Εδώ θα συγκεντρωθούν κατά το δυνατόν τα σημαντικότερα από τα ντοκιμαντέρ και τα κινηματογραφικά έργα που έχουν σχέση με τον Εμφύλιο και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.
Τα περισσότερα από όσα έχω δει ως τώρα έχουν ιστορική αξία και αντικειμενικότητα περί το μηδέν. Πολλά όμως περιέχουν μοναδικά ντοκουμέντα της εποχής και αρχειακό υλικό.
Εκκίνηση με το ντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη. Στρατευμένη οπτική, σχεδόν μονομερής. Όχι τόσο γι’ αυτά που περιέχει το φιλμ, αλλά για τα παράπλευρα σημαντικά που δεν αναφέρει. Ωστόσο, η παρακολούθησή του δεν είναι χαμένος χρόνος, για όποιον ενδιαφέρεται για εκείνη την εποχή.
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 
Δραπέτες του Μπούλκες (Ολόκληρη η ταινία)
Συνοδό σχόλιο στο YouTube:
Ταινία του 1969,που αναφέρεται στον συμμοριτοπόλεμο.
Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην επιτυχή προσπάθεια μιας ομάδας Ελλήνων να δραπετεύσουν από το στρατόπεδο του Μπούλκες και να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Το Μπούλκες ήταν μια πόλη υποδοχής εαμοβούλγαρων και λοιπών κατσαπλιάδων,κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου. Η απόδραση έγινε επειδή οι εξόριστοι τότε ηγέτες του παράνομου Κ.Κ.Ε. άρχισαν να εξοντώνουν τους παλιούς τους συντρόφους, οι οποίοι δεν ασπάζονταν τις απόψεις της κλίκας του νέου Γ.Γ. του κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Με τη λάμψη στα μάτια
1966, παραγωγή: Γιώργος Στεργίου, σκηνοθεσία/σενάριο: Πάνος Γλυκοφρύδης, φωτογραφία: Συράκος Δανάλης, μουσική: Χρήστος Λεοντής, ηθοποιοί: Γιώργος Φούντας, Ανέστης Βλάχος, Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου, Καίτη Παπανίκα, Θόδωρος Έξαρχος, Ζώρας Τσάπελης, Λαυρέντης Διανέλλος, Φρόσω Κοκκόλα, Γιώργος Ρώης, Γιώργος Οικονομίδης, Γιάννης Κουνάδης, Δημήτρης Ιωακειμίδης, Δημήτρης Κατσούλης, Κώστας Σταμάτης, Γιώργος Λιαράκος.
Κατοχή. Αντάρτες σκοτώνουν έναν γερμανό στρατιώτη την ώρα που πίνει νερό σ’ ένα ποτάμι. Γερμανικές δυνάμεις φτάνουν στο κοντινό χωριό και συλλαμβάνουν τριάντα άνδρες για να τους εκτελέσουν την αυγή ως αντίποινα. Ανάμεσά τους βρίσκονται και τρία αδέλφια: ο Δημήτρης (Γιώργος Φούντας), ο Νικόλας (Ανέστης Βλάχος) κι ο Γιώργης Ντάκας (Γιάννης Φέρτης). Τρία μέλη του κοινοτικού συμβουλίου πάνε στον γερμανό διοικητή (Ζώρας Τσάπελης) για να τον ικετέψουν να ελευθερώσει έναν, έστω, απ’αυτούς -κι εκείνος δέχεται, δίνοντας στον πατέρα (Λαυρέντης Διανέλλος) την ευχέρεια να διαλέξει ποιόν. Ο πατέρας, που αγαπά εξίσου και τα τρία παιδιά του, δεν μπορεί να αποφασίσει ποιός θα σωθεί και πεθαίνει από συγκοπή λίγο πριν την εκτέλεση των ομήρων.
Πολυβραβευμένη ταινία, ρεαλιστική όσο και συγκινητική, για το αδιέξοδο της βίας, τη φρίκη και τον παραλογισμό του πολέμου. Προσεγγίζει το θέμα της κάτω από μια καθαρά ανθρώπινη οπτική, γεγονός που της δίνει μια ξεχωριστή θέση στην Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.».
(Σελίδα 281 από το «Λεξικό Ελληνικών Ταινιών από το 1914 μέχρι το 2000» του Δημήτρη Κολιοδήμου, Εκδόσεις Γένους, 2001).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υπερήφανοι Αετοί, 1971
(Συνοδό σχόλιο):
Σπάνια ταινία του 1971 με υπόθεση κατασκοπίας, με αεροπλάνα f-104 και F – 5 την οποία αξίζει να δείτε … λόγω παλαιότητας της είναι κακής ποιότητας αλλά βλέπεται… με τους ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ ΦΑΙΔΩΝ, ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΦΟΝΣΟΥ ΑΝΝΑ, ΒΑΓΕΝΑ ΑΝΝΑ, ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΣΙΣΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ,
ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ, ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΧΑΡΗΣ, ΤΖΕΝΗ ΒΑΝΟΥ …
ΜΠΑΛΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΦΡΥΔΑΚΗ ΕΥΑ
ΜΠΟΖΩΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΡΟΚΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΘΩΜΑΣ
ΣΟΪΔΗΣ ΧΑΡΗΣ
ΛΕΒΕΝΤΗ ΠΑΡΗ
Ο έρωτας ανάμεσα σε ένα σμηναγό (Φαίδων Γεωργίτσης) και μια κοπέλα (Αννα Φόνσου) που βρίσκεται αναμειγμένη με πράκτορες και δολιοφθορείς ξένων χωρών, γίνεται αφορμή για να αποκαλυφθεί μια ολόκληρη ομάδα κατασκόπων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο κλοιός
Σκηνοθεσία:Κώστας Κουτσομύτης
Έτος παραγωγής:1987
Διάρκεια:106′
Παίζουν:
Αίας Μανθόπουλος
Στέλιος Παύλου
Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Δημήτρης Καραμπέτσης
Σωκράτης Αλαφούζος
Γιώργος Παπαδημητράκης
κ.α.
*Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα της τελευταίας περιόδου του εμφυλίου πολέμου
Υπόθεση:
Το φθινόπωρο του 1948, λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, έξι αριστεροί νέοι από τη Θεσσαλονίκη, αισθανόμενοι τον κλοιό της σύλληψης και του θανάτου να σφίγγει γύρω τους, συλλαμβάνουν ένα εξαιρετικά παράτολμο σχέδιο: κατεβαίνουν στην Αθήνα, παίρνουν το αεροπλάνο για τη Θεσσαλονίκη και αναγκάζουν τον πιλότο να τους οδηγήσει στη γειτονική Γιουγκοσλαβία, όπου μαζί με άλλους συντρόφους θα ζητήσουν πολιτικό άσυλο. Το σχέδιό τους υλοποιείται κατά γράμμα και εγγράφεται ως η πρώτη αεροπειρατεία στα παγκόσμια χρονικά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παναγιώτης Κακατσίδης – Δεμένη κόκκινη κλωστή. Απόσπασμα
(δικό μου σχόλιο)
Η “Δεμένη Κόκκινη Κλωστή” που διαδραματίζεται στην επαρχία την περίοδο που ακολουθεί την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας. Είναι από τις πιο σκληρές ταινίες του ελληνικού σινεμά, με σκηνές που σε… ανακατεύουν. Σε στυλ γουέστερν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τα χρόνια της θύελλας, 1984.
Τα χρόνια της θύελλας είναι ελληνική ιστορική – δραματική – περιπετειώδης ταινία του 1984, σε σκηνοθεσία και σενάριο Γιώργου Τζίμα.
Πρωταγωνιστούν
Μάνος Κατράκης
Τίτος Βανδής
Χρήστος Καλαβρούζος
Μιχάλης Σταματάκης
Κατερίνα Κουτρουβίδα
Μενέλαος Ντάφλος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ψυχή Βαθιά, 2009
Δείτε εδώ: https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/03/01/gcw-55/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο τελευταίος των Κομιτατζήδων
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο
(Συνοδό σχόλιο)
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ (1980)
του Νίκου Τζίμα
Υπόθεση: Μια ταινία ύμνος στα δημοκρατικά ιδεώδη και τον αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη που υπερασπίστηκε με τη ζωή του τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία, την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, την ταραγμένη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Ο κομμουνιστής Νίκος Μπελογιάννης έγινε παγκοσμίος γνωστός ως «ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλο», από την φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος Δήμος Σακελαρίου, κατά την διάρκεια της δίκης αυτού και άλλων 93 «συναγωνιστών», και η οποία φωτογραφία στη συνέχεια έγινε εξώφυλλο στον διεθνή τύπο, αλλά και αφορμή για ένα σκίτσο του Πικάσο. Με το θάνατο του Μπελογιάννη, ο Ρίτσος έγραψε ποίημα αφιερωμένο σε αυτόν, ενώ η θύελλα πιέσεων από το εξωτερικό, μετετράπη σε διεθνή κατακραυγή.
O πρωταγωνιστής Φοίβος Γκικόπουλος (εδώ σε μια και μοναδική εμφάνιση ως ηθοποιός, πλέον καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ).
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ
Σενάριο-Σκηνοθεσία: ΝΙΚΟΣ ΤΖΙΜΑΣ
Μουσική Σύνθεση: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Δ/ντής Παραγωγής: ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ,
Δ/ντής Φωτογραφίας: ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΟΥΚΙΔΗΣ,
Σκηνογραφία: ΤΑΣΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΕΡΣΗ ΔΡΙΝΗ,
Στίχοι Τραγουδιών: ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ,
Τραγουδούν: ΖΟΡΜΠΑΛΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΧΟΡΩΔΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,
Παραγωγή: ARMA FILMS ( ΗΛΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ )
Παίζουν: ΦΟΙΒΟΣ ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ,ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ, ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ, ΑΝΕΣΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ, ΜΙΡΚΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΖΟΓΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΑΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΒΑΣΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ, ΜΙΡΚΑ ΚΑΛΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΡΗΣ, ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ, ΦΟΙΒΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
Χρονολογία παραγωγής 1980
Χώρα παραγωγής ΕΛΛΑΔΑ
Γλώσσα ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Εικόνα ΕΓΧΡΩΜΗ
Ήχος MONO
Διάρκεια 125′
Είδος ταινίας ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο ουρανός, 1962
*Σενάριο Γιώργος Κιτσόπουλος και Τάκης Κανελλόπουλος βασισμένο σε αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν τον πόλεμο* *Μουσική Αργύρης Κουνάδης* *Κιθάρα Δημήτρης Φάμπας* *Σκηνοθεσία Τάκης Κανελλόπουλος* *Πρωταγωνιστές Αιμιλία Πίττα, Τάκης Εμμανουήλ, Νίκος Τσαχιρίδης, Φαίδων Γεωργίτσης, Ελένη Ζαφειρίου, Νίκη Τριανταφυλλίδη, Λάζος Τερζάς*
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αέρα, αέρα, αέρα – 1972 (Γιάννης Βόγλης , Ξένια Καλογεροπούλου)
Έτος: 1972
Διάρκεια: 100′
Είδος: Πολεμική
Εταιρία παραγωγής: Καραγιάννης-Καρατζόπουλος
Σκηνοθεσία: Κώστας Ανδρίτσος
Σενάριο: Ντίνος Δημόπουλος , Λάζαρος Μοντανάρης
Μουσική σύνθεση: Κώστας Καπνίσης
Φωτογραφία: Στέλιος Ραμάκης
Ηθοποιοί: Γιάννης Βόγλης , Ξένια Καλογεροπούλου , Πέτρος Φυσσούν , Χρήστος Νέγκας , Γιάννης Γκιωνάκης , Πάνος Μιχαλόπουλος (I) , Άννα Μαντζουράνη , Μίλτος Κοντέας , Δημήτρης Μπισλάνης , Γιάννης Φύριος , Γιώργος Μπάρτης , Θανάσης Μυλωνάς , Θάνος Παπαδόπουλος , Γιώργος Παπαζήσης , Άρης Τσιούνης , Άλκης Γιαννακάς , Νίκος Δημητράτος , Φάνης Χηνάς , Λευτέρης Ελευθεριάδης , Σταύρος Φαρμάκης , Γιώργος Γρηγορίου , Βασίλης Μαλούχος , Τάσος Μασμανίδης , Τάκης Πετρόπουλος , Δημήτρης Μπλούκος , Γιώργος Σταμάτης , Βαγγέλης Πετανίτης , Μιχαήλ Μιχαήλ (II) , Εύα Κουκούλη
Πλοκή: Από ένα φυλάκιο των ελληνοαλβανικών συνόρων αποχωρεί ένα στρατιωτικό καμιόνι με φαντάρους και δέχεται απρόσμενα τα πυρά των ιταλικών τανκς. Ο Πέτρος, ο μόνος που κατορθώνει να γλιτώσει το θάνατο ή την αιχμαλωσία, σώζει μια χωριατοπούλα, τη Μαρία. Ωστόσο, οι Έλληνες κατορθώνουν να ανακαταλάβουν το πολυβολείο, απελευθερώνοντας τους εγκλωβισμένους στρατιώτες. Η προκείμενη διμοιρία θα δώσει σε μικρή κλίμακα σκληρή μάχη ενάντια στους ιταλούς εισβολείς, ενώ παράλληλα ο ελληνικός στρατός προετοιμάζεται για τη γενική αντεπίθεση που δεν αργεί. Αμέσως μετά την εκδήλωσή της, οι Ιταλοί θα εξαναγκασθούν να υποχωρήσουν, η Βόρειος Ήπειρος θα ανακτηθεί και ο στρατός του Μπαντόλιο θα εξουδετερωθεί ολοσχερώς στη θάλασσα της Αδριατικής.
Trivia: Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1971-1972 και έκοψε 103.381 εισιτήρια. Ήρθε στην 48η θέση σε 90 ταινίες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι γενναίοι του Βορρά
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΛΗΣ ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ 1967
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γοργοπόταμος, 1968
*
ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ ΤΖΕΝΗ ΡΟΥΣΣΕΑ 1971
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλή πατρίδα, σύντροφε
Σύνοψη της υπόθεσης:
Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με θέμα το ελληνικό χωριό Μπελογιάννης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, κοντά στη Βουδαπέστη, που κτίστηκε το 1950 από έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, πρώην αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού. Την εποχή που γυριζόταν η ταινία, οι περίπου χίλιοι οκτακόσιοι κάτοικοι και τα παιδιά τους επέστρεφαν κατά ομάδες στην Ελλάδα, μετά από τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς που ήταν συνέπεια του εμφυλίου πολέμου. Μαζί τους έρχεται και το φέρετρο ενός παλιού συντρόφου – καλή πατρίδα, σύντροφε.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1060/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Ούλοι εμείς εφέντη», του Λεωνίδα Βαρδαρού
Πρόκειται για ταινία που βασίστηκε σε πραγματική ιστορία.1949 — 1955: Η πορεία της οκταμελούς ομάδας ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην Ικαρία.
Για να προστατευθούν από την αυθαιρεσία της χωροφυλακής και του στρατού οι οργανωμένοι κομμουνιστές Ικαριώτες και οι συμπαθούντες συμπατριώτες τους φτιάχνουν καταφύγια στα βουνά.Το κοινό αίσθημα στο νησί διαγράφεται σαφώς να υποστηρίζει τους αντάρτες. Κι αυτοί, εξακολουθούν να παραμένουν κρυμμένοι, να αρνούνται την παράδοση ενώ προσπαθούν να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Επιβίωσαν για 6 χρόνια λόγω της στήριξης του τοπικού πληθυσμού. Άλλοι άφηναν τα ζώα τους αμολητά για να τα βρούν και να τα αρμέξουν οι αντάρτες, άλλοι έκρυβαν φαγητά και προμήθειες σε κρυψώνες για να τα βρούν, κλπ Στόχος των χωροφυλάκων δεν ήταν μόνο οι αντάρτες, αλλά και ο τοπικός πληθυσμός, γιατί ήξεραν ότι τους βοήθαγαν.
Τελικά μετά από 6 χρόνια οι αντάρτες κατάφεραν να διαφύγουν με καΐκι στις σοσιαλιστικές χώρες.
Ο τίτλος της ταινίας «Ούλοι εμείς εφέντη», έρχεται από την περίοδο της τουρκοκρατίας, όταν δύο χωρικοί σκότωσαν Τούρκο και στις ανακρίσεις που έγιναν μετά, όλος ο πληθυσμός απαντούσε στο ερώτημα ποιός τον σκότωσε, με τη συγκεκριμένη φράση. http://youtu.be/NtxoQJHSL1I
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το κόκκινο τραίνο
Λεπτομέρειες:
http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/54678
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αντάρτες των πόλεων
Λεπτομέρειες:
http://90lepta.com/m946.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξεχασμένοι ήρωες
Υπόθεση: Μία ελληνογερμανίδα, υποδυόμενη την κρατούμενη αδελφή ενός αντιστασιακού, ζητάει καταφύγιο σε ένα μοναστήρι, με στόχο να αποκαλύψει την ταυτότητα του αρχηγού της αντιστασιακής ομάδας, που κρύβεται εκεί ως καλόγερος.
Βασισμένη σε μια ιστορία του Τζέιμς Πάρις κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1966 (με πολλές αντιδράσεις από το κοινό)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο τελευταίος αιχμάλωτος
Ο Ντίνος, κυνηγημένος από τους Γερμανούς, βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι μιας ανάπηρης κοπέλας. Εκείνη τον κρύβει στο υπόγειο του σπιτιού της για καιρό.
Κάποια στιγμή η κατοχή τελειώνει, αλλά η νεαρή γυναίκα μη θέλοντας να χάσει τον Ντίνο, τον κρατά φυλακισμένο χωρίς να του αποκαλύπτει την αλήθεια.
Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Άγγελου Γεωργιάδη.
Παίζουν οι: Αλέκος Αλεξανδράκης, Πέρη Ποράβου, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Έφη Οικονόμου, Περικλής Χριστοφορίδης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με πόνο και με δάκρυα
Ελληνική ταινία – Με πόνο και με δάκρυα
Ετος Παραγωγής: 1965
Είδος ταινίας:Δραματική
Διάρκεια: 93 λεπτά
Σκηνοθεσία: Απόστολος Τεγόπουλος
Σενάριο: Γιώργος Ολύμπιος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Φωτογραφία: Δημήτρης Καράμπελας
Μοντάζ: Αντώνης Τέμπος
Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Καράμπελας
Φωνοληψία: Σπύρος Κωνσταντινίδης, Θανάσης Αρβανίτης
Σκηνογραφία: Τάσος Ζωγράφος
Μακιγιάζ: Ξενοφών Φιλέρης
Τραγούδι: Φούλη Δημητρίου, Βίκυ Μοσχολιού, Στέλιος Καζαντζίδης, Νίκος Ξανθόπουλος, Μιχάλης Μενιδιάτης, Μαρινέλλα
Μουσική προσαρμογή: Χρήστος Μουραμπάς
Διεύθυνση παραγωγής: Σταύρος Κωστούλας
Παραγωγή: ΚΛΑΚ films Ηθοποιοί:
Νίκος Ξανθόπουλος [(λοχαγός) Αλέκος Κωνσταντινίδης]
Ορέστης Μακρής [Βασίλης Καψομίχαλος]
Κώστας Καζάκος [Βαγγέλης Κατραπάς]
Θόδωρος Μορίδης [Απόστολος Κωνσταντινίδης]
Θεόδωρος Έξαρχος [γιατρός]
Νάσος Κεδράκας
Γιάννης Ζαννίνο [Πανανός] / Μάρθα Βούρτση [Μαρία Καψομίχαλου]
Αθηνά Μιχαηλίδου
Μαλαίνα Ανουσάκη
Ελένη Ζαφειρίου [Μαρία]
Ρένα Γαλάνη ΆννυΠασπάτη Σύνοψη της υπόθεσης:Ένας αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων (Νίκος Ξανθόπουλος) φεύγει για τον πόλεμο της Κορέας χωρίς να προλάβει να παντρευτεί την κοπέλα (Μάρθα Βούρτση) που αγαπάει. Επιστρέφει στην Ελλάδα βαριά τραυματισμένος και έχοντας χάσει τη μνήμη του. Η αγαπημένη του κλείνεται σε μοναστήρι από τον αυστηρό πατέρα της (Ορέστης Μακρής) και στη συνέχεια πιάνει δουλειά στην Αθήνα, στο σπίτι ενός συγγενή (Θεόδωρος Μορίδης) του αξιωματικού. Θα έχει έτσι την ευκαιρία να βοηθήσει τον αγαπημένο της να βρει τη μνήμη του, ενώ τον περιποιείται. Τελικά το ζευγάρι θα βρει την αληθινή ευτυχία.
Σημείωση:Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 247.874 εισιτήρια. Ήρθε στην 17η θέση σε 93 ταινίες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η λεωφόρος της προδοσίας
Πλοκή: Ένας αιχμάλωτος πολέμου, που δραπέτευσε από την Αλβανία, ισχυρίζεται ότι είναι ταγματάρχης του ελληνικού στρατού με το όνομα Αλέξανδρος Βεργής, προκαλώντας μεγάλη σύγχυση στους κόλπους του στρατεύματος, μιας και ο Βεργής είχε δραπετεύσει πριν ένα χρόνο και τώρα εργάζεται για λογαριασμό της ελληνικής αντικατασκοπείας. Το σοκ για τη σύζυγο του Βεργή και ανιψιά του αρχηγού της αντικατασκοπείας, του στρατηγού Γερακάρη, είναι πολύ μεγάλο. Οι δυο άντρες μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, και οι επίπονες ανακρίσεις που ακολουθούν στοχεύουν στη διαλεύκανση του μυστηρίου και την αποκάλυψη του προδότη.
Έτος: 1969
Διάρκεια: 105′
Είδος: Πολεμική
Εταιρία παραγωγής: Αφοί Κυριακόπουλοι
Σκηνοθεσία: Χρήστος Κυριακόπουλος
Σενάριο: Νίκος Φώσκολος
Μουσική σύνθεση: Κώστας Καπνίσης
Παραγωγός: Χρήστος Κυριακόπουλος
Ηθοποιοί: Γιώργος Φούντας , Γκέλυ Μαυροπούλου , Μάνος Κατράκης , Ζώρας Τσάπελης , Μήτσος Λυγίζος , Γιώργος Βελέντζας , Τζένη Ζαχαροπούλου , Βάσος Ανδρονίδης , Άγγελος Μαυρόπουλος , Κώστας Παπαχρήστος , Χάρης Ζωίδης , Σωτήρης Φούντας , Γιώργος Λουκάκης , Φραγκούλης Φραγκούλης , Γιώργος Ζαϊφίδης , Τάκης Σαμπαζιώτης , Νίκος Δούκας , Ανδρέας Παπαδόπουλος, Μαριβάνα Μπλάνου (παιδί).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η κάθοδος των εννιά
Η κάθοδος των εννιά, είναι τίτλος βιβλίου του Θανάση Βαλτινού που γράφτηκε το 1959.[1] Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εποχές το Σεπτέμβριο του 1963.[2] Κυκλοφόρησε σε βιβλίο για πρώτη φορά στα γερμανικά το 1976 από τις LCΒ-Editionen του Δυτικού Βερολίνου, σε μετάφραση Johannes Veissert. Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε σε βιβλίο το 1978 από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και ανατυπώθηκε το 1979.
Το 1984 μεταφέρθηκε τον κινηματογράφο με τον τίτλο «Η κάθοδος των εννέα», από το σκηνοθέτη Χρήστο Σιοπαχά. Η ταινία συμμετείχε στο 25o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και τιμήθηκε με τα βραβεία μουσικής, πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και β’ ανδρικού ρόλου,.[3] Επίσης, βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας.[4]
(Βικιπαίδεια)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το μπλόκο, 1964
(Συνοδό σχόλιο)
Η ταινία γυρίστηκε το 1964 από τον Άδωνι Κύρου, αποτελεί ένα χαμένο διαμάντι της ελληνικής φιλμογραφίας. Η ιστορία που στηρίζεται η ταινία είναι το μπλόκο της Κοκκινιάς, ένα από τα γεγονότα που συνέβησαν στο τέλος της ναζιστικής κατοχής, όταν τον Αύγουστο (όπως το γεγονός της ταινίας) και το Σεπτέμβρη του 1944, οι αρχές κατοχής κάνανε τις τελευταίες προσπάθειες να ελέγξουν τις γειτονιές της Αθήνας και αυτές αντισταθήκανε με ότι διαθέτανε.
Περισσότερα…
http://e-globbing.blogspot.com/2011/0…
και…
http://www.tovima.gr/culture/article/…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ως την τελευταία στιγμή, 1972
Μετά το τέλος της Κατοχής, ένας πλούσιος επιχειρηματίας κρύβει από την άρρωστη κόρη του το θάνατο του αγαπημένου της και προσλαμβάνει έναν τυχοδιώκτη αριστοκρατικής καταγωγής για να υποδυθεί τον απόντα. Τα πράγματα όμως, δεν είναι όπως φαίνονται…..
Αισθηματική τανία μυστηρίου, βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Μαρή «Το Μεγάλο Παιχνίδι» και σε σκηνοθεσία Μάριου Ρετσίλα.
Παίζουν οι: Χρήστος Πολίτης, Κάτια Δανδουλάκη, Γωγώ Ατζολετάκη, Στέφανος Στρατηγός, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Βασίλης Μητσάκης.
Πηγη: nms-tv.com
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κομάντος, επικίνδυνη νύχτα
Πηγή: http://www.retrodb.gr
Έτος: 1976
Διάρκεια: 91′
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθεσία: Κώστας Μπακοδήμος , Κώστας Παπαγιαννάκης
Σενάριο: Αλέκος Μάνδυλας
Παραγωγός: Τζέιμς Πάρις
Φωτογραφία: Κώστας Παπαγιαννάκης
Ηθοποιοί: Κάτια Δανδουλάκη , Γιώργος Χριστοδούλου , Θόδωρος Μορίδης , Γιώργος Μπάρτης , Γιώργος Βουτσίνος , Σταύρος Φαρμάκης , Τούλα Σπινέλη , Τζέιμς Πάρις , Θόδωρος Κατσαδράμης , Βαγγέλης Τραϊφόρος , Τάσος Πολυχρονόπουλος , Τάσος Ράμσης , Κώστας Ρήγας , Γιώργος Γρηγορίου , Κίμων Μουζενίδης , Βασίλης Διαμαντόπουλος , Α.Παλατζόγλου , Σάκης Παντελόπουλος , Θανάσης Φασουλής , Ελένη Κυρίτση
Σχόλια/Πλοκή: Το καλοκαίρι του 1943, έξι Έλληνες καταδρομείς, προερχόμενοι από τη Μέση Ανατολή, αποβιβάζονται σ’ ένα ελληνικό νησί με σκοπό να απαγάγουν έναν συνεργάτη των Γερμανών. Στην αποστολή μετέχει κι ένας ανθυπολοχαγός, ο Άρης, που κατάγεται από το νησί αλλά αγνοεί ότι ο σπιούνος που πρόκειται να συλλάβουν είναι ο ίδιος ο πατέρας του. Όταν το μαθαίνει, συντρίβεται ψυχικά και τραυματισμένος καταφεύγει στο ορφανοτροφείο όπου τον ανακαλύπτει η δασκάλα του νησιού. Στη συνέχεια προσπαθεί να τον φυγαδεύσει με τη συνδρομή μιας αντιστασιακής οργάνωσης. Ο Γερμανός διοικητής επιβάλλει (ως συνήθως) αντίποινα: διατάζει να συλληφθούν πενήντα αθώοι πολίτες. Ο Άρης υποχρεώνεται να παραδοθεί και έτσι ξεπλένει τη ντροπή για λογαριασμό του πατέρα του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε ένα μικρό νησί, κατά τη γερμανική κατοχή, ένας σακάτης, που περιφρονείται από τους συγχωριανούς του, βοηθάει μυστικά την αντίσταση αναλαμβάνοντας την ανατίναξη μιας αποθήκης.
Βασισμένη σε ιστορία του Τζέιμς Πάρις
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξεχασμένοι ήρωες
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΛΗΣ, ΒΙΒΕΤΑ ΤΣΙΟΥΝΗ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΔΑΓΛΗΣ
Ένα μοναστήρι μπαίνει στο στόχαστρο των γερμανικών δυνάμεων, όταν προσφέρει καταφύγιο σε ένα μέλος της ελληνικής αντίστασης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.
Eπίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.
Περισσότερα για την ταινία
Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.
Tο ελληνικό όνομα του Γκρεγκ Τάλλας ήταν Γρηγόρης Θαλασσινός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909 πέθανε στην Αθήνα το 1993.
Ο Βιτόριο Ντε Σίκα όταν είδε το 1955 το Ξυπόλητο Τάγμα στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είπε στον Γκρεγκ Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον Κλέφτη των Ποδηλάτων τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».
Tην καταπληκτική μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης και αυτή ήταν η πρώτη μουσική που συνέθεσε για κινηματογραφική ταινία.
Tο Ξυπόλητο Τάγμα ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύθηκε σε διεθνές φεστιβάλ.
Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Η μηχανή λήψης που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία ήταν του 1924 και ο οπερατέρ Μιχάλης Γαζιάδης είχε στη διάθεσή του μόνο 6 προβολείς για το φωτισμό. Oι Aμερικανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η ταινία γυρίστηκε με τόσο λίγα τεχνικά μέσα. O φωνολήπτης της Κολούμπια ήταν αδύνατο να δεχθεί πως αυτή η ταινία γυρίστηκε βουβή και πως είχαν επιτευχθεί τόσο άψογοι συγχρονισμοί στο ντουμπλάρισμα της ηχητικής μπάντας στην Ελλάδα!
Πρωταγωνιστούν:
Μαρία Κωστή (Αλεξάνδρα)
Νίκος Φέρμας (Μάρκος)
Βασίλης Φραγκιαδάκης (Ανδρέας)
Αντώνης Βούλγαρης (Νίκος)
Στράτης Κρότος (Δημήτρης)
Σκηνοθεσία: Γκρέγκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός )
Σενάριο: Νίκος Κατσιώτης
Χρονολογία παραγωγής: 1954
Πηγή: Αντίπερα Όχθη
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ελένη
Η ταινία που πολεμήθηκε από τη μεγαλύτερη μερίδα του τύπου στην Ελλάδα και αγαπήθηκε από την πλειοψηφία του τύπου στο εξωτερικό.
Στις 28 Αυγούστου 1948 η Ελένη Γκατζογιάννη σαρανταενός ετών με την γυναικαδέλφη της Αλέξω πενήνταέξι ετών τουφεκίσθησαν από τους κομμουνιστές από το ανταρτοδικείο, με την κατηγορία ότι »κατέστρωσε την απόδραση από το χωριό τεσσάρων παιδιών της (καθώς και της μάνας της, της αδελφής της) και της ανιψιάς της» για να γλυτώσουν από το παιδομάζωμα των κομμουνιστών.
Γυρίστηκε και ταινία η οποία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά λόγω ‘δημοκρατικών’ απειλών , βομβιστικών επιθέσεων και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ τελικώς η προβολή της διεκόπη.
Το γύρισμα των κυρίων σκηνών του έργου στο χωριό Λιά της Ηπείρου, όπου διεδραματίσθησαν τα δραματικά γεγονότα της εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης και της Θείας του Αλέξως από τους κομμουνιστές, που περιγράφονται στο βιβλίο »Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη,απηγορεύθη υπό της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, εν ονόματι της επιλεκτικής λήθης.
Σημείωμα του συγγραφέα:……….
Ο κόσμος όπου έζησε και πέθανε η Ελένη αναπλάστηκε στο βιβλίο αυτό όχι μόνον από τις δικές μου αναμνήσεις και των αδερφάδων μου, αλλά και από τις θύμησες πάμπολλων ανθρώπων που ζουν τώρα σκορπισμένοι σε καμιά δεκαριά χώρες. Όλα τα ονόματα, οι τόποι και οι ημερομηνίες είναι πραγματικά. Κάθε περιστατικό που περιγράφεται στο βιβλίο και που δεν το είδα με τα μάτια μου μου το έχουν περιγράψει τουλάχιστον δύο μάρτυρες με τους οποίους μίλησα χωριστά. Όλες οι συνομιλίες έχουν μαγνητοφωνηθεί — κρυφά στην περίπτωση δύστροπων μαρτύρων. Οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες και τα ντοκουμέντα που συγκέντρωσα — εφημερίδες, ημερολόγια, επιστολές, στρατιωτικές εκθέσεις, φωτογραφίες, χάρτες επιχειρήσεων — γεμίζουν ένα τοίχο με φακέλους στο σπίτι μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γράμμος, 1971
Σκηνοθεσία: ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΗΛΙΑΣ
Είδος: ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ
Σενάριο: ΔΕΤΖΩΡΤΖΗ ΚΑΙΤΗ
Δ/ντής Φωτογραφίας: ΧΑΣΑΠΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Παραγωγή: ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΦΙΛΜΣ, ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΗΛΙΑΣ
Διάρκεια: 114΄
Σύνοψη της υπόθεσης:
Στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, δύο αδέλφια, ο Τάκης και ο Χρήστος, πολεμούν με σθένος τον κατακτητή. Ο ένας ανήκει σε μια αντιστασιακή ομάδα κι ο δεύτερος σε κάποια άλλη. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, τα δύο αδέλφια βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο ένας είναι καπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. και ο άλλος λοχαγός του ελληνικού στρατού. Στην προσπάθεια του Ε.Λ.Α.Σ. να καταλάβει το Σύνταγμα χωροφυλακής Μακρυγιάννη, ο ένας αδελφός χάνεται. Λίγο προτού ξεσπάσει ο Εμφύλιος, ο άλλος αδελφός παίρνει μετάθεση για τη Φλώρινα. Εκεί, οι ήρωες θα ζήσουν από κοντά τα τραγικά γεγονότα του Εμφυλίου, μέχρι την ολοσχερή συντριβή των ανταρτών στην κορυφογραμμή του Γράμμου.
Γνωστότερη ως «Γράμμος-Βίτσι» η ταινία προσπαθεί να παρουσιάσει τα γεγονότα του Εμφυλίου μέσα από την ιστορία δυο αδελφών που βρίσκονται στα αντίπαλα στρατόπεδα. Γυρίζεται κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, παράμετρος που εξηγεί το ύφος και τις επιλογές της.
Ο Χρήστος Ρούσης, αντάρτης του ΕΑΜ, σώζεται από το εκτελεστικό απόσπασμα από έναν συνεργάτη των Γερμανών. Επιστρέφει στο σπίτι του όπου έρχεται σε σύγκρουση με τα αδέλφια του λόγω ιδεολογικών διαφωνιών, καθώς αυτά πρόσκεινται στο δεξιό στρατόπεδο. Στην Αθήνα επικρατεί χάος, διαδηλώσεις, δολοφονίες, μάχες. Με έντονο φανατισμό, ο Χρήστος βρίζει κάθε πολιτικό του αντίπαλο, οι οποίοι σημειωτέον, φαίνονται να είναι σε όλα καλοί κι αθώοι πατριώτες. Ο ίδιος εκτός του φανατισμού παριστάνεται κι ως διαταραγμένη προσωπικότητα, βίαιος και χωρίς σεβασμό για κανέναν πλην των ομοϊδεατών του. Φτάνει να απειλεί ακόμη και την ίδια τη μητέρα του με όπλο.
Αντίστοιχα, παρουσιάζεται στην ταινία ο Άρης Βελουχιώτης, ο οποίος στρατολογεί με τη βία αντάρτες για να ξεκινήσουν μια νέα και παράλογη –κατά την ταινία- αιματοχυσία, ενώ έχουν δωθεί πολλές ευκαιρίες ειρήνευσης που δεν αξιοποιούνται από τους αιμοχαρείς «συμμορίτες».
Στην περιγραφή μαχών και συγκρούσεων αναδεικνύεται η γενναιότητα κι η ντομπροσύνη των κυβερνητικών στρατιωτών αλλά και η ποταπότητα κι η μισσαλλοδοξία των ανταρτών. Οι πρώτοι αναγνωρίζουν στους αντάρτες ό,τι πρόσφεραν στην Αντίσταση ενώ οι δεύτεροι εκδικούνται τυφλά και δεν επιτρέπουν ούτε στους δικούς τους να εκφραστούν ελεύθερα αν πρόκειται, έτσι, να φανούν φιλικοί στους «μοναρχοφασίστες». Αποκορύφωμα, η σκηνή του στρατοδικείου, όπου ο Χρήστος καλείται να δικάσει τον αδελφό του, συλληφθέντα αξιωματικό του τακτικού στρατού. Στους δισταγμούς του, τον πιέζει η κομματική πειθαρχία, στην οποία δεν τολμά να αντισταθεί, ενώ δε συγκινείται ούτε από την παρέμβαση της μάνας του, που εμφανίζεται ξαφνικά για να σώσει τα παιδιά της από την αδελφοκτονία.
Από την όλη προσπάθεια αναδύεται η απροκάλυπτη προπαγάνδα του δικτατορικού καθεστώτος. Χρησιμοποιούνται στοιχεία από την ιστορική πραγματικότητα, όπως η αποχώρηση των Γερμανών, η συμμετοχή κι η αποχώρηση από την Κυβέρνηση των υπουργών του ΕΑΜ, η έναρξη του δεύτερου αντάρτικου μετά τη Βάρκιζα και τα Δεκεμβριανά. Από κει και πέρα, όμως αγνοούνται αιτιάσεις, ερμηνείες και ιστορικά στοιχεία. Προβάλλεται το μοντέλο του αδελφοκτόνου πολέμου, με αναγωγή του από τον ενδοοικογενειακό που παρατηρούμε σε πρώτο επίπεδο, στον εθνικό του γενικότερου πλαισίου, όπου σαφώς δίνεται δίκαιο στην πλευρά της πολιτικά συγγενούς με το καθεστώς δεξιάς. Η πλευρά των ανταρτών παρουσιάζεται χωρίς κανένα ιστορικό, ιδεολογικό ή ηθικό κίνητρο, χωρίς αρχές και συναισθήματα, «πωρωμένοι» άνθρωποι, υποχείρια μιας αλλοτριωμένης ηγεσίας, της οποίας, επίσης, δεν γνωρίζουμε κανένα κίνητρο, πλην ίσως της εγκληματικής προσωπικότητας.
Χρησιμοποιούνται αφειδώς τα κλισέ της εποχής, όπως η αποκάλυψη ότι εμφανιζόμενοι ως συνεργάτες των Γερμανών υπήρξαν στην πραγματικότητα αντιστασιακοί και βοηθοί των Ελλήνων, η παρουσίαση των κομμουνιστών ως διεφθαρμένων, αδιάφορων για οικογενειακά, πατριωτικά και λοιπά συναισθήματα, ενώ επίσης, επιχειρείται και η παρουσίαση της περιόδου της τρομοκρατίας που επικράτησε μετά τα Δεκεμβριανά ως περιόδου διωγμού των «δεξιών» πολιτών από τους «δολοφόνους αριστερούς».
Το σενάριο ρέπει διαρκώς προς το μελόδραμα και τις εύκολες λύσεις, όπως οι συμπτώσεις σύλληψης και δίκης αδελφού από αδελφό, η σχεδόν «από μηχανής» εμφάνιση της μάνας στο αντάρτικο στρατοδικείο κλπ. Αξιοποιείται στο έπακρο στρατιωτικό υλικό και βέβαια φωτογραφίες και φιλμ αρχείου με σκηνές από αληθινές μάχες, τα οποία όμως δε συνδράμουν στην ποιοτική βελτίωση του αποτελέσματος. Η μουσική έρχεται να υπογραμμίσει το συναισθηματισμό ή την επικότητα συγκεκριμένων σκηνών.
http://cineguerracivil.blogspot.gr/2010/11/1971.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η χαραυγή της νίκης, 1971
Γυρισμένη στο Ρέθυμνο και στα Χανιά, η ταινία αυτή του Ντίμη Δαδήρα, αναφέρεται στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για «επική» Ελληνική πολεμική κινηματογραφική ταινία που γυρίστηκε το 1971, με την ανάλογη αυστηρή λογοκρισία της εποχής εκείνης. Πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1971 και δέχτηκε πολλές αποδοκιμασίες από το κοινό που την παρακολούθησε. Για την ταινία αυτή, βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου πήρε η Μιράντα Κουνελάκη.
Η υπόθεση της ταινίας διαδραματίζεται στην Κρήτη, όπου οι συμμαχικές δυνάμεις αναθέτουν στον Νικήτα, γιό ενός δοσίλογου, την καταστροφή των Γερμανικών εγκαταστάσεων του αεροδρομίου που βρίσκεται υπό Γερμανική κατοχή. Αυτός μαζί με τον αρχηγό των ανταρτών της περιοχής Λευτέρη, αναλαμβάνουν την αποστολή, αλλά τελικά ο Λευτέρης δεν θέλει να βοηθήσει τον Νικήτα, γιατί την θεωρεί αποστολή αυτοκτονίας. Παράλληλα όμως οι αντάρτες καταστρέφουν μια γέφυρα και οι Γερμανοί συλλαμβάνουν τον πατέρα του Λευτέρη και τη Μάρθα, για να τον αναγκάσουν να παραδοθεί. Η Μάρθα είναι η κοπέλα που αγαπούν ταυτόχρονα ο Νικήτας και ο Λευτέρης. Στο τέλος ο Λευτέρης εισβάλει στο αρχηγείο των Γερμανών μαζί με μικρή ομάδα ανταρτών και απελευθερώνει τον πατέρα του, αλλά και την Μάρθα.
Ταινία με απλοϊκό σενάριο, η οποία έμεινε στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου για τις φράσεις του συνεργάτη των Γερμανών που τον υποδύεται ο Δήμος Σταρένιος. Αυτός, απευθυνόμενος στο συγκεντρωμένο πλήθος του χωριού και μπροστά σε Γερμανική δύναμη που τους είχε περικυκλώσει, είπε: «…Δεν τους λυπάστε τους δικούς σας; Θα κάψουνε την Κρήτη. Όποιος ξέρει ας μιλήσει. Πρέπει να πιάσουμε τους προδότες. Μας αγαπάνε οι Γερμανοί! Σαν φίλοι ήρθανε! Όποιος ξέρει ας μιλήσει…». Μετά, και αφού φυσικά κανείς δεν μίλησε, παρά μόνο ο παπάς του χωριού ο οποίος εξύμνησε το Ελληνικό φρόνημα, ακολούθησε η εκτέλεση των συγκεντρωμένων Κρητών από τους Γερμανούς.
Έτος κυκλοφορίας: 1971
Σκηνοθεσία: Ντίμης Δαδήρας
Ηθοποιοί: Λάκης Κομνηνός, Μπέττυ Αρβανίτη, Μιράντα Κουνελάκη, Δήμος Σταρένιος, Νίκος Δαδινόπουλος
Διάρκεια: 100 λεπτά
Χρώμα: Έγχρωμη
http://aristeri-diexodos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_27.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
http://cineguerracivil.blogspot.gr/p/1.html
Οι εξεταζόμενες ταινίες εντός του ιστολογίου
1948 Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδας, Μ. Ζαχαρίας
1948 Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Αλ. Σακελλάριος
1954 Ξυπόλυτο Τάγμα, Τάλας Γκρεγκ
1958 Παράνομοι, Ν. Κούνδουρος
1967/1974 Κιέριον, Δ. Θέος
1968 Στα σύνορα της προδοσίας, Ντ. Δαδήρας
1969 Δραπέτες του Μπούλκες, Ανδρέας Παπασταματάκης
1971 Δώστε τα χέρια, Ερρίκος Ανδρέου
1971 Γράμμος, Η. Μαχαίρας
1975 Θίασος, Θ. Αγγελόπουλος
1975 Happy day, Π. Βούλγαρης
1975 Νέος Παρθενώνας, Χρονόπουλος Κ., Χρυσοβιτσάνος Γ., Ζάχος Σ., Σκρουμπέλος Θ.
1977 Κυνηγοί (Οι), Αγγελοπουλος Θόδωρος
1977 Παράσταση για έναν ρόλο, Δ. Γρηγοράτος
1978 Εμφύλιος Λόγος, Δ. Λεβεντάκος
1980 Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, Ν. Τζήμας
1981 Άρης Βελουχιώτης, Φ. Λαμπρινός
1982 Κόκκινο τρένο, Τ. Σιμωνετάτος
1984 Τα χρόνια της θύελλας, Ν. Τζήμας
1984 Η Κάθοδος των Εννέα Χρ. Σιοπαχάς
1984 Ταξίδι στα Κύθηρα, Θ. Αγγελόπουλος
1986 Καλή πατρίδα, σύντροφε, Λ. Ξανθόπουλος
1986 Πέτρινα Χρόνια, Π. Βούλγαρης
1986 Καραβάν Σαράι, Τ. Ψαρράς
1987 Τα παιδιά της Χελιδόνας, Κ. Βρεττάκος
1987 Ο κλοιός, Κ. Κουτσομύτης
1995 Ηνίοχος, Αλ.Δαμιανός
1997 Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος, Ρ. Μανθούλης
1997 Βασιλική, Β. Σερντάρης
1998 Ούλοι εμείς, εφέντη, Λ. Βαρδαρός
2004 Η σκόνη που πέφτει,Τ.Ψαρράς
2008 Καλημέρα, κύριε Μάρσαλ, Άγγ. Αμπάζογλου
2008 Μακρόνησος, Ε. Καραμπάτσου, Ηλ. Γιαννακάκης
2008 Πουλιά στο βάλτο, Αλίντα Δημητρίου
2008 Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος, Φ. Λαμπρινός
2009 Ζωή στους Βράχους, Αλίντα Δημητρίου
2009 Ψυχή Βαθιά, Π. Βούλγαρης
2009 Άλλος δρόμος δεν υπήρχε, Στ. Ψυλλάκης
2010 Δεμένη κόκκινη κλωστή, Κ. Χαραλάμπους
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η ταινία του Μανθούλη είναι σύμπτυξη του 6-μερούς «Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλίου»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Εμφύλιος Πόλεμος στον Ελληνικό Κινηματογράφο του Γιώργου Λινοξυλάκη
Κυριακή 09th, Οκτώβριος 2016 / 12:00
Του Γιώργου Λινοξυλάκη
Ο Εμφύλιος Πόλεμος είναι μία περίοδος της ελληνικής ιστορίας που επηρέασε και ενέπνευσε πολύ έντονα τους Έλληνες κινηματογραφιστές. Χρησιμοποιήθηκε άλλοτε ως αφορμή για συγγραφή σεναρίων μυθοπλασίας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ο Εμφύλιος πόλεμος αναφέρεται ως μία ανάμνηση που έχει επηρεάσει τη ζωή των ηρώων και στην οποία δεν τολμούν ή δεν επιτρέπεται να αναφερθούν. Ο διχασμός της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας, η εγκαθίδρυση ενός ασφυκτικού καθεστώτος, η κρατική λογοκρισία και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις καθόρισαν τα πλαίσια λειτουργίας της κινηματογραφικής παραγωγής τουλάχιστον μέχρι τη Μεταπολίτευση καθώς επίσης και μετά από αυτήν. Η <>, ως επίσημη κρατική πολιτική στα μεταπολεμικά χρόνια, αλλά και η αυστηρή πολιτιστικά ορθοδοξία της κομμουνιστικής Αριστεράς σηματοδότησαν το αποτέλεσμα της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Στη συνέχεια του άρθρου παρουσιάζουμε μερικά δείγματα ταινιών που γυρίστηκαν από το τέλος της δεκαετίας του ’40 μέχρι και τα τελευταία χρόνια, με θέμα τον Εμφύλιο Πόλεμο για τις οποίες προκαταβολικά αναφέρουμε ότι περιέχουν η καθεμία ξεχωριστά είτε σενάρια διδακτικά είτε μυθοπλασίας και προπαγάνδας, είτε ένα είδος <> των δύο πλευρών νικητών και ηττημένων, είτε τέλος μία αποκατάσταση της αλήθειας ή και αληθινές ιστορίες της περιόδου εκείνης.
5
Η συγκλονιστική ταινία του Παντελή Βούλγαρη Πέτρινα Χρόνια, που έμεινε πασίγνωστη για τη μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)
Μια από τις πλέον αλησμόνητες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Ένα σατιρικό φιλμ που γυρίστηκε, προς το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο που έγραψε ο Σακελλάριος με τον σχεδόν μόνιμο συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο.
Η ιστορία ξεκινάει κάποιο μεσημέρι μετά τη λήξη του Β’Παγκοσμίου Πολέμου και φυσικά την απομάκρυνση των γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα. Ο οικογενειάρχης Θόδωρος Γκινόπουλος έχει μόλις επιστρέψει στο σπίτι του μετά τη βόλτα στην αγορά όπου έντρομος βρέθηκε σε μια πρώιμη εμφύλια σύρραξη. Ξαποσταίνει στη γνωστή καρέκλα στην αυλή του και πριν πιει το μεσημεριανό ουζάκι του παίρνει έναν ύπνο και ονειρεύεται (»σατιρικός εφιάλτης» διαβάζουμε στους τίτλους αρχής της ταινίας) ότι τα γερμανικά στρατεύματα επέστρεψαν και πάλι και ότι η χώρα βρίσκεται ξανά υπό κατοχή.
Απίστευτο το σεναριακό εύρημα που δίνει την αφορμή για να περαστεί το αντιπολεμικό μήνυμα της ταινίας μέσα από πλειάδα σατιρικών διαλόγων και χαρακτήρων που άφησαν ιστορία. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που δεν στρέφει τα πυρά της μόνο προς τον πόλεμο μεταξύ διαφορετικών χωρών αλλά και προς τον χειρότερο από όλους τους πολέμους, τον Εμφύλιο πόλεμο. Το φιλμ φαίνεται ακόμα πιο αληθινό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δημιουργοί και οι συντελεστές του έζησαν την πολύ πρόσφατη σκληρή κατοχή των Γερμανών και βέβαια και τον αδελφοκτόνο πόλεμο που ήταν σε εξέλιξη. Και αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί που στην Κατοχή ήταν όλοι οι Έλληνες μια γροθιά (ακόμα και οι αριστεροί με τους δεξιούς συνεργάστηκαν για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου) έρχεται ο Εμφύλιος για να χωριστούμε σε δύο στρατόπεδα και με τις ξένες δυνάμεις να κερδίζουν περισσότερα από ότι εμείς που σπαραχθήκαμε από το πιο εξευτελιστικό είδος πολέμου.
6
Ψυχή Βαθιά ταινία που σημαδεύτηκε από την τελευταία συμμετοχή του Θανάση Βέγγου σε ταινία πριν το θάνατό του
Στα σύνορα της προδοσίας (1968)
Προπαγανδιστική ταινία, από τις πολλές που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας στην Ελλάδα, με πατριωτικό περιεχόμενο. Πρόκειται για την ιστορία ενός πράκτορα των Σοβιετικών (Κώστας Πρέκας), ο οποίος φτάνει στην Ελλάδα και προσπαθεί να αποκτήσει στοιχεία και πληροφορίες για μια μυστική βάση πυραύλων του ΝΑΤΟ. Στο δρόμο του θα βρεθούν μια άτυχη γυναίκα, η οποία μένει κοντά στη βάση, και μια δασκάλα από το γειτονικό χωριό. Ο εξάδελφος όμως της δασκάλας δεν είναι άλλος από τον ταγματάρχη της ελληνικής αντικατασκοπίας Κώστα Δήμου (Ανδρέας Μπάρκουλης), ο οποίος βρίσκεται στα ίχνη του επικίνδυνου κατασκόπου. Τελικά θα καταφέρει να τον συλλάβει και στη δίκη του στρατοδικείου, που θα ακολουθήσει, θα αποκαλυφθεί ότι δεν είναι άλλος από τον αδελφό του Δήμου, ο οποίος μεταφέρθηκε στο σοβιετικό στρατόπεδο, την περίοδο του «παιδομαζώματος» των κομμουνιστών. Ο πράκτορας, μετά από αυτή την τροπή των πραγμάτων, θα μετανιώσει για τις πράξεις του.
Στην ταινία αυτή, αν και δεν παρακολουθούμε τα γεγονότα του Εμφυλίου, ακολουθούμε τους πρωταγωνιστές του στη ζωή τους, 20 χρόνια μετά. Οι συνέπειες του εμφυλίου αξιοποιούνται κινηματογραφικά για να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία «περί κινδύνου από το Βορρά», κινδύνου που δικαιολογεί την εδραίωση των ΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, καθώς η Ελλάδα μοιάζει ανυπεράσπιστη απέναντι στους βίαιους γείτονές της και τους υποστηρικτές τους. Έχουμε εδώ και την πρώτη σαφή αναφορά στην ιδεολογική «πλύση εγκεφάλου» του Ανατολικού μπλοκ που μεταστρέφει έναν τίμιο και καλής οικογενείας Έλληνα σε προδότη της πατρίδας του, ενώ ο αδελφός του, παραμένοντας στην αγκαλιά της Μητέρας πατρίδας και των προστατών της, διαφυλάσσει την αγνότητα, τον ηρωισμό και το ήθος του. Η αναφορά σε πράκτορες και εμφωλεύοντες κινδύνους συνάδει με την πολιτική εξόντωσης των ιδεολογικών αντιπάλων της Χούντας, που τροφοδοτούσε φυλακές και εξορίες με δημοκράτες και αριστερούς πολίτες.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας, α’ ανδρικού ρόλου (Κώστας Πρέκας) και β’ γυναικείου ρόλου (Ίλυα Λιβυκού) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το 1968. Επίσης έλαβε βραβείο β’ γυναικείου ρόλου (Ίλυα Λιβυκού) στο Φεστιβάλ Cambridge Boston (Η.Π.Α.) το 1969. Ήρθε 2η σε εισπράξεις εισιτηρίων ανάμεσα σε 101 που προβλήθηκαν εκείνη τη χρονιά, κόβοντας 711.051 εισιτήρια
Πέτρινα χρόνια (1985)
Τα Πέτρινα Χρόνια εξιστορούν την πορεία της μετεμφυλιακής Ελλάδας και περιγράφουν τις δυσκολίες της Ελληνικής Αριστεράς. Παίρνοντας ως αφορμή την προσωπική ιστορία δύο καταδιωγμένων νέων από την εξουσία, ο Βούλγαρης καταγράφει με παλμό την ελληνική κοινωνία κατά τη διάρκεια των Πέτρινων Χρόνων (1954-1974) της Ελλάδας. Ο Μπάμπης (Δημήτρης Καταλειφός) και η Ελένη (Θέμις Μπαζάκα) γνωρίζονται το 1954 στη Θεσσαλία όπου παράνομα μοιράζουν προκηρύξεις. Ο Μπάμπης συλλαμβάνεται και φυλακίζεται ενώ η Ελένη καταφεύγει στην Αθήνα όπου κρύβεται μέχρι το 1966 σε διάφορα σπίτια ομοϊδεατών, όπως στο σπίτι της ‘καπελού’ Κλειώ (Ειρήνη Ιγγλέση). Η Ελένη γνωρίζει τον Μπάμπη ελάχιστα, όμως ο έρωτας τους δυναμώνει μέσα από τις κακουχίες και ολοκληρώνεται όταν ο Μπάμπης αποφυλακίζεται. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου θα εμποδίσει τα όνειρά τους και η διεκδίκηση της ελευθερίας θα τους οδηγήσει στη φυλακή. Τα επόμενα 8 χρόνια η Ελένη θα μεγαλώσει το παιδί της σε ένα κελί και θα βλέπει τον Μπάμπη μέσα από τα κάγκελα που την χωρίζουν από το κελί του Μπάμπη. Όταν αποφυλακίζονται, η Ελένη συμβιώνει με τον άντρα που γνωρίζει μόνο 72 ώρες και γεύεται την ελευθερία που είναι όμως νοθευμένη με 10 χρόνια διώξεων και περιορισμού.
Η Θέμις Μπαζάκα κέρδισε το βραβειο Α Γυναικείου Ρόλου στο φεστιβάλ της Βενετίας για την καταπληκτική ερμηνεία της ως Ελένη Υφαντή. Καταλυτική είναι και η μουσική επένδυση η οποία στιγμάτισε τόσο την ταινία όσο και τον δημιουργό Σταμάτη Σπανουδάκη. Ο ήχος του κλαρίνου (Βασίλης Σαλέας) κορυφώνει την μελαγχολία των πρωταγωνιστών και σημαδεύει την συγκεκριμένη κοινωνικο-πολιτική Ελληνική πραγματικότητα. Η ταινία εξάλλου τιμήθηκε με βραβεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων πήρε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α’ γυναικείου ρόλου και ΠΕΚΚ καλύτερης ταινίας) και 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Βαλένθια (καλύτερης γυναικείας ερμηνείας και καλύτερης μουσικής).
Ψυχή Βαθιά (2009)
Πρόκειται για την ιστορία δύο αδελφών, 17 και 15 ετών, που πολεμούν στον Εθνικό και το Δημοκρατικό Στρατό. Γύρω τους κινούνται άλλα πρόσωπα σε παράλληλες ιστορίες, συμπολεμιστές τους, απλοί χωρικοί και αξιωματικοί του στρατού, η μητέρα τους κλπ. Όπως και στις άλλες του ταινίες, ο Βούλγαρης επιμένει στην ανάδειξη του προσωπικού στοιχείου, αναδεικνύει τις ατομικές ιστορίες. Εδώ πάντως η ιστορία δεν αγνοείται: ερμηνεύεται ο πόλεμος ως αδελφοκτόνος, ξένος και άσχετος με τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους, υποκινούμενος από τους ξένους, που βάζουν «αδελφό να σκοτώνει αδελφό». Οι μεν περιμένουν τους Σοβιετικούς, που ποτέ δε φτάνουν κι οι δε δυσανασχετούν που οι Αμερικανοί τους «επιβάλλουν» τη χρήση ναπάλμ.
Στις παλαιότερες ταινίες αναδεικνυόταν είτε η ηρωική διάσταση του Εθνικού Στρατού -στις πολεμικές ταινίες της δικτατορίας- είτε η διάσταση του θύματος για τους ηττημένους -στις ταινίες της Μεταπολίτευσης. Εδώ γίνεται φανερή η προσπάθεια να καταδειχτούν ως «καλοί» και συμπαθείς οι ήρωες και των δύο πλευρών. Δεν υπάρχουν αιχμές, αντιθέσεις, ο θεατής δεν καλείται να ταυτιστεί με έναν αλλά και με τους δύο αντιμαχόμενους. Καταβάλλεται προσπάθεια να κρατηθούν ίσες αποστάσεις και από τις δύο παρατάξεις, προσπάθεια που καταλήγει σε μια άτσαλη παρουσίαση του ΔΣΕ ως στρατού αφελών, αμόρφωτων αλλά ηρωικών ατόμων, ίσως τα «απωλολότα» πρόβατα- αδέλφια των ανοιχτόκαρδων παλικαριών του Εθνικού στρατού που αντιπαλεύουν όσο μπορούν τις παράλογες υποδείξεις των αμερικανών.
Η ταινία πάντως υπηρετεί τον αρχικό της στόχο. Πραγματικά, η εικόνα που αποκομίζει ο θεατής είναι πως πρόκειται για έναν αναίτιο, αδελφοκτόνο πόλεμο, στον οποίο καμιά από τις δύο ελληνικές πλευρές δε φταίει. Έτσι, γίνεται μια «αναίμακτη» ματιά στον πιο αιματηρό πόλεμο, χάνεται όμως η αιτίαση της ιστορίας κι ακόμη, όπως σημειώνει ο Π. Βόγλης, «για το Βούλγαρη ο εμφύλιος πόλεμος είναι χωρίς νικητές αλλά και χωρίς νόημα. Για εκείνους, όμως, που τότε πολέμησαν σε αυτόν είχε νόημα…». Πιθανώς, τα 67 χρόνια που έχουν περάσει από το τέλος των μαχών και η φυσική εξαφάνιση των πρωταγωνιστών τους να επιτρέπουν ένα τέτοιο σβήσιμο της Ιστορίας. Ευαγγελίζεται μια μορφή συμφιλίωσης, απαλλάσσοντας και τις δύο πλευρές από ευθύνες και λάθη, στηρίζει όμως την πρότασή της σε παράβλεψη των κινήτρων των δρώντων προσώπων αλλά και των πράξεων τους, όσων προηγήθηκαν κι όσων ακολούθησαν, σε βάρος κυρίως των ηττημένων. Ακόμη και η θεωρία της επούλωσης του τραύματος και του προχωρήματος στη συγχώρεση και την αποδοχή του δικαίου του αντιπάλου, δεν αρκεί να δικαιολογήσει την επιλογή αυτή που προϋποθέτει τη λήθη ή την άγνοια.
Γιώργος Λινοξυλάκης
Πηγές: http://www.tainiothiki.gr
Περιοδικό Ιστορία εικονογραφημένη Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος
http://rethemnosnews.gr/2016/10/%CE%BF-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς τα περισσότερα βίντεο έχουν ακυρωθεί.
Δείτε μια πλήρη αναδρομή (αποκλειστικά στις «αριστερές» ταινίες) εδώ:
http://ellinikoskinimatografos.gr/%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
στην ταινια το Μπλοκο εμφανιζεται και ο παππους μου, κορυφαιος κομπαρσος του παλιου ελληνικου κινηματογραφου, οχι δεν παιζει τον κουκουλοφορο.
https://www.youtube.com/watch?v=sc6uwimm-Dg αυτη ειναι η καλυτερη σκηνη ταινιας για την κατοχη/εμφυλιο
Προ δικτακτοριας δεν γυριστηκαν ταινιες για τον εμφυλιο οκ εξαιρεση οι Γερμανοι ξαναρχονται.
Αλλα και μετα τη δικτακτορια αν εξαιρεσουμε τις «υπερπαραγωγες» του Τζ Παρις οι υπολοιπες ταινιες ειναι φτηνες παραγωγες επιπεδου ελληνικης βιντεοκασετας της δεκαετιας του 80 πχ οι δραπετες του Μπουλκες
https://www.academia.edu/686627/
Ο εμφύλιος στο «σέλιλοϊντ»: μνήμες νικητών και ηττημένων στον ελληνικό κινηματογράφο
«Η ίδια έλλειψη ηθικής που χαρακτηρίζει τους Αριστερούς θα αναπαραχθεί και στηνκινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά
Ξύπνα Βασίλη (σκ.Γ.Δαλιανίδης, 1969). Σ’αυτή την κωμωδία ο νομοταγής μικροαστός Γ.Κωνσταντίνου βρίσκεταιανάμεσα στην απαξία της μεγαλοαστής εργοδότριάς του Τ.Καββαδία και την αριστερή ρητορείατης αδερφής του Ελ.Ναθαναήλ και του γαμπρού και φίλου του Αλ. Αλεξανδράκη αναζητώνταςτη διέξοδο των ονείρων του στην αγορά λαχείων. «
Βάλαμε το μίασμα στο σπίτι μας» αναφέρει οήρωας για τον μέλλοντα γαμπρό του, ενώ θα αποτρέψει την αδερφή του να παντρευτεί το φίλοτου χαρακτηρίζοντας τον « Στάλιν». Όταν όμως ο Αλεξανδράκης θα κερδίσει το λαχείο στη μια και μοναδική φορά που θα αγοράσει, τα χρήματα θα φέρουν την απάρνηση όλων τωνιδεολογημάτων της Αριστεράς. Ναθαναήλ και Αλεξανδράκης θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι τηςσκληρής εργοδότριας Φαρλάκου
και υμνητές της τέχνης του ποιητή Φανφάρα. Η κριτική στον οπορτουνιστικό χαρακτήρα των Αριστερών δεν περιορίζεται μόνο στην ανάμνηση του εμφυλίουαλλά αγκαλιάζει και την στάση των νέων Αριστερών που είναι έτοιμοι να προδώσουν τα οράματα τους για μερικά εκατομμύρια. Το σενάριο εν τέλει εξυπηρετεί το στόχο της εξουσίας για την απαξία του αριστερού κόσμου»
εδω ο τυπος ενοχλειται γιατι κατα αυτον η ταινια απαξιωνει τον αριστερο κοσμο και αφηνει υπονοουμενα για οργανωμενο σχεδιο της χουντας, βεβαια το σεναριο της βασιζεται σε θεατρικο εργο που ειχε ανεβει το 1965 οκ οτι δεν εξιδανικευει την ιδεολογια της αριστερας ειναι υποπτο και απορριπτεο, πιο πανω αναφερει την ταινια Δραπετης που ειχε γυριστει προ δικτακτοριας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!