Στην ανάρτηση «το αντάρτικο πόλης στη Θεσσαλονίκη», η οποία ασχολείται αναλυτικά με τη δράση της «Στενής Αυτοάμυνας» (ΟΠΛΑ) έγινε λόγος για τον καθοδηγητή της οργάνωσης αυτής, τον Αλέκο Γουσόπουλο:
(Φωτογραφία της εποχής του ΔΣΕ – 24η Ταξιαρχία Καϊματσαλάν. Στη μέση είναι ο Τάσος Γουσόπουλος. Πηγή: http://62.103.28.111/ds/en/rec.asp?id=79929&nofoto=0 )
Είδαμε ότι όλα σχεδόν τα μέλη της οργάνωσης, από το Νο 2 και κάτω («Τάκης» – Ανδρέας Παπαγεωργίου) εκτελέστηκαν μετά τη δίκη. Για τον επικεφαλής, γράφει ο Τάσος κατσαρός:
Ο Τάσος Γουσόπουλος ή «Αλέκος» ή «Χοντρός», ήταν ο Νο 1 της ΟΠΛΑ, ο οποίος δε συνελήφθη. Από μια πληροφορία που έχουμε από κάποιον συγκατηγορούμενό του, χωρίς, όμως, να καταφέρουμε να τη διασταυρώσουμε, ο Γουσόπουλος βρισκόταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όλη την περίοδο του εμφυλίου. Μια μέρα του 1948 τον εντόπισαν αστυνομικά όργανα και τον περικύκλωσαν. Τότε τον πλησίασε ένας αξιωματικός του οποίου το όνομα ήταν Μαράτος, και τον διέταξε να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Ο Γουσόπουλος, με μια αστραπιαία κίνηση, τράβηξε το πιστόλι του και τον πέτυχε στην καρωτίδα. Ο θάνατος του Μαράτου ήταν ακαριαίος. Έτσι, εκμεταλλευόμενος τον αιφνιδιασμό των υπολοίπων αστυνομικών, ξέφυγε από τον αστυνομικό κλειό. Στα τέλη του ’49, μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, πέρασε κι αυτός στις Ανατολικές χώρες. Η γυναίκα του Αλβανού μας είπε ότι ζούσε στη Θεσσαλονίκη πριν από μερικά χρόνια, αλλά δεν μπορέσαμε να τον βρούμε.
Ο Τάσος Γουσόπουλος μετά την ήττα του ΔΣΕ βγήκε έξω, δούλεψε μερικά χρόνια (ως το 1953, τουλάχιστον) με τους σλαβομακεδόνες και μετά τον έστειλαν πάλι στη Θεσσαλονίκη, για παράνομη δουλειά. Εκεί τον έπιασε η ασφάλεια, μαζί με τη γυναίκα του, αυτός αποφάσισε να συνεργαστεί, βγήκε πάλι έξω, τα είπε όλα στο Ζαχαριάδη και αυτός τον έστειλε δύο φορές στη Θεσσαλονίκη, ως ξεκάρφωμα: η ασφάλεια να ασχολείται με αυτόν, ενώ άλλοι (που δεν τους γνώριζε) θα έφτιαχναν πραγματικές παράνομες οργανώσεις (δεν ξέρω πόσο έγιναν τέτοιες).
Η τελευταία αναφορά στο Γουσόπουλο που εντόπισα (πλην αυτών που γράφει ο Κατσαρός) είναι του 1957, στην 7η Ολομέλεια που διέγραψε τον Ζαχαριάδη, στη Ρουμανία, όταν ο Μπαρτζιώτας ανάφερε πως ο Γουσόπουλος είναι ακόμα στη Θεσσαλονίκη και να τον ειδοποιήσουν να έρθει έξω, για να επιβεβαιώσει την αθωώτητα του Ζαχαριάδη.
(Πηγές: το δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1049-1968, και
Τζιάρας Κωνσταντίνος, πρωτεύουσα μεταπτυχιακή εργασία, «Ελληνικός Κομμουνιστικός προσφυγικός τύπος στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η περίπτωση του περιοδικού Νέος Κόσμος, 1949-1974»)
Στις «σημειώσεις»: https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/01/29/gcw-8/
*
Διαβάζοντας το βιβλίο του Γούσια («οι αιτίες της ήττας…», τόμος Β, βρίσκει κανείς την εξιστόρηση μιας απίστευτης υπόθεσης – γύρω από την οποία περιστράφηκε σημαντικό μέρος της εσωκομματικής διαμάχης όταν γινόταν η επιχείρηση καθαίρεσης του Ζαχαριάδη.
*
Ένα σενάριο που δεν βγήκε από την φαντασία του Γιάννη Μαρή, αλλά από την ίδια την δύσκολη πραγματικότητα των πρώτων χρόνων μετά τη λήξη του Εμφυλίου.
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 
Το επώνυμο Γουσόπουλος δείχνει Κάτω Γραμματικό Έδεσσας (κοντά στο Καϊμάκτσαλαν της φωτογραφίας).
Άραγε, ο Αλέκος ήταν από εκεί;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το έψαξα (δίκτυο + βιβλιοθήκη), ουδέν νεότερον.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μόλις συναντήθηκα με ιστοριοδίφη Γραμματιτσιώτη. Μου επιβεβαίωσε ότι ο Γουσόπουλος ήταν από εκεί. Πρόσθεσε πως το πραγματικό όνομα του ήταν Τάσος (Αναστάσιος), ενώ το Αλέκος ήταν ψευδώνυμο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η μητέρα του, το γένος Βαλιώζη, ήταν αδελφή της μητέρας μιας θείας μου. (Και το πατρικό της μητέρας του παππού μου ήταν Βαλιώζη. Κάηκε ζωντανή από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους σ’ έναν αχυρώνα στις 23 ή 24 Απριλίου 1944 στην Κατράνιτσα. )
Μου αρέσει!Μου αρέσει!