1821

Ένα μικρό σχόλιο για την κακοποίηση της μεγάλης Επανάστασης

551968_442815572464936_1549352475_nΤα ελάχιστα δείγματα υλικού για τον «εορτασμό» της 25ης Μαρτίου που ανέβηκαν στην καλύβα είναι χαρακτηριστικά της κατάστασης που κυριαρχεί ακόμα και σήμερα στην ελληνική επικράτεια: καραμπινάτο (θανατηφόρο) κιτς, παρουσίαση της ανοησίας ως ιστορικής αλήθειας, φτηνές και ρηχές επικλήσεις του «έθνους» και της «λευτεριάς», γραφικές (και βλακώδεις) «αναπαραστάσεις» του ηρωικού παρελθόντος. Ας μη νομίσει κανείς πως οι ομιλίες των Ακαδημαϊκών διαφέρουν επί της ουσίας από εκείνες των αυτοσχέδιων πανηγυρικών της ημέρας – διακρίνεται πάντοτε το ίδιο κόκκινο νήμα που τις διαπερνά: η τρισχιλιετής αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού, η Εκκλησία που έσωσε και απελευθέρωσε το γένος (έθνος), η ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού, που έδωσε τα φώτα στην ανθρωπότητα. Πολύ σπάνια (προς το παρόν) θα συναντήσει κανείς μια νηφάλια εξιστόρηση, που να ξεφεύγει από τα τετριμμένα και να προσπαθεί να φωτίσει την ιστορία των Ελλήνων, όχι με το παραμορφωτικό φως της ευτέλειας, της πνευματικής νωθρότητας και της παπαγαλίας στερεοτύπων, αλλά με μια διάθεση κατανόησης και αυτογνωσίας. Και δεν αναφέρομαι καθόλου στους κολυμβητές της μετα-νεωτερικότητας, που χρησιμοποιούν μιαν άλλου τύπου (αλλά εξίσου παραμορφωτική) θεολογική σκέψη – με αντιστοίχως προβληματικά αποτελέσματα.

Πηγή: Επιμύθιο | Η καλύβα ψηλά στο βουνό

6 σκέψεις σχετικά με το “Ένα μικρό σχόλιο για την κακοποίηση της μεγάλης Επανάστασης”

  1. 1821: μύθοι και αλήθειες

    Το ελληνικό 1821 κατέχει τη δική του θέση ανάμεσα στις μεγάλες Επαναστάσεις της Ευρώπης του 19ου αιώνα. Μάλιστα είναι η πρώτη Επανάσταση που πέτυχε τους στόχους της, έστω εν μέρει, γιατί η «μητέρα όλων των Επαναστάσεων», η Γαλλική του 1789, καθώς και η Αμερικανική, ανήκαν στον προηγούμενο αιώνα, ενώ η σχεδόν ταυτόχρονη Ιταλική (1820-21) έσβηνε τις ίδιες μέρες που η Ελληνική ξεκινούσε.

    Δεν είναι λάθος να πούμε ότι η Επανάσταση των Ελλήνων του 1821 συγκέντρωσε τις ελπίδες και ενσάρκωσε τα όνειρα πολλών εθνικών και κοινωνικών της Ευρώπης εκείνη την εποχή, ηττημένων από την πιο σκληρή και αναχρονιστική αντίδραση. Μια απλή επίσκεψη στο Μεσολόγγι μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο:

    https://panosz.wordpress.com/2008/09/15/mesologi/

    Αλλά το 1821 παραμένει ακόμα και σήμερα φορτωμένο με μύθους. Κάποιους απ΄αυτούς έχουμε συζητήσει στην καλύβα, άλλοτε με σοβαρό και άλλοτε με ευτράπελο τρόπο:

    https://panosz.wordpress.com/2013/03/23/index/

    Το 1821 παραμένει πολλαπλά παρεξηγημένο, φορτωμένο με κάθε λογής κουρέλια που κρύβουν την εικόνα του. Άλλα φορτωμένα από τους εθνοκάπηλους απατεώνες, άλλα από τους «ιδεολόγους» της αριστεράς, άλλα από τους ξασαλωμένους ευρωλιγούρηδες, κι ακόμα περισσότερα από τους ατάλαντους ρήτορες και «λογοτέχνες» που το βασάνισαν χωρίς να έχουν επαφή με την ουσία του. Κι όμως, το 1821 δεν είναι μια γραφική, ανούσια, φολκλορική αφήγηση. Δεν είναι κάτι αποστειρωμένο και βαρετό, ούτε μουσειακό έκθεμα. Είναι ένας λαμπρός σταθμός της Ευρωπαϊκής Ιστορίας – και ταυτόχρονα της νεώτερης Ελληνικής. Πάντοτε ζωντανός και επίκαιρος.

    Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία. Δατς όλ.

    https://panosz.wordpress.com/2015/03/23/1821-4/

    Μου αρέσει!

  2. Ένα σχόλιο στο ποστ της καλύβας (δες σύνδεσμο ακριβώς αποπάνω)

    *
    Μιχάλη,

    καλημέρα!

    Μάλλον δεν έχεις ακούσει τα λόγια του Καζαντζάκη για τους πρωταγωνιστές του ’21, όπως τα γράφει στην «Αναφορά στον Γκρέκο»:

    – Δεν ήταν αγνές ψυχές. Ήταν μεγάλες ψυχές, επικίντυνες!

    Και συνεχίζει με την περίφημη αφήγηση γύρω από τον πούτζον του Καραϊσκάκη – οποίος πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να γίνει αυτός που ήταν όταν σκοτώθηκε. Και ο οποίος ήταν μαζί με τον Μακρυγιάννη όταν η κυβέρνηση των Υδραίων, με κουμανταδόρο τον Μαυροκορδάτο, τους έβαλε να καθυποτάξουν τους Μωραϊτες, αξιοποιώντας τις λίρες του εθνικού δανείου.

    Τον ίδιο Μακρυγιάννη που πολέμησε σκυλίσια από την πρώτη ως τη τελευταία μέρα τους Οθωμανούς, που σακατεύτηκε από τις πληγές των μαχών, που έζησε κυριολεκτικά κατά τύχη και που ήταν ο μοναδικός (εκτός από τους Μανιάτες στη Βέργα) που νίκησε σε μάχη τον Ιμπραήμ, στους Μύλους. Του Ιμπραήμ που τον είχε αιχμαλωτίσει μετά την σκλήρή άμυνα στο Παλιόκαστρο (στην Πύλο) και τον ελευθέρωσε αφού ο Μακρυγιάννης… ορκίστηκε πρώτα ότι δεν θα τον ξαναπολεμήσει!

    Είναι κρίμα όμως που δεν ασχολείσαι και με τον Κολοκοτρώνη – το κάνει ο ίδιος ο Μακρυγιάννης, στα Απομνημονεύματά του (όποιος δεν τα έχει διαβάσει δυο και τρεις φορές… χάνει), όπου τον κατηγορεί ότι είχε καβατζώσει τους καλύτερους μύλους, υποστατικά, περιβόλια κλπ, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

    Δεν ήταν αγνές ψυχές, ήταν μεγάλες ψυχές, επικίνδυνες. Αξίζουν λοιπόν την απέραντη περιφρόνησή μας γι’ αυτό που ήταν – και γι’ αυτό που έκαναν; Ίσως, γιατί δε μας μοιάζουν και πολύ, έτσι τέλειοι που είμαστε εμείς οι μορφωμένοι (και… μαρξιστικώς, άμα λάχει), οι καλλιεργημένοι και πολιτικά ορθοί (μη πω άψογοι) μακρινοί τους απόγονοι.

    Μου αρέσει!

  3. (κι ‘άλλο ένα)

    …το ’21 δεν ήταν μια μαρξιστική – οικολογική συνέλευση χιπστεράδων. Ήταν μια μαλλιαρή κατάσταση, που μύριζε αφόρητα σκόρδο.

    Ήταν η πρώτη πετυχημένη Επανάσταση στην Ευρώπη, μετά την τρομερή Γαλλική. Και υπήρξε το έναυσμα για τη δημιουργία εθνικών κρατών στα Βαλκάνια (διαδικασία που ολοκληρώθηκε έναν αιώνα μετά), όταν ο εθνισμός ήταν η απάντηση στον πιο μαύρο δεσποτισμό και την απολυταρχία της εποχής.

    Ο Μαζάουερ αξιολογεί υψηλά τη σημασία του ’21: ήταν η πρώτη φορά, λέει, που οι Έλληνες υπήρξαν οι πρωτοπόροι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας.

    Μάλλον δεν είχε ακουστά ότι ο Μακρυγιάννης είχε αγοράσει (ή καταπατήσει) τα μαντριά και τις στάνες που απλωνόταν τότε ανέμελα κάτω από την Ακρόπολη.

    Μου αρέσει!

  4. Πως κατάφερε η εκκλησία, να αναδειχθεί σε εμπνευστή μιας επανάστασης την οποία η ίδια αφόριζε κατά την έναρξη της. Το ίδιο συνέβη και με την Ιταλική εκκλησία, τον Πάπα, που κατάφερε να ανακηρυχθεί πνευματικός ηγέτης των βαρβάρων που κατέλυσαν το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας.

    Πως καταφέρνει η εκκλησία να εμφανίζεται ως αδιαίρετο τμήμα του ελληνισμού που η ίδια κατέστρεψε. Στις 20/3 έχουμε την Κυριακή της ορθοδοξίας που καταριούνται τους Έλληνες και στις 25 σηκώνουν το λάβαρο τη επανάστασης.

    Τέτοιες οβιδιακές μεταμορφώσεις μόνο παπάδες και πασόκοι (τώρα σύριζα), είναι ικανοί να κάνουν.

    Μου αρέσει!

Αφήστε απάντηση στον/στην Πάνος Ακύρωση απάντησης