί για αναγνώριση και μπήκαν στον κατάλογο των αγρίως σφαγιασθέντων υπό του ΕΛΑΣ.

21. Στις 22 του Δεκέμβρη ο Μωϋσής Τσανακαλιώτης, ετών 32, κάτοικος συνοικισμού Απόλλωνος, οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης 11, σκοτώθηκε από όλμο την ώρα που πήγαινε στο μπακάλη κοντά στου Σαπόρτα όπου είναι μια γεφυρούλα. Μαζί με τον Τσανακαλιώτη σκοτώθηκαν και δυο γρηές που βάδιζαν στο μέρος εκείνο. Τον παρουσίασαν σαν δολοφονημένο απ’ τον ΕΛΑΣ και στο μνημόσυνο που έγινε ύστερα από 40 μέρες ο παπάς του Αγίου Δημητρίου Βασίλειος βρήκε ευκαιρία να κατακεραυνώσει από τον άμβωνα «τους μισαρούς κουκουέδες δολοφόνους» του Μωϋσή Τσανακαλιώτη!

22. Το Δεκέμβρη πέθανε απ’ την καρδιά της στην οδόν Αριστοτέλους πάροδος Σεπολίων η μητέρα της κυρίας Ειρήνης Μοιροπούλου πεθερά του συναγ. Παπαχρυσάνθου της ΕΛΔ. Θάφτηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα κοντά στα Σεπόλια. Αργότερα το πτώμα της βρέθηκε στο Περιστέρι με κομένη τη μύτη και με παραμορφωμένα τα πόδια. Ειδοποιήθηκε η κ. Μοιροπούλου που διαμαρτυρήθηκε για την ιεροσυλία, μα πήρε την απάντηση να μην πολυφωνάζει γιατί είναι κουκουέδισα και θα συλληφθεί!

23. Η Ειρήνη Βασιλάκη (Ασκληπιού 85) τραυματίστηκε θανάσιμα στις 15 Δεκεμβ. 1944 από αγγλικό πολυβόλο στη γωνιά Ασκληπιού – Σμολένσκη. Μεταφέρθηκε στο Πολιτικό Νοσοκομείο όπου και πέθανε στις 16 Δεκεμ. 1944. Το πτώμα της βρέθηκε για αναγνώριση στην έκθεση Περιστερίου.

24. Στο νοσοκομείο του ΙΚΑ (Κομουνδούρου 4) νοσηλεύονταν τις μέρες του Δεκέμβρη πάνω από 300 τραυματίες. Πολλοί πέθαναν στο Νοσοκομείο και άλλοι έπαθαν ακρωτηριασμούς από γιατρούς. Επειδή δεν ήταν δυνατό να ταφούν και οι νεκροί και τα ακρωτηριασμένα μέλη εκεί κοντά, μεταφέρθηκαν τις πρώτες μέρες του Γενάρη ύστερα από ενέργεια του προσωπικού στο Περιστέρι όπου και θάφτηκαν. Αργότερα τα πτώματα και τα μέλη μεταφέρθηκαν και παρουσιάστηκαν στην έκθεση των εγκλημάτων του ΕΛΑΣ.

25. Στις 26 του Δεκέμβρη σκοτώθηκε από βλήμα όλμου η Καλλιόπη Πακαβού, το πτώμα εκτέθηκε για αναγνώριση, επειδή είχε σφαγιασθεί από τον ΕΛΑΣ. Ο γυιός της Πακαβού απεκάλυψε πως δεν επρόκειτο για σφαγιασμό και ζήτησε και έθαψε το πτώμα της μητέρας του. Έπειτα από δυο μέρες το ξέθαψαν πάλι και το εξέθεσαν για αναγνώριση.

26. Η Νίτσα Γελέου σκοτώθηκε στις 26 του Δεκέμβρη από τανκ. Το πτώμα της βρέθηκε παραμορφωμένο με χτυπήματα από κασμά στο πρόσωπο και με την επιγραφή «αγρίως εκτελεσθείσα από τον ΕΛΑΣ».

27. Ο Ελευθέριος Τσούγκας πέθανε στις 20 του Δεκέμβρη στο σπίτι του στην οδόν Ασκληπιού 41. Η βεβαίωσις του γιατρού λέει πως πέθανε από φόβο, θάφτηκε στον Άγιο Νικόλαο (Πευκάκια). Αργότερα το πτώμα του βρέθηκε εκτεθειμένο στο Περιστέρι για αναγνώριση με τα μάτια βγαλμένα και σε εφημερίδα γράψανε πως εκτελέσθηκε από ελασίτες…

28. Ο μαχητής του ΕΛΑΣ Ιωάννης Ψαθάς τραυματίστηκε θανάσιμα από πολυβόλο στις 24 του Δεκέμβρη και πέθανε. Το πτώμα του μεταφέρθηκε στο Νεκροταφείο Γκύζη όπου και θάφτηκε. Ύστερα από 20 μέρες το πτώμα του βρέθηκε στο Περιστέρι παραμορφωμένο. Πήγε η μητέρα του Βιργινία Ψαθά το παρέλαβε και το έθαψε στο Κεντρικό Νοσοκομείο. Η «Εστία» έγραψε πως εκτελέστηκε από ελασίτες.

29. Ο Δημήτριος Σαρρής, ετών 48, πέθανε από φυσικό θάνατο στις 14 του Γενάρη. Θάφτηκε στο Νεκροταφείο Αναστάσεως στο 6ο τμήμα αριθ. Τάφου 239. Ύστερα από λίγες μέρες ο νεκρός εξαφανίστηκε για να μεταφερθεί ποιος ξέρει σε ποιαν έκθεση πτωμάτων και να συγκινήσει κανένα Σίτριν.

30. Ο δυναμιτιστής ελασίτης του 1ου λόχου Ι τάγματος 3ου Συντάγματος Θοδωράκης Ιωάννης σκοτώθηκε στις 3 του Γενάρη από σφαίρα στην καρδιά, τον έθαψε ο αδερφός του στον Άγιο Σπυρίδωνα και του έβαλε σταυρό με τα στοιχεία του. Ύστερα από την κατάληψη των Τουρκοβουνιών τον ξέθαψαν οι οργανωτές του ελληνικού Κατύν και τον πήγαν στο ρέμα Γαλατσιού. Οι εφημερίδες γράψανε πως ο «εθνικιστής» Θοδωράκος σκοτώθηκε από τους ελασίτες.

31. Η Βαρβάρα Αλαμάνου (Χρυσουπόλεως 16, Γκύζη) σκοτώθηκε από αγγλικόν όλμο. Οι εφημερίδες γράψανε πως εκτελέσθηκε από ελασίτες.

32. Στο συλλαλητήριο στις 3 του Δεκέμβρη τραυματίστηκε ο Γεώργιος Γεωργιάδης. Μεταφέρθηκε στο Πολιτικό Νοσοκομείο όπου και πέθανε στις 6 του Δεκέμβρη. Την άλλη μέρα πήγαν οι συγγενείς να πάρουν το πτώμα,. Μα τους έλεγαν πως το έθαψαν πότε στο Βασιλικό κήπο και πότε στο Νεκροταφείο της Κοκκινιάς. Η κόρη του Ερασμία Γεωργιάδη πήγε στις 20 του Μάρτη στην ΕΟΧΑ για να πάρει ένα επίδομα που δίναν. Η διευθύντρια κ. Βάσω Λάγου της είπε πως πρέπει να κάνει μια δήλωση πως ο πατέρας της σκοτώθηκε από ελασίτες.

33. Ο Διονύσιος Σταματελάτος τραυματίστηκε στις 7 του Δεκέμβρη και πέθανε στις 22 του Δεκέμβρη στο Νοσοκομείο Ν. Ιωνίας. Μεταφέρθηκε στο σπίτι του Τριτίας 20 και θάφτηκε στο 3ο Νεκροταφείο στον Άγιο Γιώργη. Τον ξεθάψανε και το μεταφέρανε στο Περιστέρι όπου στις 12 του Γενάρη είδε το πτώμα η μητέρα του Κωνσταντίνα σε καλή κατάσταση. Στις 13 του Γενάρη πήγε να το παραλάβει και το είδε με βγαλμένα τα μάτια, ανοιχτό το στόμα και κομμένη τη γλώσσα. Διαμαρτυρήθηκε σ’ έναν αστυφύλακα που ήταν εκεί και είχε δει και ο ίδιος το πτώμα την προηγούμενη μέρα και ο αστυφύλακας ανεγνώρισε και ο ίδιος πως το πτώμα ήταν τότε σε καλή κατάσταση.

34. Οι εφημερίδες κάναν ολόκληρο θόρυβο για τον ταγματάρχη της χωροφυλακής Αριστείδην, ο οποίος εσφαγιάσθη αγρίως και κατά τρόπον καννιβαλικόν υπό κομμουνιστών δημίων του… Η αλήθεια έχει ως εξής: Υπήρχε ένας τσαγκάρης με το όνομα Αριστείδης Ταγματάρχης ετών 53, κάτοικος Π. Σφαγείων. Σκοτώθηκε από αδέσποτη έξω από το φούρνο του Πλόκα στο Κουκάκι, τη μέρα που μπήκαν τα βρεττανικά στρατεύματα. Μεταφέρθηκε βαρειά τραυματισμένος στη κλινική Σκανδαλάκη (πλατεία Καλλιθέας) και πέθανε ύστερα από λίγο. Το πτώμα του θάφτηκε έξω από την κλινική μαζί με άλλα 16 θύματα βομβαρδισμού. Έπειτα από 20 μέρες η αστυνομία πήρε τα στοιχεία του και παρά τη βεβαίωση της οικογενείας τον εμφάνισε ως «άγρια δολοφονηθέντα» και τον έκανε ταγματάρχη της χωροφυλακής τον άτυχο Αριστείδη Ταγματάρχη!

35. Έγραψαν οι εφημερίδες της δεξιάς: «…Εις τον εν Καλλιθέα κήπον της Αγίας Βαρβάρας εξετάφησαν διάφορα πτώματα ανήκοντα εις εθνικόφρονας πολίτας εκτελεσθέντας υπό των ελασιτών. Μεταξύ αυτών ανεγνωρίσθη το πτώμα του εθνοφύλακος Γρηγορίου Πιθαλίτση φέρον πολλαπλάς κακώσεις…» Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον ελασίτη Γρηγόριο Πιθαλίτση (γνωστό ήρωα με το ψευδώνυμο Λούλης) που σκοτώθηκε στη μάχη και είχε ταφεί εκεί πρόχειρα…

36. Το Δεκέμβρη στην πλατεία Κυψέλης εκεί που αρχίζει η οδός Φωκίωνος Νέγρη τραυματίστηκε βαρειά στο κεφάλι από θραύσμα όλμου ο αστυφύλακας του Α’ Τμήματος Νίκος Δανδελάκος. Οι τραυματιοφορείς του ΕΛΑΣ του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες και αφού παράδωσαν στους συναδέλφους του αστυνομικούς του Ζ’ Τμήματος την ταυτότητά του και 1000 δραχμές, που βρέθηκαν επάνω του, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο Ν. Ιωνίας όπου και πέθανε. Το πτώμα του θάφτηκε στο εκκλησάκι Άγιος Αθανάσιος, παρουσία πολλών συναδέλφων του. Στις περίφημες εκταφές το πτώμα του βρέθηκε στα τουρκοβούνια «κατακρεουργημένο» και έδωσε αφορμή στο «Ελληνικό Αίμα» να μιλήσει για τα εγκλήματα των «εαμοβούλγαρων».

37. Ο Γιάννης Βουγάς (Κυψέλης 99) τραυματίστηκε από όλμο πηγαίνοντας στο γραφείο του στην οδό Πατησίων. Μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου και πέθανε, όπως το είπε η ίδια η γυναίκα του. Στο αναμεταξύ όμως ήρθε η ιστορία των συντάξεων που θα πάρουν όσοι σκοτώθηκαν από τον ΕΛΑΣ. Και τον Απρίλη οι συγγενείς και φίλοι εκαλούντο να τιμήσουν τη μνήμη του «αγρίως σφαγιασθέντος υπό των ελασιτών» Ιωάννου Βουγά!

38. Τάκης Ηλιόπουλος, 16 χρονών, σκοτώθηκε στις 8 του Δεκέμβρη με αυτόματο όπλο από τα υπολείμματα των χωροφυλάκων της Ειδικής Ασφάλειας που είχαν ταμπουρωθεί στις πολυκατοικίες της πλατείας Κυριακού και πυροβόλησαν χωρίς διάκριση κάθε πολίτη που τύχαινε να περάσει από το μέρος αυτό.

Την άλλη μέρα θάφτηκε από τους γονείς του στο παρεκκλήσι «Άγιος Σπυρίδων» που είναι κοντά στη συνοικία Αγίου Μελετίου. Στο χώρο αυτόν που χρησιμοποιήθηκε αναγκαστικά για νεκροταφείο θάφτηκαν πάνω από 400 άτομα που ανήκαν είτε σε μαχητές του ΕΛΑΣ είτε στον άμαχο πληθυσμό.

Στις 8 με 10 του Φλεβάρη τα «ειδικά συνεργεία» εκταφής του Δήμου Αθηναίων ξέθαψαν από τον παραπάνω χώρο όλα τα πτώματα που είχαν «αγρίως σφαγιασθεί» από τον ΕΛΑΣ και μεταφέρθηκαν στην «Έκθεση» του Περιστεριού για «αναγνώριση». Κατά τη διάρκεια της εκταφής κανένας από τους γονείς και συγγενείς των πτωμάτων δεν είχε την τόλμη να πλησιάσει στο μέρος αυτό, γιατί τα συνεργεία περιστοιχιζόντανε από «τεθλιμμένους» εθνικιστάς που κραυγάζανε «θάνατος στους δολοφόνους».
Όμως ο Κώστας Ηλιόπουλος που ειδοποιήθηκε έγκαιρα από τον καντηλαναύτη του παρεκκλησιού πήγε με τη γυναίκα του και με χίλιους κινδύνους κατόρθωσε να πάρει το νεκρό παιδί του. Η μεταφορά και η ταφή στο Νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων του στοίχισαν 15 χιλιάδες.

Αναφέραμε μερικά από τα άφθονα παραδείγματα πτωμάτων που εκτέθηκαν σαν κρεουργηθέντα, ενώ επρόκειτο για άτομα που πέθαναν ή σκοτώθηκαν στη μάχη ή στους πολυβολισμούς, βομβαρδισμούς κ.λπ.

Θα αναφέρουμε τώρα μερικά άλλα παραδείγματα για ανθρώπους που τους παρουσίασαν σαν εκτελεσθέντας από τον ΕΛΑΣ ενώ οι άνθρωποι ζούσαν.

1. Στο Μηχανοκίνητο τμήμα (οδός Αχαρνών – Σουμερλή) κρατούνται 200 αστυνομικοί. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και ο δόκιμος υπαστυνόμος Πρωτόπαπας Σπ. Και οι αστυφύλακες Χαραλάμπους Εμμ., Κωνσταντίνου Κ., Κούτσικος Κ., Τρυφηλάκης Γεώργιος, για τους οποίους οι εφημερίδες έγραψαν πως σφάχτηκαν από ελασίτες.

2. Ο αστυφύλακας Στάικος Αντ. Βρισκόταν στο Ελ-Ντάμπα. Οι εφημερίδες έγραψαν πως εκτελέστηκαν από ελασίτες.

3. Οι εφημερίδες γράφουν πως ο υπαστυνόμος Καρυόπουλος Κώστας εχτελέστηκε από ελασίτες. Ο υπαστυνόμος αυτός υπηρετεί σήμερα στο Δ’ Αστυνομικό τμήμα.

4. Στην εφημερίδα «Ελλάς» που έβγαζε ο Παπανδρέου τις μέρες του Δεκέμβρη δημοσιεύτηκε περίπτωση «σφαγιασμού» απ’ τον ΕΛΑΣ δηλαδή πως ο Γιάννης Βατικιώτης μέλος της Χ σφάχτηκε όταν ο ΕΛΑΣ κατέλαβε το Θησείο. Δημοσιεύτηκαν και συνταρακτικές λεπτομέρειες για τον τρόπο της εκτέλεσης για τα βασανιστήρια κ.λπ. Το δήθεν θύμα ζει και υπηρετεί στην εθνοφυλακή μονάδα 146 με έδρα τη «Βιό».

5. Στις 2 του Γενάρη πιάστηκε στο σπίτι του (Κωλέτη 8) ο Αχιλλευς Κολάσης καθηγητής του πιάνου. Στις 4 του Γενάρη στάλθηκε στο Ελ Ντάμπα. Η εφημερίδα «Ανεξάρτητος» έγραψε πως εκρεουργήθη από ελασίτας. Οι σπιτικοί του εκτός από την άρρωστη γρηά μάνα του, καθώς και οι γείτονές του τον είχαν για πεθαμένο. Στις 27 του Μάρτη γύρισε ολοζώντανος απ’ την Ελ Ντάμπα.

6. Ο Κατρίτσας Κώστας καταγγέλθηκε πως εξετέλεσε τον αδελφό του εθνοφύλακα Νίκου Κανακάρη. Ο δήθνε εκτελεσθείς επέστρεψεν απ’ τον ΕΛΑΣ όπου υπηρετούσε. Ο Απόστος Αγκουράς που έμαθε την υπόθεση πήγε ο ίδιος στο Δ’ ανακριτικό τμήμα για να επιτύχει την απελευθέρωση του αδικοκρατουμένου Κατρίτσα.

7. Στην εφημερίδα «Ελλάς» που έβγαζε ο Παπανδρέου γράφτηκε πως ο χίτης Ευάγγελος Δαλιάνος, εσφαγιάσθη από τον ΕΛΑΣ στο Θησείο. Ο Δαλιάνος ζει και είναι εθελοντής στο 2ο λόχο του 147 τάγματος στο Κριεκούκι.

8. Το Δεκέμβρη ο ΕΛΑΣ έπιασε στην οδό Αχαρνών τον υπενωμοτάρχη Θανάση Ηλιόπουλο απ’ το χωριό Ντονέικα Πύργου. Στις εφημερίδες γράφτηκε πως το πτώμα του βρέθηκε κατακρεουργημένο και αναγνωρίστηκε απ’ τη γυναίκα του Δέσποινα που έκανε και μνημόσυνο. Στο αναμεταξύ ο Ηλιόπουλος επέστρεψε από την ομηρία και ζει με την γυναίκα τους στην οδό Συγγρού 84.

9. Ο Συνταγματάρχης σε αποστρατεία Νικόλαος Δεπάστας πιάστηκε όμηρος τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη και ύστερα από τρεις μέρες αφέθηκε ελεύθερος. Οι εφημερίδες γράψαν πως απήχθηκε, βασανίστηκε και κατακρεουργήθηκε. Το δήθεν θύμα ζει στην οδό Μάγερ 11α.

10. Ο ελασίτης Εμμανουήλ Ραλιάς πιάστηκε απ’ το 8ο αστυνομικό τμήμα ύστερα από καταγγελία του Ν. Κουρτέση (Σερίφου και Αχαρνών) πως τάχα εξετέλεσε τον γυιό του Δ. Κουρτέση. Αυτός ο τάχα «εκτελεσθείς» είχε πιαστεί όμηρος από τους Άγγλους και τώρα γύρισε.

11. Στις 4 του Δεκέμβρη τραυματίστηκε βαρειά και στα δυο πόδια ο αστυφύλακας Γ.48 πολεμώντας εναντίον ελασιτών στη διασταύρωση Χαριλ. Τρικούπη και Σόλωνος. Αν και είχεν εγκαταληφθεί, οι τραυματιοφορείς του ΕΛΑΣ με κίνδυνο της ζωής των τον πήραν και τον έφεραν στο σταθμό βοηθείας τραυματιών του 11/3 τάγματος, όπου τον περιποιήθηκαν με εξαιρετική προσοχή και από ‘κει τον πήγαν στο νοσοκομείο του ΕΛΑΣ, από όπου βγήκε τέλεια θεραπευμένος. Τώρα βρίσκεται στην υπηρεσία του. Όταν πιάστηκεν ο γιατρός Ε. Ευτυχίδης στο Πολιτικό νοσοκομείο και μεταφέρθηκε στο Γ’ αστυνομικό τμήμα, υπέστη άγριο ξυλοκόπημα γιατί όπως φώναζαν οι αστυνομικοί και ιδιαίτερα ο υπαστυνόμος Πλουμής, έσφαξε το συνάδελφό τους Γ.48.

12. Στις εφημερίδες του Ιανουαρίου γράφτηκε με πομπώδικους τίτλους πως «εσφαγιάσθηκαν» αγρίως οι Μιχ. Παπαδόπουλος και Κολλάρας. Ο πρώτος ήταν ο περίφημος Μιχαήλ αγάς, αρχηγός των ταγμάτων ασφαλείας Κοζάνης και ο δεύτερος αρχηγός των ταγμάτων ασφαλείας Πτολεμαΐδος. Και οι δυο τους βαρύνονται με δεκάδες εκτελέσεις. Ένας λόγος παραπάνω για να στολιστούν με άφθονα άνθη τα μνημόσυνα που τους κάναν οι αφηνιασμένες εφημερίδες του Γενάρη. Την Μεγάλη ωβδομάδα οι δυο αυτοί «σφαγιασθέντες εθνικισταί» φτάσαν με το βαπόρι Κορινθία από την Αφρική, όπου είχαν μεταφερθεί μαζί με άλλους δοσίλογους.
– Απ’ τις δικογραφίες των κρατουμένων για «εγκλήματα» είναι άπειρα τα παραδείγματα ανθρώπων που εμφανίστηκαν σαν θύματα των κατηγορουμένων και με τον ερχομό των ομήρων απ’ την Ελ Ντάμπα αποδείχτηκαν πως ζούσαν εκεί και πως γύρισαν.

Από τις αμέτρητες, για την ώρα, περιπτώσεις δολοφονιών που έγιναν από τις συμμορίες των προδοτικών οργανώσεων καθώς και από τους εθνοφύλακες, αστυφύλακες, Άγγλους κ.λπ. αναφέρουμε μερικές. Πολύ σύντομα θα δώσουμε κατάλογο όλων των εξαφανισμένων αγωνιστών απ’ το Δεκέμβρη και δω.

– Στις 10 του Μάρτη σε μπλόκο που έγινε στο Νέο Κόσμο πιάστηκε ο ελασίτης Γεώρ. Κλίμης, ετών 20 τεχνίτης της τηλεφωνικής εταιρείας, που μόλις είχε γυρίσει απ’ το αντάρτικο με το ψευδώνυμο Δημήτρης Κωνσταντινίδης. Στο αστυνομικό τμήμα Νέου Κόσμου, όπου μεταφέρθηκε, κακοποιήθηκε βάρβαρα. Μισοπεθαμένος μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο στις 12 Μάρτη 45 και την Τετάρτη στις 14 Μάρτη 45 πέθανε. Οι βασανιστές υποχρέωσαν το γιατρό που διαπίστωσε το θάνατο, να βεβαιώσει πως τάχα πέθανε από πνευμονία, όλοι οι άλολοι γιατροί καταγανακτισμένοι διαψεύδουν τη βεβαίωση αυτή και βεβαιώνουν πως πέθανε από αιμορραγία του σηκωτιού. Μια κοπέλα της Εθνικής Αλληλεγγύης που είδε το πτώμα του στο νεκροθάλαμο παρατήρησε κοντά στις άλλες κακώσεις σ’ όλο το σώμα και ένα τεράστιο αποτύπωμα σιδερένιας γροθιάς ακριβώς στο μέρος του σηκωτιού. Χαρακτηριστικά ειπε πως μοιάζει «με το ίχνος που αφήνει στο ζυμάρι η γροθιά». Στο βιβλίο ασθενών του νοσοκομείου καθώς και στο βιβλίο κρατουμένων του αστυνομικού τμήματος Νέου Κόσμου, είναι περασμένος με το αντάρτικο ψευδώνυμο Δ. Κωνσταντινίδης.

– Ο Ορέστης Καζόλης λοχαγός του ΕΛΑΣ 3ος Λόχος, αιχμαλωτίστηκε στις 10 του Δεκέμβρη στη μάχη των Κουπονίων ελαφρτά τραυματισμένος. Βασανίστηκε άγρια από Ριμινίτη και μεταφέρθηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου την ίδια μέρα πέθανε από τα βασανιστήρια.

– Τρεις μέρες ύστερα από την αποχώρηση του ΕΛΑΣ από την Αθήνα ένας της Ασφάλειας με τρεις με πολιτικά πήγαν στην οδό Δικαιάρχου στο Παγκράτι κοντά στον Αρδηττό και πιάσαν το αντρόγυνο Τσιλιπονίδη. Την άλλη μέρα βρέθηκαν και οι δυο σκοτωμένοι στο Ζάππειο. Είναι φανερό ποιος τους δολοφόνησε. Την άλλη μέρα οι εφημερίδες γράψανε πως το ζεύγος Τσιλιπονίδου εκτελέσθηκε απ’ τον ΕΛΑΣ.

– Στις 27 του Δεκέμβρη το μεσημέρι ένα αυτοκίνητο μετέφερε τους συν. Σιάντο και Παρταλίδη στο στρατηγείο του Σκόμπυ για τις πολιτικές συνενοήσεις. Στην οδό Θεμιστοκλέους κάποιος που τους γνώρισε χειροκρότησε. Πιάστηκε αμέσως και εκτελέστηκε επί τόπου λίγα βήματα πάνω από τη γωνία Θεμιστοκλέους και Ακαδημίας.
Σχετικά με τον αριθμό των φονευθέντων το Δεκέμβρη θα πρέπει να ειπωθούν μερικά:
Στην «Καθημερινή» της 17 Μαΐου 1945 δημοσιεύτηκαν στοιχεία από την ιατροδικαστική υπηρεσία στο υπουργείο Δικαιοσύνης για τα πτώματα που εξήτασε απ’ την καταστολή του κινήματος ως τις 3 του Απρίλη. Στην αναφορά αυτή η ιατροδικαστική υπηρεσία λέει πως εξήτασε 5000 πτώματα. Από αυτά τα 1500 είναι πτώματα από ανθρώπους που πέθαναν φυσιολογικά, 1700 από ανθρώπους που σκοτώθηκαν στις μάχες ή από αδέσποτες σφαίρες, πολυβολισμούς κ.λπ. και 1800, λέει η ιατροδικαστική υπηρεσία ήταν οι «εκτελεσθέντες». Περιγράφει δε η ιατροδικαστική υπηρεσία και τον τρόπο της εκτέλεσης λέγοντας πως γινότανε «διά πολυβολισμών, τυφεκισμών, πυροβολισμών διά περιστρόφου, σφαγής, αποκοπής λαιμού διά μαχαίρας, αποκοπής μελών διά πελέκεος, κλαδευτήριων κ.λπ.». Πρώτα πρώτα τα βιβλία της ιατροδικαστικής υπηρεσίας δεν συμφωνούν με την έκθεση. Γιατί στα βιβλία υπάρχουν οι επόμενοι αριθμοί:

Θάνατοι πριν τις 4/12: 99
Φυσιολογικοί: 177
Στις μάχες, από αδέσποτες κτλ: 1493
Εκτελέσεις: 1316
Σύνολο: 3075

Ύστερα δε μας λέει η ιατροδικαστική υπηρεσία πώς έκανε τη διάκριση των εκτελέσεων από τις τυχαίες περιιπτώσεις. Από τα στοιχεία που δώσαμε πιο πάνω φαίνεται καθαρά με πόση προθυμία η ιατροδικαστική υπηρεσία έβαλε στην κατηγορία των εκτελεσθέντων πτώματα από ανθρώπους που σκοτώθηκαν τυχαία. Ακόμα, είναι γνωστό πως αποκεφαλισμοί και αποκοπαί μελών είτε γινότανε από ειδικά συνεργεία καλά πληρωμένα για να παρουσιάσουν τη «βαρβαρότητα» των εκτελεστών είτε ήτανε αποτέλεσμα όλμων που προκαλούν τέτοιους θανάτους.

Αυτά δεν ενδιαφέρανε τους ιατροδικαστές και σπεύδανε να αποδώσουν σε μαχαίρια και τσεκούρια το έργο των όλμων ή των ειδικών συνεργείων. Το ίδιο η ιατροδικαστική υπηρεσία δε βγάζει μιλιά για τα 800, τουλάχιστο, πτώματα του Εθνικού Κήπου. Εκεί ο ΕΛΑΣ δεν έφτασε. Οι 800 αυτοί είναι θύματα των αντπάλων μας, που με προθυμία η ιατροδικαστική υπηρεσία τα πέρασε στους εκτελεσθέντας.
Έτσι γράφτηκε από την ιατροδικαστική υπηρεσία όλη η ιστορία των «φρικιαστικών εκτελέσεων».
Δε θάπρεπε να κλείσουμε όλο αυτό το θλιβερό μαρτυρολόγιο χωρίς να πούμε δυο λέξεις για έναν απ’ τους οργανωτές της σιχαμερής εκστρατείας.

Πρόκειται για τον Σερ Γουώλτερ Σίτριν. Ήρθε στην Ελλάδα τάχα για να ασχοληθεί με την συνδικαλιστική ενότητα. Και έγινε το κύριο μεγάφωνο της αντιεαμικής συκοφαντικής εκστρατείας. Τα παραπάνω δίνουν και στον κύριο αυτόν μια απάντηση. Μα να τι έγραψε για το ρόλο του το «Νταίιλυ Γουώρκερ» του Λονδίνου στο φύλλο του της 9 του Φλεβάρη 1945.

«Η έκθεσης της αποστολής των Τρέιντ Γιούνιονς στην Ελλάδα καταρτίστηκε εκτεταμένα πάνω στη βάση στοιχείων που δόθηκαν από Έλληνες εχθρούς του ΕΑΜ, απ’ τη Βρεττανική Διοίκηση και Βρεττανούς στρατιώτες με άμεση παρατήρηση της ίδιας της αντιπροσωπείας… Στη σύσκεψη του τύπου όπου ο Γουώλτερ Σίτριν διασαφήνισε μερικά στοιχεία της εκθέσεως προέκυψαν τα ακόλουθα καινούργια στοιχεία:

1. Πως έγιναν ομαδικές συλλήψεις ανθρώπων στα σπίτια απ’ όπου δράσαν ελεύθεροι σκοπευτές. Η αντιπροσωπεία δέχεται πως πρέπει να υπάρχει και αριθμός αθώων πολιτών που πιάστηκαν απ’ την Κυβέρνηση Πλαστήρα.

2. Η αντιπροσωπεία δεν κατηγορεί συγκεκριμένα τον ΕΛΑΣ πως έχει εκτελέσει εκείνους που τα πτώματά τους βρέθηκαν στο Περιστέρι στα τέλη του Γενάρη.

3. Η ταυτότητα των εκτελεσθέντων ήταν άγνωστη στην αντιπροσωπεία».

Αυτά υποχρεώθηκε να πει ο Σερ Σίτριν στους αντιπροσώπους του τύπου που τον πιέσανε να διασαφηνίσει στην έκθεσή του, όπου αυτά δεν τα έλεγε για να μπορέσει έτσι να αφήσει σ’ όλο τον κόσμο την εντύπωση για τα εγκλήματα του ΕΛΑΣ.
Και να πώς απαντάει το «Tribune» περιοδικό όργανο του Εργατικού Κόμματος στη στάση που κράτησε ο Σερ Σίτριν στην Ελλάδα (φύλλο της Tribune της 23 του Μάρτη 1945).

«Πολύ πρόσφατα ο Σερ Γουώλτερ Σίτριν έδωσε με την έκθεσή του για την Ελλάδα το πιο αξιοσημείωτο προπαγανδιστικό υλικό για τον κ. Τσώρτσιλ και για τους Τόρυς (δηλ. τους συντηρητικούς) από όσα έγιναν γι’ αυτούς εδώ και πολύν καιρό».

Ο Σερ Σίτριν ήρθε στην Ελλάδα για να δικαιώσει την άγρια επέμβαση της αγγλικής αντίδρασης στα εσωτερικά μας. Μα ο Αγγλικός Λαός που έχει εχτιμήσει τους αγώνες του Λαού μας δεν έπεσε θύμα της συκοφαντίας. Γιατί την αλήθεια δε μπορεί να τη θάψει όποια συκοφαντία και όποια πτωματολογία με όποια μαστοριά κι αν είναι προετοιμασμένη.

Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/571888/