Έλληνες μικροαστοί, αστοί και μεγαλοαστοί στην υπηρεσία της προλεταριακής Επανάστασης

Γράφει ο Βλαδίμηρος Λένιν για τον Κάρολο Μαρξ:

Ο Καρλ Μαρξ γεννήθηκε στις 5 του Μάη 1818, με το νέο ημερολόγιο, στην πόλη Τριρ (παραρήνια Πρωσία). Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος, εβραίος· το 1824 ασπάστηκε τον προτεσταντισμό. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, καλλιεργημένη, όχι όμως επαναστατική.

(…)Το 1843 ο Μαρξ παντρεύτηκε στο Κρόιτσναχ την Τζένη φον Βεστφάλεν, παιδική του φίλη που την είχε αρραβωνιαστεί, όταν ήταν ακόμη φοιτητής. Η γυναίκα του προερχόταν από μια αντιδραστική αριστοκρατική οικογένεια της Πρωσίας. 

http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%BF-%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BD-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BB-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE

Ο Φρειδερίοκος Ένγκελς ήταν

…γόνος αστικής οικογενείας (ο πατέρας του ήταν βιομήχανος υφαντουργίας) σπούδασε στο γυμνάσιο του Έλμπερφερντ μέχρι το 1834, όταν ο πατέρας του τον ανάγκασε να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87_%CE%88%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CF%82

Αλλά και ο ίδιος ο Βλαδίμηρος Λένιν είχε αστική καταγωγή:

Ο πατέρας του, Ιλγιά Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ (1831 – 1886), ήταν διευθυντής σχολείου. Η μητέρα του, Μαρία Αλεξάνδροβνα Μπλανκ (1835 – 1916), ήταν κόρη ιατρού που ονομαζόταν Μπεργκ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81_%CE%9B%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BD

*

Σταύρος Καλλέργης

Γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Κρήτης και καταγόταν από παλιά αρχοντική οικογένεια. Σε μικρή ηλικία κατέφυγε με την οικογένεια του στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας του,ο Γ.Καλλέργης, είχε πολεμήσει στο Αρκάδι και για αυτό επικηρύχτηκε από τις Οθωμανικές αρχές. Παρόλο ότι στην ελληνική πρωτεύουσα μεγάλωσε στο ανακτορικό περιβάλλον και ανατράφηκε με συντηρητικές αρχές, ενώ ήταν ακόμα μαθητής στο γυμνάσιο μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες από έναν καθηγητή του. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα(σπούδασε αρχιτεκτονική) γνωρίστηκε με το Ρόκκο Χοϊδά και τον Πλάτωνα Δρακούλη και είχε έντονη ανάμιξη στο φοιτητικό κίνημα.

Τον Μάιο του 1890 ίδρυσε στην Αθήνα τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που αποτέλεσε τον πρώτο σοσιαλιστικό πυρήνα στην Ελλάδα, ο οποίος το επόμενο διάστημα απέκτησε παραρτήματα και σε άλλες πόλεις. Τον επόμενο μήνα ξεκίνησε να εκδίδει την, αρχικά δίμηνη εφημερίδα Σοσιαλιστής στην οποία ανέπτυξε ένα επαναστατικό για την εποχή του σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό μεταξύ άλλων περιελάμβανε: απόλυτη ελευθερία λόγου και συνείδησης, 8ωρη εργασία, κατώτατο μισθό, αργία την Κυριακή κ.ά.. Η πραγματοποίηση αυτών των στόχων κατά τον Καλλέργη μπορούσε να γίνει αν ένα σοσιαλιστικό κόμμα κατάφερνε να κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς και με τους συνδικαλιστικούς αγώνες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82

Πλάτων Δρακούλης

Ο Πλάτων Δρακούλης (1858 – 1942) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και κοινωνιολόγος, από τους πρωτοπόρους του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Οι απόψεις του ήταν ένα κράμα σοσιαλιστικών (είχε επηρεαστεί από τον βρετανικό σοσιαλισμό της Φαβιανής Εταιρείας), χριστιανικών και ανθρωπιστικών ιδεών.

Γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη (τότε βρετανική κτήση, όπως όλα τα Επτάνησα), από καλή οικογένεια. Ο πατέρας του, Ευστάθιος Δρακούλης, ήταν ο έπαρχος του νησιού. Σπούδασε νομικά, αρχικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και έπειτα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%94%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82

Γιάννης Κορδάτος

Τελείωσε το Ελληνικό Σχολείο (ημιγυμνάσιο) στη Ζαγορά το 1907. Στη συνέχεια ο πατέρας του, που ήταν κτηματίας και έμπορος, τον έστειλε μαθητή στο Ελληνογερμανικό Λύκειο του Γιαννίκη, στη Σμύρνη. Εκεί, ευτύχησε να έχει καθηγητή το Δημήτρη Γληνό, ο οποίος τον τράβηξε προς το δημοτικισμό. Την επόμενη σχολική χρονιά βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Ελληνογαλλικό Λύκειο Χατζηχρήστου, απ’ όπου όμως διέκοψε, λόγω αρρώστειας. Επέστρεψε στο Βόλο, όπου παρέμεινε και τη σχολική χρονιά 1909-10, για να τον ξαναστείλει κατόπιν ο πατέρας του στην Κωνσταντινούπολη.

(…)

Εκλέχτηκε γραμματέας του κόμματος το Μάιο του 1921 και παρέμεινε στη θέση μέχρι το Νοέμβριο του 1922 (…)Περί τα τέλη του 1924 ή αρχές 1925, αποχώρησε από το μόλις μετονομασμένο ΚΚΕ καθώς διαφώνησε με τις επίσημες –έπειτα την πλήρη ευθυγράμμιση αυτού με τις αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς– θέσεις στο Μακεδονικό ζήτημα, για να διαγραφεί οριστικά το 1927.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

Δημήτρης Γληνός

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1882, από φτωχή οικογένεια με καταγωγή από το Κόρθι της Άνδρου. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα. To 1908 παντρεύτηκε την Άννα Χρόνη και με την οικονομική στήριξη του πεθερού του ο Γληνός έφυγε με τη σύζυγό του για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιένα και κατόπιν στη Λειψία. (…) Στη διάρκεια της Κατοχής ο Γληνός πρωταγωνίστησε στις διεργασίες για την ίδρυση του ΕΑΜ και συνέταξε το ιδεολογικο-πολιτικό μανιφέστο Τί είναι και τί θέλει το ΕΑΜ. Παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ και εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Ο θάνατος τον βρήκε τα Χριστούγεννα του 1943, έπειτα από μια εγχείρηση και ενώ ετοιμαζόταν να μεταβεί στην Ελεύθερη Ελλάδα, προκειμένου να ηγηθεί της κυβέρνησής της.

http://www.glinos.gr/v1/glhnos/dimitrisglinos

και

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82

Αλέξανδρος Σβώλος

Ο Αλέξανδρος Σβώλος ορκίζεται πρόεδρος της ΠΕΕΑ, Απρίλιος 1944 (φωτογραφία Σπύρου Μελετζή)

Ο Αλέξανδρος Σβώλος γεννήθηκε το 1892 στο Κρούσοβο (Kruševo) ή στην περιοχή Μοριχόβου της Βορειοδυτικής Μακεδονίας (σημερινή ΠΓΔΜ). Οι γονείς του, Ιωάννης και Θάλεια, ήταν βλάχικης καταγωγής (…)Το 1929, διαδέχθηκε τον Ν. Ν. Σαρίπολο στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην έδρα αυτή παρέμεινε μέχρι το 1946, οπότε και αποπέμφθηκε οριστικά κατηγορούμενος ως «μη ελληνόφων καθηγητής και αποστάτης της εθνικής ιδέας». Εξαιτίας των αριστερών πεποιθήσεών του, είχε ήδη παυθεί από την έδρα του Συνταγματικού Δικαίου άλλες τρεις φορές: το 1935, το 1936 και το 1944. Για τους ίδιους λόγους, ο Μεταξάς τον εξόρισε στην Ανάφη, Μήλο, Νάξο και Χαλκίδα καθ’ όλη την περίοδο 1936–1940 (…) Τον Απρίλιο του 1944, ύστερα από πολλούς δισταγμούς, δέχθηκε να γίνει πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ)

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B2%CF%8E%CE%BB%CE%BF%CF%82

Νικόλαος Ασκούτσης

Γεννήθηκε το 1888 ή, σύμφωνα με άλλες πηγές, το 1890 ή το 1892. Καταγόταν από το Μελιδόνι και ήταν συγγενής της οικογένειας Μοάτσου. Ο πατέρας του Χαρίλαος ήταν από τα εξέχοντα πρόσωπα της Ρεθεμνιώτικης κοινωνίας. Η μητέρα του Όλγα ήταν το γένος Δ. Χιονάκη.

(…)

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνέχισε να μένει στην πρωτεύουσα και ήταν μέλος της ΠΕΕΑ (Γραμματέας Συγκοινωνίας) της «Κυβέρνησης του Βουνού» του Αλέξανδρου Βώλου, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΕΑΜ στη Βίνιανη της Ευρυτανίας στις 10 Μαρτίου του 1944 και αυτοδιαλύθηκε λίγο πριν την απελευθέρωση, στις 9 Οκτωβρίου 1944. Το 1944 Ο Νικόλαος Ασκούτσης, έφυγε στο Κάιρο ως εκπρόσωπος της ΠΕΕΑ.

Ως μέλος του ΚΚΕ ήταν μέλος της εξόριστης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου ωςυπουργός Συγκοινωνίας, από τις 2 Σεπτεμβρίου ως τις 18 Οκτωβρίου 1944 και ήτανυπουργός Δημοσίων Έργων, από τις 23 Οκτωβρίου ως τις 2 Δεκεμβρίου 1944.

Στις εκλογές του 1951 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών εκπροσωπώντας το χώρο της Αριστεράς.

http://vivi.pblogs.gr/2015/00/nikolaos-askoytshs-enas-alhthinos-patriwths.html

Ηλίας Τσιριμώκος

Ο Ηλίας Τσιριμώκος (1907– 13 Ιουλίου 1968) ήταν Έλληνας πολιτικός και Πρωθυπουργός. Γεννήθηκε στην Λαμία από οικογένεια πολιτικών. Ήταν εγγονός του πολιτικού Δημητρίου Τσιριμώκου και γιος του επίσης πολιτικού Ιωάννη Τσιριμώκου. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι (οικονομικά και πολιτικές επιστήμες) (…)

Στην περίοδο της κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και ίδρυσε μαζί με τον Αλέξανδρο Σβώλο την «Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας» όπου μαζί με το ΚΚΕ, το ΣΚΕ και το ΑΚΕ δημιούργησαν στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 το ΕΑΜ της κεντρικής επιτροπής του οποίου, όπως και της και της ΠΕΕΑ, υπήρξε μέλος.

Το 1943 εκπροσωπώντας το ΕΑΜ έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις με την εξόριστη κυβέρνηση Τσουδερού στο Κάιρο.
Το 1944 ανέλαβε υπουργός εθνικής οικονομίας στη κυβέρνηση Εθνικής Ένωσης και Απελευθέρωσης του Γ. Παπανδρέου (τις περιόδους 2 Σεπτεμβρίου μέχρι 18 Οκτωβρίου και από 23 Οκτωβρίου μέχρι 2 Δεκεμβρίου του 1944). Είχε σκοτεινό ρόλο στη συμφωνία της Βάρκιζας[2] και μετά απο αυτή εγκατέλειψε το ΕΑΜ. Τον αμέσως επόμενο χρόνο μαζί με τον Α. Σβώλο ίδρυσαν νέο κόμμα το Σοσιαλιστικό Κόμμα – ΕΛΔ (ΣΚ-ΕΛΔ) στο οποίο κατά την περίοδο 1945-1953 διετέλεσε γενικός γραμματέας. Με αυτό το κόμμα εξελέγη βουλευτής Αθηνών στις εκλογές του 1950.

Αργότερα συνέπραξε ως βουλευτής με την ΕΔΑ (1958). Τότε ίδρυσε τη «Δημοκρατική Ένωση» και ως πρόεδρος αυτής συμμετείχε στην ίδρυση της Ένωσης Κέντρου το 1961. Έτσι με την Ε.Κ. εκλέχθηκε βουλευτής το 1961, το 1963 και το 1964).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BA%CE%BF%CF%82

Γεώργιος Σημίτης

Γεννήθηκε στον Πειραιά και ήταν γιος του Σπυρίδωνος Σημίτη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτωρ[1] το 1928 με επιβλέποντα καθηγητή τον Θρασύβουλου Πετιμεζά. Το 1936 εξελέγη υφηγητής[1] εμπορικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1940. Την περίοδο 1940 – 1946διετέλεσε καθηγητής[1] του εμπορικού δικαίου στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.). Έλαβε μέρος στην κυβέρνηση του Βουνού ως αντιπρόσωπος του Πειραιά στην εθνοσυνέλευση στους Κορυσχάδες και γενικός διοικητής της Ρούμελης. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος[2] του δικηγορικού συλλόγου Πειραιώς (1932– 1941), νομικός σύμβουλος[1] της Εμπορικής Τράπεζας και του εμπορικού επιμελητηρίου Πειραιώς. Υπήρξε προσωπικός φίλος του πρίγκιπα Νικολάου και είχε πλούσιο συγγραφικό έργο[1].

Ήταν παντρεμένος με την Φανή Χριστοπούλου, κόρη του Κωνσταντίνου Χριστόπουλου, και είχε αποκτήσει δύο γιούς, τον Σπύρο, νομικό, και τον Κώστα, πρωθυπουργό της Ελλάδας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82

Ηλίας Ηλιού

Ο βουλευτής, δικηγόρος και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) Ηλίας Ηλιού γεννήθηκε στο Κάστρο της Λήμνου τον Μάιο του 1904. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρωτοδιορίστηκε δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Μυτιλήνης το 1928, στο Πρωτοδικείο Αθηνών το 1935 και στον Άρειο Πάγο το 1942, απ’ όπου παραιτήθηκε το 1966 (…)Το 1945, γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε σε όλους τους συνδυασμούς των κομμάτων της Αριστεράς, εκλεγόμενος συνεχώς βουλευτής Λέσβου ή Αθηνών.

http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%B7-%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%82-%CF%86%CE%B5%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE

Λεωνίδας Κύρκος

Ο Λεωνίδας Κύρκος γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1924. Γιός του -επίσης πολιτικού- Μιχάλη Κύρκου που καταγόταν από το Σαμάκοβο της Θράκης και την Ιωάννας Θαλασσινού που καταγόταν από το Ηράκλειο Κρήτης. Τρίτος γιός της οικογένειας, τελείωσε το Γυμνάσιο στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ και το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ.

http://62.103.28.111/kyrkos/LKYRKOS.HTML

Ανδρέας Παπανδρέου

Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919 στη Χίο και ήταν γιος του Γεωργίου Παπανδρέου, Γενικού Διοικητή Αιγαίου τότε και μετέπειτα πρωθυπουργού, και της Σοφίας Μινέικο, κόρης του Ζίγκμουντ Μινέικο, Πολωνού αριστοκράτη και στρατιωτικού μηχανικού. Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών (…)  Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε γνωριστεί με τρεις σημαντικές μορφές του σοσιαλιστικού κινήματος στηνΕλλάδα, τον Παντελή Πουλιόπουλο (αργότερα εντάχθηκε και στην οργάνωσή του, την ΕΟΚΔΕ), τον Μιχάλη Ράπτη («Πάμπλο») και τον Πλάτωνα Δρακούλη

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85

Κορνήλιος Καστοριάδης

Η οικογένεια του Καστοριάδη, με μωρό τον Κορνήλιο, εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη τον Ιούλιο του 1922, ενώ κατέρρεε το μικρασιατικό μέτωπο. Ο πατέρας του Καίσαρ ήταν έμπορος και στην Αθήνα συνέχισε το εμπόριο. Καθώς γνώριζε γαλλικά, εισήγαγε υφάσματα από τη Γαλλία, τα οποία διοχέτευε χονδρικώς σε καταστήματα της οδού Ερμού, χωρίς να διατηρεί ο ίδιος κατάστημα. Το κοινωνιολογικό προφίλ της οικογένειας Καστοριάδη ήταν αστικό. Κατοικούσαν στην Πλάκα, στην οδό Υπατίας 4 ή 5, στον δεύτερο όροφο, σ’ ένα διαμέρισμα 4 δωματίων.

http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/h_agnosti_neotita_tou_korniliou_kastoriadi-64080742/

Άγις Στίνας

Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτύλας της Κέρκυρας το 1900. Ανήκε σε ευκατάστατη οικογένεια αλλά ξόδεψε την περιουσία του στην πολιτική του δράση. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μέση Εμπορική Σχολή, στην ηλικία των 14-15 ετών, ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στη νεολαία της Σοσιαλιστικής Ομάδας της Κέρκυρας.[2] Από 18 χρονών, όπως λέει ο ίδιος,αφιέρωνε τον εαυτό του στο απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης.[3] Το Μάιο του 1920, κλείνοντας τα 20, έχει το δικαίωμα να εγγραφεί επισήμως στο ΣΕΚΕ.[3] Η ομάδα στην οποία συμμετείχε ήταν ένας από τους συνιδρυτικούς πυρήνες στην ίδρυση του ΣΕΚΕ, το 1918, ενώ ήταν από τα πιο δραστήρια στελέχη προς αυτήν την κατεύθυνση.[4]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82

Παντελής Πουλιόπουλος

Ο Παντελής Πουλιόπουλος (10 Μαρτίου 1900 – 6 Ιουνίου 1943) ήταν κομμουνιστής ηγέτης και Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) από το 1924 ως το 1926. Υπήρξε ιδρυτής του τροτσκιστικού ρεύματος στην Ελλάδα. Εκτελέστηκε από τους Ιταλούς τον Ιούνιο του 1943.

Ο Παντελής Πουλιόπουλος γεννήθηκε στη Θήβα στις 10 Μαρτίου 1900. Ήταν γιος του Νικολάκη Πουλιόπουλου, εμπόρου με καταγωγή από την Ήπειρο, και είχε άλλα πέντε αδέλφια. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του Θήβα και το 1919 μπήκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την ίδια χρονιά εντάχτηκε στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΕΚΕ), τον πρόδρομο του ΚΚΕ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο)

Ο Μιχάλης Ράπτης (Μισέλ Πάμπλο) (Αλεξάνδρεια, 24 Αυγούστου 1911 – Αθήνα, 17 Φεβρουαρίου 1996) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς ηγέτες της τροτσκιστικής 4^ης Διεθνούς. Γεννήθηκε το 1911 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν πολιτικός μηχανικός και ο παππούς του ανώτατος αξιωματικός του ελληνικού στρατού με καταγωγή από την Ήπειρο. Η μητέρα του καταγόταν από την Κρήτη. Στην Αίγυπτο έζησε μέχρι τα 6. Στα 1916 η οικογένεια εγκαθίσταται στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης. Αργότερα  μετακινηθήκανε στον Κίσσαμο Χανίων και στη συνέχεια στα Χανιά, όπου τελείωσε το Πρακτικό Λύκειο.

Ο πατέρας του τον προόριζε για πολιτικό μηχανικό και για αυτό γράφτηκε στο Πολυτεχνείο. Στην ηλικία των 14 ετών έγραψε διηγήματα τα οποία δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά της Κρήτης. Με την ένταξή του στο Πολυτεχνείο αμέσως έρχεται σε επαφή με την οργάνωση των αρχειομαρξιστών και από τότε το ενδιαφέρον του στράφηκε σχεδόν αποκλειστικά στο εργατικό κίνημα, τις σοσιαλιστικές ιδέες και το σοσιαλισμό. Οι αρχειομαρξιστές ασκούσαν στο ΚΚΕ κυρίως κριτική για την απουσία μαρξιστικής θεωρίας και την έλλειψη κομμουνιστικής ηθικής στις τάξεις του.

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20920:mixalis-raptis-pamplo-to-onomateponymo-tis-pagkosmias-epanastasis&catid=75:fakeloi&Itemid=132

Πέτρος Κόκκαλης

Ο Πέτρος Κόκκαλης γεννήθηκε το 1896 στη Λιβαδειά. Πατέρας του ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης, γυμνασιάρχης του μοναδικού τότε Γυμνασίου της Λιβαδειάς. Μητέρα του ήταν η Πολυξένη Νάκου, της οποίας ο θείος, Λουκάς Νάκος, έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και της Βέρνης στην Ελβετία όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (1919). Ακολούθως, από το 1919 ως το 1928 εργάστηκε στην χειρουργική κλινική του Πανεπιστημίου του Μονάχου ως βοηθός του διαπρεπή καθηγητήΦέρντιναντ Ζάουερμπρουχ, που θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους χειρουργούς του 20ου αιώνα. Το 1929 ο Πέτρος Κόκκαλης επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής της «Κλινικής Αθηνών» και του νοσοκομείου «Ελπίς». Παράλληλα, έγινε τακτικός καθηγητής στην έδρα της Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής χειρουργικής στο «Αρεταίειο» Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αθηνών.

Στο Αλβανικό Μέτωπο υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης Υγειονομικού. Το 1942 έχασε την Έδρα του στο Πανεπιστήμιο λόγω της συμμετοχής του στο ΕΑΜ και στην Αντίσταση. Συμμετείχε στην ΠΕΕΑ, την Κυβέρνηση του Βουνού, ως γραμματέας (υπουργός) Κοινωνικής Πρόνοιας και Παιδείας.

Μετά την Απελευθέρωση, αναχώρησε αρχικά για το Παρίσι, αλλά το 1946, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε υπουργός στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Ως βασικός συνεργάτης του Νίκου Ζαχαριάδη, ήταν υπεύθυνος του προγράμματος αποστολής παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες από τον ΔΣΕ (το οποίο η τότε κυβερνητική προπαγάνδα ονόμαζε παιδομάζωμα).

Το 1949 μετά την ήττα του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε στην Ανατολική Γερμανία, όπου συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Χειρουργικής της Καρδιάς και των Αιμοφόρων Αγγείων της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών, της οποίας έγινε μέλος. Επίσης έγινε προσωπικός φίλος του ηγέτη της χώρας, Βάλτερ Ούλμπριχτ.

Πέθανε από έμφραγμα μυοκαρδίου το 1962 στο Ανατολικό Βερολίνο. Γιος του είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Το 1951, ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε πει σε στελέχη του ΚΚΕ για τον Πέτρο Κόκκαλη: «αν ο Κόκκαλης ήταν στην Ελλάδα , έπρεπε να ήταν πρωθυπουργός. Είναι ο καλύτερος από όλους».[1]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82 

Άρης Βελουχιώτης

O Αθανάσιος Κλάρας γεννήθηκε στη Λαμία στις 27 Αυγούστου του 1905 από εύπορη και ευυπόληπτη οικογένεια της ρουμελιώτικης αυτής πόλης[1]. O πατέρας του, Δημήτριος, ήταν δικηγόρος που είχε διατελέσει πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Λαμίας. Η μητέρα του, Αγλαΐα, το γένος Ζέρβα (με πιθανή μακρινή συγγένεια με τον Ναπολέοντα Ζέρβα), ήταν από οικογένεια συμβολαιογράφου. Ο Κλάρας δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο γυμνάσιο, όπου λόγω διαγωγής τον απέκλεισαν. Σπούδασε οικότροφος στηνΑβερώφειο Μέση Γεωργική Σχολή της Λάρισας στην οποία εισήχθη το 1919 σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Μετά την αποφοίτησή του, το 1922, επέστρεψε στην Λαμία αλλά αρνήθηκε να ασχοληθεί με τα κτήματα του πατέρα του και επέλεξε να δουλέψει δημόσιος υπάλληλος στη Γεωργική Υπηρεσία. Υπηρέτησε πρώτα στη Δράμα, αλλά επειδή αρνήθηκε να «συμμετάσχει στα ρουσφέτια της εποχής» μετατέθηκε στα Τρίκαλα. Ούτε όμως εκεί μπόρεσε να σταθεί και απογοητευμένος παραιτήθηκε

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82

Ανδρέας Τζήμας – Σαμαρινιώτης

Πρωτότοκος σε μια οικογένεια με τέσσερα αγόρια, ο Αντρέας -Ντούλης, όπως τον αποκαλούσαν τρυφερά στην οικογένεια, διαμορφώθηκε όπως και τα μικρότερα αδέλφια του, στο αστικό περιβάλλον της Καστοριάς όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Πατέρας ήταν ο δικαστικός και στη συνέχεια δικηγόρος Δημήτριος Τζήμας, κουτσόβλαχος από την Σαμαρίνα. Συντηρητικός, τοποθετημένος εκτός των κυρίαρχων μεσοπολεμικών πολιτικών δικτύων και σχηματισμών των Φιλελευθέρων και των Λαϊκών, ο πατέρας πολιτευόταν περιστασιακά και εκλέχτηκε μάλιστα βουλευτής του Κόμματος Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά για την περιφέρεια Καστορίας-Φλωρίνης στα χρόνια 1926-1928. Ο Δημήτριος Τζήμας δεν επένδυσε ωστόσο ιδιαίτερα σε μια πολιτική σταδιοδρομία. Με τη λήξη της σύντομης βουλευτικής θητείας του, επέστρεψε στη δικηγορία και στην Καστοριά όπου ανέλαβε, λίγο αργότερα, τα καθήκοντα του συμβολαιογράφου. Πέθανε στις αρχές του 1936, μια εβδομάδα προτού ο Ανδρέας αναδειχτεί βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου στις 26 Ιανουαρίου της ίδιας χρονιάς, έχοντας αποδεχτεί τις πολιτικές επιλογές του πρωτότοκού του τις οποίες ακολούθησαν με αφοσίωση και τα άλλα του παιδιά.

Μητέρα ήταν η Ουρανία Αλβανού, μια αυστηρή και δυναμική, λιταιοδίαιτη και ασκητική γυναίκα, από την οποία ο Ανδρέας πρέπει να κληρονόμησε τον δυναμισμό ως στοιχείο χαρακτήρα και την λιτότητα ως στάση ζωής. Οι μνήμες της οικογένειας ανακαλούν στο πρόσωπο της «απόμακρης γιαγιάς, μια καλλιεργημένη αρχόντισσα». Με καταγωγή από «τζάκι» της Μοσχόπολης, ενός από τα μεγάλα αστικά κέντρα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ουρανία Αλβανού μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον εύπορο, με έντονα τα στοιχεία μιας ελληνικής πολιτισμικής ανωτερότητας, με τις αυστηρότητες και πειθαρχίες που χαρακτήρισαν τη διαμόρφωση των «αστικών προτύπων» στις κοινότητες της Βαλκανικής στους προηγούμενους αιώνες. Τις συνήθειές της, τις πεποιθήσεις και τις απαγορεύσεις που πήγαζαν απ’ αυτές, δεν τις εγκατέλειψε ακόμα κι’ όταν βρέθηκε μαζί με τους γιους της, στο μάτι του κυκλώνα. Η «Τζήμαινα» έγινε μια από τις μανάδες εκείνες που ακολούθησαν και στήριξαν τα παιδιά τους στις μεγάλες και στις κρίσιμες ώρες της Αντίστασης, στις πικρές και δύσκολες ώρες του εμφυλίου πολέμου, στους κομματικούς ανταγωνισμούς και στα αδιέξοδα της πολιτικής προσφυγιάς. Από το αρχοντόσπιτο με τα κεντητά ταβάνια της Καστοριάς, τελείωσε τις μέρες της, το 1971, στο Βουκουρέστι, μερικούς μήνες πριν τον θάνατο του Ανδρέα.

http://emfilios.blogspot.gr/2011/12/blog-post_09.html

Κώστας Καραγιώργης

Γεννήθηκε το 1905 στη Λίμνη της Εύβοιας, σε αστική οικογένεια, με πατέρα δικαστή, με το πραγματικό του όνομα να είναι Κώστας Γυφτοδήμος (στην Αντίσταση πήρε το ψευδώνυμο Καραγιώργης). Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφιέρωσε στο Κομμουνιστικό Κίνημα όλη του τη ζωή, από τα δεκαπέντε του, που οργανώνεται στην Κομμουνιστική Νεολαία ΟΚΝΕ, μέχρι τον θάνατό του. Θα ζήσει μια ζωή επαναστάτη του μεσοπολέμου, του ιδιώνυμου των αριστερών, τη δικτατορία του Μεταξά, τον Πόλεμο, την Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιο. Ένας βίος γεμάτος φυλακές, εξορίες, δραπετεύσεις, ζωή στην παρανομία. Θα βρεθεί διωκόμενος στη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ (Γερμανικό Κοινοβούλιο) στο Παρίσι και σε συνέχεια στη Μόσχα, απ’ όπου θα επιστρέψει στην παρανομία της Αθήνας, για να καταλήξει στα ξερονήσια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82

Μιλτιάδης Πορφυρογέννης

Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης (Αγριά Βόλου, 12 Φεβρουαρίου 1903^[1] – Πράγα, 6 Μαρτίου 1958) ήταν Έλληνας δικηγόρος, μαρξιστής, βουλευτής και ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, υπουργός εργασίας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, αντιστασιακός και υπουργός Δικαιοσύνης της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης.

Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης γεννήθηκε στην Αγριά Βόλου το 1903. Καταγόταν από εύπορη σχετικά οικογένεια και μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στον Βόλο συνέχισε στοΠανεπιστήμιο Αθηνών όπου σπούδασε νομικά. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στον Βόλο και άρχισε να δικηγορεί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82

Κίτσος Μαλτέζος

Ο Κίτσος Μαλτέζος γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1921, και ήταν ο τελευταίος απόγονος του μεγάλου στρατηγού Μακρυγιάννη. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, λόγω των έντονων προστριβών των γονέων του, που τελικά χώρισαν το 1935. Την κηδεμονία του ανέλαβαν ο παππούς του Γεώργιος Μαλτέζος και η γιαγιά του Αικατερίνη, αφού οι γονείς του ήταν αποδεδειγμένα ακατάλληλοι.
Σχολείο πήγε στην σχολή Μακρή, οι μαθητές της οποίας προέρχονται κυρίως από τα μεσαία και υψηλότερα κοινωνικά στρώματα.

https://panosz.wordpress.com/2013/09/02/civil_war-148/

(Σημ. Στην ανάρτηση αναφέρονται κι άλλοι νεαροί της καλής Αθηναϊκής κοινωνίας στην υπηρεσία της Επανάστασης, όπως η  Νάτα Μελά, ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Άδωνις Κύρου)

Ευριπίδης Μπακιρτζής

Ο Ευριπίδης Μπακιρτζής (Σέρρες, 16 Ιανουαρίου 1895 – Φούρνοι Ικαρίας, 9 Μαΐου 1947) ήταν Έλληνας Στρατηγός και ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Αντίστασης ο οποίος ανέλαβε πρόεδρος (πρωθυπουργός) της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης(ΠΕΕΑ, γνωστής και ως «Κυβέρνηση του Βουνού») κατά το διάστημα 10 Μαρτίου έως 18 Απριλίου 1944.

Ο Ε. Μπακιρτζής, υιός του Γραμματέα του Ελληνικού Προξενείου Σερρών Χρίστου Μπακιρτζή και της Δασκάλας Ευθαλίας Ζάκα, εκ της γνωστής οικογένειας των Γρεβενών με πολεμική παράδοση στην Επανάσταση του 1821 (…) Μεσούντος του Εμφυλίου Πολέμου, το Σεπτέμβριο του 1946, συνελήφθη ως αριστερός και εξορίστηκε στον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας και αργότερα στους Φούρνους Ικαρίας. ΤονΦεβρουάριο του 1947, η ελληνική κυβέρνηση τού επέτρεψε να καταθέσει στην επιτροπή του ΟΗΕ κλιμάκιο του οποίου ερευνούσε στην Ελλάδα την κατάσταση στην εμφυλιοπολεμική περίοδο. Στις 9 Μαϊου 1947 βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του με μία σφαίρα στην καρδιά. Επισήμως, ο θάνατός του καταγράφηκε ως αυτοκτονία.[1]

Ο Μπακιρτζής ήταν γνωστός και ως «κόκκινος συνταγματάρχης», επειδή αρθρογραφούσε στον Ριζοσπάστη μ’ αυτό το ψευδώνυμο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82

Κώστας Λουλές

Το νεαρό τσιφλικόπουλο, που το πήγαινε μέχρι πρότινος στο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα σοφέρ παρακαλώ με αμάξι, από τα λίγα που κυκλοφορούσαν τότε, γοητεύτηκε από τις ιδέες του σοσιαλισμού και οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ, πηγαίνοντας κόντρα στα συμφέροντα της τάξης από την οποία προέρχονταν.

Όμως πώς θα πήγαινε αυτός, ο μοσχαναθρεμμένος, να μιλήσει στους φτωχούς, στους χθεσινούς κολίγους για το τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να τους ζητήσει να εξεγερθούν, της αγροτικής γης οι κολασμένοι, όταν η γης ανήκε στον πατέρα του; Πως θα τον πιστέψουν και δεν θα το πάρουν για καπρίτσιο του αρχοντόπουλου, ή ακόμα χειρότερα, δεν θα φοβηθούν ότι τους στήνει κάποια παγίδα σε συνεννόηση με τους μέχρι προχθές κοτζαμπάσηδες και πάντα φεουδάρχες;

Το κόμμα το φερε από δω, το σκέφτηκε από κει, και κατέληξε στη λύση. Ο νεολαίος θα έπρεπε να κατέβει από τον θρόνο του. Του δόθηκε λοιπόν εντολή να γυρίσει στην πατρίδα του, και να μπει στη Δημοτική μπάντα. Μα πώς, ήταν η εύλογη απορία του, αφού δεν γνώριζε κανένα όργανο; Το κόμμα είχε έτοιμη την απάντηση: θα βαρούσε το ταμπούρλο.

https://bluebig.wordpress.com/2013/12/23/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CE%AC%CF%83%CE%B1/

Ο Κώστας Λουλές (1906 – 28 Ιανουαρίου 1988) ήταν Έλληνας κομμουνιστής πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής με το ΚΚΕ και για μικρό χρονικό διάστημα ως διορισμένος ευρωβουλευτής (πρώτος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ στην ιστορία του). Υπήρξε σημαίνον στέλεχος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ.[1]Συνολικά πέρασε 28 χρόνια στη φυλακή και στην εξορία και 12 χρόνια στην προσφυγιά και στην παρανομία.[2]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%82

Δημήτρης Μπάτσης

Ο Δημήτρης Μπάτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Ο πατέρας του, Ναύαρχος Α. Μπάτσης, καταγόταν από τα Ψαρά και η μητέρα του, Αν. Πρίντεζη, από τη Σύρο. Σπούδασε Νομικά και Οικονομικά και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη Μαρξιστική θεωρία.
Ήταν συντάκτης του περιοδικού «Ανταίος», το οποίο κυκλοφόρησε μεταξύ 1945-1951.
Εκτελέστηκε στις 30 Μαρτίου 1952.

http://www.biblionet.gr/author/40202/%CE%94%CE%B7%CE%BC._%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82

Γρηγόρης Λαμπράκης

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Αδερφός του ήταν οΘεόδωρος Λαμπράκης, ιατρός και βουλευτής με την ΕΠΕΚ. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής – Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Aπέκτησε δυο γιους, τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Νίκος Κωνσταντόπουλος

Ως παιδί θαυμάζατε τον πατέρα σας;

«Πάντα τον τιμούσα. Ενιωθα μια βαθιά υποχρέωση και τιμή γι’ αυτόν. Πιστεύω ότι για μένα και για την αδελφή μου έκανε πολλά. Εγκατέλειψε μια καριέρα 30 χρόνων δικηγορίας στα Κρέστενα για να έρθει στην Αθήνα μαζί μας, να σπουδάσουμε, και αυτός να ξαναρχίσει μια νέα δικηγορική καριέρα από την αρχή. Τον τιμώ γι’ αυτό!».

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=82548

Αλέκος Αλαβάνος

Η καταγωγή του είναι από την Τήνο. Είναι γόνος πλούσιας οικογένειας Βενετικής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Μαΐουτου 1950 και είναι γιος του βουλευτή Νικολάου Αλαβάνου. Αδελφοί του είναι ο πρώην βουλευτής Κωνσταντίνος Ν. Αλαβάνος και ο πρόεδρος του ΤΕΕ (2002-10) Γιάννης Αλαβάνος, ενώ παππούς του ο πρώην βουλευτής και αντιπρόεδρος της βουλής, Κωνσταντίνος Αλαβάνος. Σπούδασε στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Αθήνας, από την οποία αποφοίτησε ως οικονομολόγος. Παράλληλα εντάχθηκε στην Αριστερά, σε διάσταση με την κεντρώα παράδοση της οικογένειάς του (ο πατέρας του ήταν στέλεχος της Ένωσης Κέντρου).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82

Σάββας Κωνσταντόπουλος

Σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη διάρκεια των σπουδών του γνώρισε και εντάχθηκε στους «Αρχειομαρξιστές». Έλαβε μέρος στις δημόσιες συζητήσεις τις οποίες έκαναν στο Πανεπιστήμιο, κατά τα έτη 1931-1932 ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος είχε επιστρέψει από τη Γερμανία το 1928 και τον απασχολούσε ο κομμουνισμός όχι ως πολιτικό αλλά ως κοσμοθεωρητικό πρόβλημα, και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος από τη μια πλευρά και από την άλλη οι Σάββας Κωνσταντόπουλος, Αναστάσιος Χριστοφιλόπουλος και Άγγελος Προκοπίου, που ήταν οι κομμουνιστές–καθοδηγητές στο φοιτητικό κίνημα.

Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της διανοήσεως στην περίοδο του μεσοπολέμου με συνεργασίες του σε περιοδικά της μαρξιστικής αριστεράς, όπως «Μελέτη-Κριτική», δύο συνεργασίες το 1932, και «Νέοι πρωτοπόροι», το 1933. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε τις αριστερές του απόψεις και παρ’ ότι τον εντυπωσίαζε το όραμα του Ελευθέριου Βενιζέλου, προσχώρησε στη συντηρητική παράταξη και έγινε ένας από τους σημαντικότερους πολέμιους του κομμουνισμού του 20ου αιώνα.

Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου

Κατάγονταν από Αρμανοβλάχικη ^[1] μεγαλοαστική οικογένεια και πατέρας του ήταν ο Φιλόθεος Παπακωνσταντίνου.  Από τα φοιτητικά του χρόνια αφοσιώθηκε στη μελέτη της Μαρξιστικής θεωρίας. Άρχισε να δρα με το ψευδώνυμο «Πέτρος» και αρχικά ανήκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Αθήνας[Κ.Ν.Α.], την οποία ίδρυσε το Κ.Κ.Ε. κατά μίμηση του σοβιετικού μοντέλου και ήταν ένας από τους πρώτους ηγέτες αυτού του μορφώματος. Είχε δράσει ως «λικβινταριστής» προερχόμενος από τους «αρχειομαρξιστές» και διαγράφηκε τον Φεβρουάριο του 1927, έχοντας προλάβει να δημοσιεύσει και μια μπροσούρα κατά της Ο.Κ.Ν.Ε. [Οργάνωση Κομμουνιστικών Νεολαιών], διαγραφή που του στέρησε τη δυνατότητα να ακολουθήσει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία.

Το 1936, λίγο πριν την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, συμμετείχε σε αιματηρές συγκρούσεις με την Αστυνομία, ενώ στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ήταν διευθυντής στο «Λαϊκό Βιβλιοπωλείο» και εκδότης του δεκαπενθήμερου περιοδικού «Μαρξιστική Βιβλιοθήκη» ^[2]. Τα βιβλία του ^[3] για τη θεωρία του Μαρξισμού αποτέλεσαν σταθμούς στην ανάπτυξη του διαλεκτικού ματεριαλισμού στην Ελλάδα, όμως αντιλήφθηκε γρήγορα τις πλάνες και τις αδυναμίες του κομμουνισμού και έκτοτε κατέστη πολέμιος του, γράφοντας πληθώρα άρθρων, αναλύσεων και βιβλίων. Το 1933, κυκλοφορούσε το περιοδικό «Νέα Επιθεώρηση» από κοινού με το Γιάννη Κορδάτο και ήταν χαρακτηρισμένοι, τότε, ως τροτσκιστές.

…  διατέλεσε υφυπουργός προεδρίας της Κυβερνήσεως, αρχικά, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κόλλια και υπουργός Παιδείας με πρωθυπουργό το Γεώργιο Παπαδόπουλο

http://el.metapedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85

Σταύρος Ψυχάρης

Ένα από τα κυρίαρχα πρόσωπα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα, ο Σταύρος Ψυχάρης, γεννήθηκε στην Αθήνα την Πρωτοχρονιά του 1945. Η προσωπική του ιστορία θυμίζει μυθιστόρημα που διαπερνά την μεταπολεμική ιστορία της χώρας.

Ο πατέρας του υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ ενώ η μητέρα του ήταν αδερφή του Κώστα Λουλέ, ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ. Μάλιστα κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου επρόκειτο να τον βαφτίσει ο τότε ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Νίκος Ζαχαριάδης που όμως έπεσε σε μπλόκο και δεν κατάφερε να φτάσει στο μυστήριο. Έτσι, τον Σταύρο Ψυχάρη θα τον βαφτίσει εκ των ενόντων ο θείος του Κώστας Λουλές. Η συγγενική σχέση με τον Λουλέ θα του διασφαλίσει ισχυρή πρόσβαση στην ΕΔΑ και την δημοσιογραφική σταδιοδρομία του θα την ξεκινήσει στην «Δημοκρατική Αλλαγή» την απογευματινή, μετεμφυλιακή εφημερίδα της ΕΔΑ και αδερφό φύλλο της προδικτατορικής Αυγής. Την ίδια εποχή στην ‘Δημοκρατική” αλλαγή εργάζονται οι Βασίλης Ραφαηλίδης, Τόνια Μαρκετάκη και Θόδωρος Αγγελόπουλος).

Ευφυής και δραστήριος, κατάλαβε έγκαιρα ότι ο ρομαντισμός του κομμουνισμού δεν οδηγούσε πουθενά εκείνη την εποχή.

Αμέσως μεταπήδησε στο «Έθνος» σε μια κρίσιμη εποχή και ως πολιτικός συντάκτης άρχισε να διακρίνεται. Ανήκε σε μια μοναδική δημοσιογραφική παρέα του προδικτατορικού «Έθνους». Σ’ αυτήν συμμετείχαν ο Γιάννης Καψής, ο Γιώργος Σπορίδης, ο Γιώργος Καράγιωργας και ο ίδιος. (…)

Η σχέση του με το ΚΚΕ το οποίο ως εκδότης του Βήματος δεν άγγιξε ποτέ θα τον βοηθήσει μετά την πτώση της χούντας αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δέχτηκε με αφορμή την κουμπαριά του με τον υπουργό της δικτατορίας των συνταγματαρχών Βύρωνα Σταματόπουλου.

Οι κατηγορίες του εκδότη του περιοδικού «Αντί» Χρήστου Παπουτσάκη ο οποίος είχε συμπεριλάβει τον Στ. Ψυχάρη σε κατάλογο δημοσιογράφων που είχαν εκθειάσει το δικτατορικό καθεστώς, δεν αποδείχτηκαν ποτέ.

Ποιος είναι ο Σταύρος Ψυχάρης και γιατί κήρυξε πόλεμο στην Τρόικα, στον Σαμαρά και στους «κουκουλοφόρους» | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/77908/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82#ixzz43LMgUNVl

Υστερόγραφο

Από τα κόμματα ή τις νεολαίες της κομμουνιστικής / επαναστατικής αριστεράς πέρασε ένα πλήθος μικροαστών και αστών, πολλοί από τους οποίους εξακολουθούν να κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις στην πολιτική σκηνή, τη δημοσιογραφία κλπ. ή απλά να είναι διάσημοι. Μεταξύ αυτών ο Πέτρος Τατούλης, η Όλγα Τρέμη, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Αλέξης Παπαχελάς, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Γιώργος Κύρτσος, οι Θεόδωροι Πάγκαλος και Τσουκάτος, ο Γιάννης Στουρνάρας και πολλοί άλλοι. Κάποιοι απ’ όσους αναφέρθηκαν ενδέχεται να έχουν διαφορετική ταξική προέλευση – αλλά έχει και η… έρευνα τα όριά της!