Μια επιστολή που ΔΕΝ δημοσιεύτηκε στο «Ποντίκι»
Του Ανδρέα Αγτζίδη (*)
[Με αφορμή τη δημοσίευση ενός δεξιού αναθεωρητικού, ιδεοληπτικού κειμένου του Ξ. Μπρουτζάκη στην εφημ. ‘Το ποντίκι» (τ. 1939, 26-10-2016) για την Εθνική Αντίσταση, στάλθηκε η παρακάτω επιστολή. Δυστυχώς η καλή εφημερίδα αρνήθηκε να δημοσιεύσει μια διαφορετική άποψη.]
προς την εφημερίδα το «Ποντίκι» , Αθήνα
Κύριε Διευθυντά
Είμαι αναγνώστης ένθερμος της εφημερίδας το «Ποντίκι» από το πρώτο φύλλο που κυκλοφόρησε με άλλον εκδότη. Συνέχισα, ανελλιπώς, να παίρνω την εφημερίδα σας και όταν αναλάβατε εσείς κύριε Δελλατόλα, γιατί πίστεψα πως με εξέφραζε απόλυτα και προπαντός γιατί δεν παραχάραζε, δεν αλλοίωνε την αλήθεια. Λυπήθηκα πολύ όταν στο «Ποντίκι» της 20ης Οκτωβρίου 2016 και στη σελίδα 26 διάβασα το κείμενο :»Αφιέρωμα: Σχετικά με την Κατοχή. Οι ρίζες της βίας του εμφυλίου«. Ο συντάκτης του κειμένου, όπως φαίνεται στηρίχθηκε στο βιβλίο του Σάκη Μουμτζή : «Η κόκκινη βία 1943-1946. Η μνήμη και η λήθη της Αριστεράς» και το χειρότερο μας το προτείνει. Κύριε Διευθυντά, δεν γνωρίζω τι ηλικία έχουν ο συντάκτης του κειμένου και του βιβλίου. Εγώ, έχω πατήσει τα ενενήντα και έζησα σ’ όλο το μεγαλείο της την Εαμική Εθνική Αντίσταση, ως Επονίτης 15-16 χρονών και κανείς δεν είναι σε θέση να αμαυρώσει τη μεγάλη εθνική προσφορά της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης στο συμμαχικό αγώνα.
Κατ’ αρχάς ο συντάκτης του κειμένου προσπαθεί να συνδέσει την περίοδο1943-1946 «την κόκκινη βία» με την τρίτη διεθνή, αφού περιπλανάται για τη δράση της από ιδρύσεως της το 1919 μέχρι και της περιόδου που αναφέρεται. Τα Κ.Κ σαν κόμματα διεθνιστικά, ήθελαν να έχουν μια κοινή γραμμή, έναν κοινό στόχο γι’ αυτό και ίδρυσαν την Γ’ Διεθνή. Με το πέρασμα των χρόνων είδαν πως κάθε χώρα χωριστά, έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συνεπώς δε χρειαζόταν. Γι’ αυτό το Μάιο του 1943 το Προεδρείο της Εκτελεστικής επιτροπής της Γ’ κομμουνιστικής Διεθνούς αποφάσισε : «... τη διάλυση της Κ.Δ και την απαλλαγή των τμημάτων της από τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από το καταστατικό της και τις αποφάσεις των συνεδρίων της. Η απόφαση αυτή εγκρίθηκε από όλα τα τμήματα της Κ.Δ. Η διάλυση της Κ.Δ έγινε κυρίως γιατί η ποικιλομορφία της κατάστασης στις διάφορες χώρες και περιοχές του κόσμου, που δημιουργήθηκε από το χαρακτήρα και τις ιδιομορφίες του Β’ Π.Π. άλλαξε τον ρόλο που είχε η Κ.Δ. σαν ενιαίο κέντρο για όλο το κομμουνιστικό κίνημα. Αλλά και τα κομμουνιστικά κόμματα είχαν στο μεταξύ ωριμάσει…» Συνεπώς η Γ’ Δ. την περίοδο 1943-46 δεν υφίστατο.
Και η αλήθεια είναι πως η Εαμική Εθνική Αντίσταση δεν υποτάχθηκε ούτε στη Σοβιετική Ένωση ούτε στους Άγγλους, ακολούθησε αυτόνομη, εθνική, πατριωτική, δημιουργική γραμμή. Όταν πιέσθηκε από τη Σ.Ε. και τα άλλα κομουνιστικά κράτη των Βαλκανίων ο ΕΛΑΣ, το ένοπλο τμήμα της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης να ενταχθεί στο Βαλκανικό Στρατηγείο προτίμησε να ενταχθεί στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, του οποίου προΐστατο η Αγγλία. Γιατί ο συντάκτης αναφέρετε στην περίοδο 1943-1946 και μόνο στην «κομμουνιστική βία»; Αν δεν το γνωρίζει, ας ψάξει μερικά βιβλία ή απομνημονεύματα αγωνιστών και θα ιδεί την αλήθεια.
Μέχρι το 1943 η Αγγλία πίστευε πως θα έθετε στην επιρροή της την Εαμική Εθνική Αντίσταση, όπως το πέτυχε με τον ΕΔΕΣ και το Ναπολέοντα Ζέρβα, καθώς το ομολογεί Άγγλος αξιωματικός. Αφού, λοιπόν, είδε και απόειδε η Αγγλία , πως δεν υποτάσσεται το Εαμικό Αντιστασιακό Κίνημα άρχισε τη «μαύρη προπαγάνδα» : Πως το εαμικό αντιστασιακό κίνημα είναι καθαρά κομμουνιστικό και έχει στόχο την βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Ουδέν ψευδέστερο τούτου. Είναι γνωστό πως λίγο πριν αποχωρήσουν από τη χώρα μας οι Γερμανοί, το ΕΑΜ, θέλετε και το ΚΚΕ ναι, κατείχαν ολόκληρη την Ελλάδα πλην του κέντρου της Αθήνας. Κι όμως με θρησκευτική ευλάβεια ετήρησαν τις συμφωνίες του Λιβάνου και τη Καζέρτας οι μεγάλες παγίδες που στήθηκαν σε βάρος της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, από την Αγγλία και τη Σ.Ε.
Ο διάλογος Παπανδρέου-Πυρομάγλου
Θα παρακαλέσω τον συντάκτη του κειμένου να βρει και να διαβάσει τον διάλογο που έγινε μεταξύ Παπανδρέου και Πυρομάγλου σ’ ένα διάλειμμα λίγης ώρας κατά τη σύσκεψη του Λιβάνου και τότε ας βγάλει ο μελετητής, ο ερευνητής, ο αναγνώστης τα σωστά συμπεράσματα. Σ’ αυτόν τον διάλογο ειπώθηκαν περίπου τα εξής: Ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός, ερωτά τον Πυρομάγλου (Μάιος 1944), αν ο ΕΔΕΣ μπορεί να διαλύσει τώρα τον ΕΛΑΣ; Ο Πυρομάγλου μένει έκπληκτος από την ερώτηση και απαντά: Μα πρόεδρε τώρα έχουμε πόλεμο με τους Γερμανούς αλλά και να θέλαμε να τον διαλύσουμε δεν μπορούμε γιατί οι δυνάμεις μας είναι λιγότερες. Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατάλαβε τις σκέψεις του Πυρομάγλου και του λέει έτσι φυσικά, απλά, καλά, θα τον διαλύσω εγώ και ο Πυρομάγλου ερωτά, μα πώς; Με τους Εγγλέζους και πότε; όταν φύγουν οι Γερμανοί. Ποιος λοιπόν δημιούργησε τα Δεκεμβριανά; Είναι θλιβερό να παραποιείται η αλήθεια.
Πρέπει να γνωρίζει ο συντάκτης του κειμένου πως πολλές φορές η Γ’ Διεθνής παρενέβη στο ΚΚΕ το οποίον έλαβε λάθος αποφάσεις όπως στο Μακεδονικό αλλά πολύ γρήγορα με νέα απόφαση ελάμβανε τη σωστή απόφαση. Θα θυμάστε το καλοκαίρι του 1943 η Γ’ Διεθνής ήδη είχε αυτοδιαλυθεί, οι Βούλγαροι ζήτησαν από τους Γερμανούς να τους παραχωρηθεί η Κεντρική Μακεδονία. Τότε η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ κάλεσε το λαό όλης της Ελλάδας σε μαχητικές διαδηλώσεις να μην παραχωρηθεί η Κεντρική Μακεδονία στους Βουλγάρους. Και έγιναν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σ’ όλες τις πόλεις με νεκρούς και τραυματίες και έτσι διεσώθη η Κεντρική Μακεδονία, όταν η Κυβέρνηση των Κουίσλινγκ συνιστούσε να συγκροτηθούν συντάγματα και να σταλούν στο Ανατολικό Μέτωπο.
Η σύγκρουση των Ανταρτών με τα ελληνόφωνα ένοπλα τμήματα που συνεργάζονταν στενά με τις γερμανικές κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις είτε σε μπλόκα είτε σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν ήταν εμφύλιος πόλεμος ούτε «κόκκινη βία», ήταν εθνικός αγώνας. Σε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι στην Εαμική πλευρά δεν υπήρξαν σκληροί εγκληματίες και δολοφόνοι που προέβησαν σε πράξεις βίας αδικαιολόγητες. Αλλά σε μια σύγκρουση και μάλιστα ένοπλη δεν μπορεί να περιμένεις «αγγελική ζωή».
Απ’ τους Νενέκους στους δωσίλογους της Κατοχής
Το 1825 όταν ο Ιμπραήμ μπήκε στην ελεύθερη Πελοπόννησο, ζήτησε από τους κλέφτες να προσκυνήσουν και αφού τους έδινε το προσκυνοχάρτι θα τους χάριζε τα σπίτια και θα τους έδινε ακόμα και μεγάλη βοήθεια και αν δεν προσκυνούσαν θα τους έκαιγε τα σπίτια και θα τους αφάνιζε. Ο κίνδυνος για την επανάσταση ήταν μεγάλος. Πολλοί προσκυνούσαν, πήραν το συγχωροχάρτι και γλύτωσαν τα σπίτια τους. Ένας μικροκαπεταναίος, ο Νενέκος, οργάνωσε ένοπλο τμήμα χιλίων περίπου ανδρών από τους προσκυνημένους και τάχθηκε στο πλευρό του Ιμπραήμ. Την κρίσιμη αυτή στιγμή εμφανίζεται ο πρωτοκαπετάνιος της επανάστασης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, και δίνει το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Και άρχισε να καίει τα σπίτια των προσκυνημένων και να εκτελεί όσους συνελάμβανε από το ένοπλο τμήμα του Νενέκου με την κατηγορία του προδότη. Ο Κολοκοτρώνης θα θεωρηθεί εγκληματίας, δολοφόνος; Ασφαλώς όχι. Κι όμως το ελεύθερο ελληνικό κράτος αργότερα, σε στημένη δίκη τον καταδίκασε σε θάνατο. Ποιον μωρέ τον πρωτοήρωα της επανάστασης; Κι αν δεν βρισκόταν δυο υπέροχοι δικαστές ο Πολυζωίδης και ο Τερτσέτης να αρνηθούν να υπογράψουν την απόφαση του δικαστηρίου, ο Κολοκοτρώνης θα είχε εκτελεσθεί προς αιώνια καταισχύνη.
Δυστυχώς τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Ο συντάκτης του κειμένου ειρωνεύεται την περίοδο της «Εαμοκρατίας» και θεωρεί κείνη την περίοδο ως τη χειρότερη που γνώρισε ποτέ ο ελληνισμός. Από το 1943, διαρκούσης της κατοχής, πολλές περιοχές της Ελλάδας ήσαν ελεύθερες. Προς το τέλος δε του πολέμου το 90% του εδάφους της ελληνικής επικράτειας ανέπνεε τον αέρα της ελευθερίας. Οι τοπικές διοικήσεις αναδεικνύονταν με ελεύθερες δημοκρατικές διαδικασίες. Θα συνιστούσα στο συντάκτη του κειμένου να διαβάσει το βιβλίο του CHRIS WOODHOUSE, που κάθε άλλο παρά φιλοΕΑΜίτης ήταν, «Το μήλο της Έριδος», εκεί με ειλικρίνεια αναφέρεται στην «ελεύθερη Ελλάδα». Αλλά δυστυχώς η «μαύρη προπαγάνδα» συνεχίζει να ρίχνει το πικρό φαρμάκι του κατά της ηρωικής Εαμικής Εθνικής Αντίστασης για την οποίαν όλη η ανθρωπότητα μιλούσε με θαυμασμό.
Στην Ελεύθερη Ελλάδα
Υποστηρίζουν ακόμη πως η Εαμική Εθνική Αντίσταση κατευθυνόταν από τη Γ’ Κ.Δ., η οποία όπως είπαμε, από το Μάιο του 1943 διαλύθηκε, και τη Σοβιετική Ένωση. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο είναι αλήθεια. Αποτελούν μαύρη προπαγάνδα γιατί η Εαμική Εθνική Αντίσταση ακολούθησε καθαρά αυτόνομη Εθνική, πατριωτική, δημοκρατική τακτική. Μάλιστα η Σοβιετική Ένωση με τη συνάντηση στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1944 Στάλιν – Τσόρτσιλ, με τη συμφωνία των ποσοστών παρεχώρησε την Ελλάδα στην επιρροή της Αγγλίας. Καθόλη τη διάρκεια της κατοχής η Σ.Ε δε βοήθησε καθόλου το εαμικό αντιστασιακό κίνημα γιατί πίστευε πως την Ελλάδα δε θα την αφήσει η Αγγλία σε καμιά περίπτωση. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, όπου πολέμησαν οι εφεδροελασίτες της Αθήνας με παλαιικό οπλισμό με τους άρτια εξοπλισμένους Άγγλους και τους πραιτοριανούς της Κυβέρνησης, ενώ οι εφημερίδες της Αγγλίας και της Αμερικής με ολοσέλιδα άρθρα καταδίκαζαν την βρετανική επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, η «Πράβντα» η εφημερίδα της Σ.Ε. έγραψε λίγες αράδες για τα μάτια της προοδευτικής ανθρωπότητας. Είναι μεγάλο ψέμα όταν λέγεται και γράφεται πως το Εαμικό αντιστασιακό κίνημα και το ΚΚΕ καθοδηγούνταν από τη Σ.Ε. και είχαν στόχο την βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Μα, άπιστοι Θωμάδες, το ΕΑΜ προς το τέλος της κατοχής όπως προανέφερα, κατείχε ολόκληρη την Ελλάδα πλην του κέντρου της Αθήνας, εφαρμόζοντας στην απελευθερωμένη Ελλάδα υποδειγματική, δημοκρατική εξουσία.
Οι δυτικοί σύμμαχοι για την «Εαμοκρατία»
Ο C.M.WOODHOUSE, παρά τα αντιεαμικά συναισθήματα γράφει στο βιβλίο του το «Μήλον της Έριδος» με θαυμασμό για τη διοικητική εξουσία που άσκησε το ΕΑΜ στις απελευθερωμένες περιοχές. Μπορεί κατά την άσκηση της εξουσίας σε κρίσιμες περιοχές να παρατηρήθηκαν λάθη, παραλείψεις, παραβιάσεις, αδικίες που έφταναν πολλάκις τα όρια της τυραννίας. Αυτό όμως δεν μπορεί στο ελάχιστο, να μειώσει τις ειλικρινείς, τις φιλότιμες επιδιώξεις για μια δικαιότερη, δημοκρατικότερη κοινωνία. Αντί λοιπόν να είμαστε υπερήφανοι για την Εαμική εθνική Αντίσταση που ήταν η πιο δυνατή, ηρωική, η πιο μεγάλη της Ευρώπης, κάποιοι, ύστερα από 70 χρόνια, εξακολουθούν να ρίχνουν το δηλητήριο του διχασμού.
Όλη η Ευρώπη μιλούσε με θαυμασμό για την Εαμική Εθνική Αντίσταση. Στις 13-3-1943 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του Λονδίνου μεταξύ άλλων στην εκπομπή του έλεγε: «... Το κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδας αγωνίσθηκε πραγματικά, θαρραλέα. Οι κομμουνιστές προς αιωνίαν τους τιμή ανέλαβαν πρώτοι τον πατριωτικό αγώνα...» Στις 15-10-1943 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Νέας Υόρκης ανακοίνωνε προς τον ελεύθερο κόσμο τα εξής: «…Το ΕΑΜ και ο υπ’ αυτό δημιουργηθείς ΕΛΑΣ υποχρέωσαν τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους περί πολιτικής επιστρατεύσεως…» Στην ίδια εκπομπή ο ίδιος Ρ.Σ έλεγε: «Το ΕΑΜ είναι η μόνη οργάνωση, που αντιστέκεται ηρωικά στον κατακτητή. Είναι το παρόν και το μέλλον του Έθνους.» Θα παραθέσω ακόμη ένα απόσπασμα από το μήνυμα του Ουίλσον: «Αρχιστράτηγος της Μ. Ανατολής έλαβον υπο σημείωσην μεθ’ ικανοποιήσεως ότι το ΕΑΜ αγωνίζεται δια τας αρχάς της ελευθερίας ως ορίζει ο χάρτης Ατλαντικού και είναι εν γνώσει λαμπρών κατορθωμάτων μαχητικής αντίστασης του ΕΛΑΣ εναντίον εισβολέων. Αρχιστράτηγος Μ. Ανατολής παρακολουθεί Ελλάδα μεγίστην προσοχήν και θεωρεί Έλληνας αντάρτας ως μέρος Δυνάμεων υπό διαταγάς του».
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στις απόψεις το Κομνηνού Πυρομαγλου του υπαρχηγού του ΕΔΕΣ, που στο βιβλίο του «Εθνική Αντίστασις» γράφει: «Ουδεμία άλλη οργάνωσις έδωσε εν αναλογία τόσα θύματα δια την Εθνικήν Αντίστασην όσα έδωσε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ…Η παρουσία του ΕΛΑΣ απασχόλησεν τον εχθρό και τμήματά του επολέμησαν παντού, χωρίς διακοπήν και με αδιάπτωτον ενθουσιασμόν, χωρίς να υπολογίζουν στερήσεις, γύμνιαν και κακουχίες… Ο ΕΛΑΣ έφερεν εις δύσκολην θέσην τον κατακτητή…»
Πολλές απόψεις θα μπορούσα ακόμη να παραθέσω για το μεγαλείο της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, την οποίαν έχουμε χρέος όλοι οι Έλληνες, πλην των δοσιλόγων, να τιμήσουμε, γιατί, ισάξια στέκει δίπλα στη μεγαλειώδη επανάσταση του 1821. Η Εαμική Εθνική Επανάσταση και γενικώς, η Αντίσταση κατά των κατοχικών δυνάμεων Γερμανίας, Ιταλίας, Βουλγαρίας αποτελεί θησαυρό του Έθνους και οφείλουμε να τιμήσουμε τους ήρωες δημιουργούς της που θυσίασαν την ίδια τη ζωή τους για τη λευτεριά της Πατρίδας.
Ο συντάκτης του κειμένου αγαπητέ κύριε διευθυντά, που στηρίχθηκε στο βιβλίο του Σάκη Μουμτζή, προσπαθεί να συνδέσει τα όποια διαπραχθέντα εγκλήματα από την Εαμική Εθνική Αντίσταση με τη Μαρξιστική θεωρία και την επαναστατική τακτική του Λένιν. Αυτό είναι εξολοκλήρου μαύρη, ψευδέστατη, συκοφαντική, απάνθρωπη προπαγάνδα. Ναι, την πρωτοβουλία από την πρώτη μέρα της Κατοχής να αναπτυχθεί αντιστασιακό κίνημα την είχε το διαλυμένο από τη μεταξική δικτατορία ΚΚΕ και όχι μόνο. Οι γενναίοι εκείνοι πατριώτες που ανέλαβαν τη δημιουργία αντιστασιακής οργάνωσης, κάλεσαν όλους τους Έλληνες, αδιακρίτως πολιτικών πεποιθήσεων.
Το ΕΑΜ
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 ιδρύεται το ΕΑΜ και καλεί όλους τους έλληνες να ενταχθούν στις γραμμές του κι όλοι ενωμένοι να αγωνιστούν για τη λευτεριά της πατρίδας. Πρότειναν μάλιστα στον Γεώργιο Παπανδρέου ν’ αναλάβει γραμματέας του ΕΑΜ. Δυστυχώς για την Πατρίδα δεν αποδέχθηκε την πρόταση όπως και οι περισσότεροι αρχηγοί των αστικών κομμάτων.
Ο φιλελεύθερος δημοκρατικός λαός και πολλά στελέχη εντάχθηκαν στο ΕΑΜ και προσέφεραν στην Πατρίδα τεράστιο έργο προς όφελος του συμμαχικού αγώνα. Αναφέρεται στην «κόκκινη βία» και δεν λέει ούτε λέξη για τη στυγνή τρομοκρατία που ακολούθησε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας 12 Φεβρουαρίου 1945 σε βάρος των αγωνιστών της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης αλλά και κάθε δημοκράτη. 150 μοναρχοφασιστικές συμμορίες δρούσαν σ’ ολόκληρη την επικράτεια. Συνελάμβαναν αγωνιστές της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, τους βασάνιζαν φρικτά και πολλούς εκτελούσαν, χωρίς να λογαριάζουν το μεταβαρκιζιανό κράτος. Οι δοσίλογοι, οι χθεσινοί συνεργάτες Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων στο όνομα της αντεκδίκησης άσκησαν σε βάρος των αγωνιστών της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης εξοντωτική τρομοκρατία. Τα σχολεία, οι καπναποθήκες, γέμισαν από αγωνιστές. Στήθηκαν κακουργιοδικεία και στρατοδικεία σκοπιμότητας, που με τη μαρτυρία δυο ατόμων ότι τον τάδε τον είδαν με κονσερβοκούτι που έσφαξε τον άνθρωπό τους και να τον στείλουν στο απόσπασμα. Δεκάδες χιλιάδες φυλακίστηκαν χιλιάδες εκτελέσθηκαν, γιατί έκαναν το λάθος ν’ αγωνιστούν κατά των κατοχικών δυνάμεων για τη λευτεριά της πατρίδας. Χιλιάδες άλλοι κρύβονταν στις αχυρώνες, σε καταπακτές ή στα βουνά για να γλυτώσουν τα βασανιστήρια, την εκτέλεση. Αυτά ο συντάκτης του κειμένου δεν τα είδε; Γιατί τέτοια πράγματα δεν έγιναν; Και είναι προϊόντα της φαντασίας μας, τι λέτε κύριε «συντάκτα»;
Οι κεφαλοκυνηγοί της Δεξιάς
Θα παραθέσω την καταγγελία που απήυθυναν στις 5-7-45 στον πρωθυπουργό Βούλγαρη, οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων Ν.Πλαστήρας, Θ.Σοφούλης, Γ. Καφαντάρης, Εμμ. Τσουδερός και Αλ. Μυλωνάς για το όργιο τρομοκρατίας που ασκείται σε όλην την Ελλάδα. Στην καταγγελία τους αναφέρουν : «Η εγκαθιδρυθείσα μετά το κίνημα του Δεκεμβρίου εις ολόκληρην την χώρα ασκείται τρομοκρατία της Άκρας Δεξιάς, επεκτείνεται καθημερινώς, έχει δε προσλάβει ήδη έκτασιν και βιαιότητα, καθιστώσαν αφόρητον την ζωήν των μη βασιλοφρόνων πολιτών και απόκλεισαν οιανδήποτε σκέψιν διεξαγωγής ελεύθερου δημοψηφίσματος ή εκλογών. Υπογράμμιζαν μάλιστα ότι οι κυριότερες τρομοκρατικές οργανώσεις της Άκρας Δεξιάς είχαν οπλισθεί εν μέρει υπό των Γερμανών και παντοιοτρόπως συνεργάσθηκαν μετ’ αυτών…»
Παραθέτω για του λόγου το αληθές το υπ’ αριθ. 145/3-5-4 έγγραφο του υποστράτηγου Χρήστου Αβραμίδη, που κατά τη μεταβαρκιζιανή περίοδο ήταν διοικητής Θεσσαλίας, Δυτικής Μακεδονίας. Το έγγραφο έχει ως εξής: «Γνωστοποίησις. Η ανωτέρα στρατιωτική Διοίκησις Θεσσαλίας – Δυτικής Μακεδονίας, εκτελούσα τας διαταγάς του Κράτους και εφάρμοζουσα πιστώς το πνεύμα της συμφωνίας της Βαρκίζης γνωστοποιεί εις το κοινόν ότι αι δρώσαι εις την περιοχήν της Θεσσαλίας ομάδες Σούρλα, Τσαντούλα κλπ είναι εκτός νόμου και καταδιώκονται. Παν Στρατιωτικόν Τμήμα παρέχον προστασίαν εις περιφέρειαν του, θα παραπέμπεται αυθωρεί εις το ιδρυθέν Στρατοδικείο εν Λαρίσει». Ωραιότατο αυτό το έγγραφο, αλλά οι δρώσες συμμορίες, που ήσαν κράτος εν κράτει, το έγραψαν στα παλαιά των υποδήματα τους. Αυτοί δε σταμάτησαν το τρένο στη μέση του θεσσαλικού κάμπου, κατέβασαν έναν δημοσιογράφο από το τρένο και το κατέσφαξαν σαν «τραγί»;
Υπάρχουν άπειρα ντοκουμέντα αδιαμφισβήτητα, που βεβαιώνουν πως τον εμφύλιο 1946-49 τον οργάνωσαν και τον εκτέλεσαν η Κυβέρνηση των Αθηνών μαζί με τους Εγγλέζους. Προς επίρρωση των λόγων μου θα παραθέσω το παρακάτω έγγραφο το οποίον έχει ώς εξής: «FREM 3|212|14 σελ.993. Από Τσώρτσιλ προς Ήντεν. Σημείωμα 7 Νοεμβρίου 1944. Κατά τη γνώμη μου, αφού έχουμε πληρώσει στη Ρωσία το τίμημα να επιτύχουμε ελευθερία δράσεως στην Ελλάδα, δεν πρέπει να διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε βρετανικές δυνάμεις για να υποστηρίξουμε την βασιλική ελληνική κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι οι βρετανικές δυνάμεις βεβαίως θα επέμβουν για να παρεμποδίσουν την εκτέλεση παρανόμων πράξεων. Ο Παπανδρέου σίγουρα μπορεί να κλείσει τις εφημερίδες του ΕΑΜ , αν το ΕΑΜ υποκινήσει απεργία Τύπου. Ελπίζω ότι η ελληνική ταξιαρχία θα φτάσει σύντομα και ότι δεν θα διστάσει να ανοίξει πυρ όπου είναι αναγκαίο. Γιατί να στείλουμε μόνο μια ταξιαρχία της ινδικής μεραρχίας; Χρειαζόμαστε άλλες 8 με 10 χιλιάδες στρατιώτες για να κρατήσουμε για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης την πρωτεύουσα και τη Θεσσαλονίκη. Το θέμα επέκτασης της ελληνικής εξουσίας πρέπει να το εξετάσουμε αργότερα. Περιμένω ανοιχτή σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να την φοβόμαστε, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε διαλέξει με προσοχή το έδαφος». Από το έγγραφο αυτό βλέπουμε ότι οι Εγγλέζοι μαζί με την κυβέρνηση είχαν ήδη αποφασίσει τη σύγκρουση με το ΕΑΜ κι ας αγωνίσθηκε με εντιμότητα για τη λευτεριά της πατρίδας. Τίποτα από αυτά ο συντάκτης του κειμένου δεν είδε, ούτε άκουσε; Άκουσε μόνο για την «κόκκινη βία». Κρίμα.
(*) Ο Ανδρέας Αγτζίδης είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, που αφυπηρέτησε στην Αθήνα, ζει σήμερα στο Κιλκίς και βίωσε τα γεγονότα της Κατοχής και του Εμφυλίου ως αυτόπτης μάρτυς.
Πηγή: Αναθεωρώντας την ιστορία – Press Publica | Δημοσιογραφία για το δημόσιο συμφέρον
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 
«Θαψτε όλους τους νεκρούς, δεξιούς και αριστερούς»
Οποιοι δεν ξεχνούν τον Εμφυλιο και αναμασσούν συνεχεια τα ιδια και τα ιδια, ειναι καταδικασμενοι ν ατον ξαναζήσουν
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
# [Μετά τη Βάρκιζα] Οι δοσίλογοι, οι χθεσινοί συνεργάτες Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων στο όνομα της αντεκδίκησης άσκησαν σε βάρος των αγωνιστών της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης εξοντωτική τρομοκρατία. Τα σχολεία, οι καπναποθήκες, γέμισαν από αγωνιστές. Στήθηκαν κακουργιοδικεία και στρατοδικεία σκοπιμότητας, που με τη μαρτυρία δυο ατόμων ότι τον τάδε τον είδαν με κονσερβοκούτι που έσφαξε τον άνθρωπό τους και να τον στείλουν στο απόσπασμα. Δεκάδες χιλιάδες φυλακίστηκαν χιλιάδες εκτελέσθηκαν, γιατί έκαναν το λάθος ν’ αγωνιστούν κατά των κατοχικών δυνάμεων για τη λευτεριά της πατρίδας. Χιλιάδες άλλοι κρύβονταν στις αχυρώνες, σε καταπακτές ή στα βουνά για να γλυτώσουν τα βασανιστήρια, την εκτέλεση.#
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Αριστερής (φιλοκομμουνιστικής) ηρωο-μαρτυρολογικής παραμύθας συνέχεια….
Ερωτήσεις αφελούς:
Οι δεκάδες χιλιάδες Έλληνες – θύματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, (από τα πρώτα χρόνια τής Κατοχής ως τη Βάρκιζα), ήταν όλοι δοσίλογοι;
Πόσοι από τα θύματα αυτά έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο του (αποδεδειγμένα κεντρικά σχεδιασμένου από το ΚΚΕ) «ξεπατώματος» της «αντίδρασης»; (δηλαδή των ενεργεία ή δυνάμει αντιπάλων τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους κατακτητές);
Γιατί μόνο τυφλοί (ή αχρείοι διαστρεβλωτές τής ιστορίας) μπορούν να ισχυρίζονται ακόμα σήμερα ότι π.χ. οι αξιωματικοί Πόρτης, Μάντζιος, Μπουλογιάννης και Αγγελόπουλος, (που εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ τον Απρίλιο του 1943 στη Βουχωρίνα Κοζάνης), ή οι αξιωματικοί Δροσόπουλος, Σκαρτσίλας και Νηγιάννης, (που εκτελέστηκαν επίσης από τον ΕΛΑΣ τον Σ/βριο του 1943 στα Μελίσσια Αιγιαλείας [Ν. Αχαΐας] ), ήταν δοσίλογοι.
Ήταν συνεργάτης τού κατακτητή, ήταν δοσίλογος ο ανθυποσμηναγός Νίκος Κωστορίζος (Γκέκας), ο ήρωας της Αλβανίας, το καμάρι τού Τυμφρηστού, που εκτελέστηκε μαζί με άλλους 5 συντρόφους του από τον Βελουχιώτη, τον Μάρτιο του 1943 στη Σπερχειάδα;
Και ήταν εντελώς αδικαιολόγητος ο αδερφός του (ο Κώστας Κωστορίζος), που μετά τη Βάρκιζα έγινε ανελέητος διώκτης τών ΕΑΜοΕΛΑΣιτών, προκειμένου να εκδικηθεί τον πέρα για πέρα άδικο θάνατό του;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και μόνον ο αφορισμός ως «Αριστερής (φιλοκομμουνιστικής) ηρωο-μαρτυρολογικής παραμύθας συνέχεια….», ακυρώνει κάθε δυνατότητα συζήτησης και κάνει μάταιη την από κοινού προσπάθεια αναζήτησης της πραγματικής εικόνας για μια εξαιρετικά σύνθετη εποχή, όπου η κύρια διαχωριστική γραμμή καθορίζεται από τη ναζιστική Κατοχή….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
κε Αγτζίδη, διαφωνείτε με την Σκοπιανή Ιστοριογραφία ότι ο εμφύλιος 1946-49 ήταν ξεσηκωμός των Σλαβόφρονων για απελευθέρωση από τον ζυγό της Ελλάδας? Να το κάνω λιανά όπως το βλέπω εγώ, ότι ο Τίτο έβαλε το ΚΚΕ να κάνει εμφύλιο υποσχόμενος αμέριστη συμπαράσταση και στο τέλος θα έπαιρνε την Μακεδονία χωρίς Γιουγκοσλάβος να ρίξει τουφεκιά?
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι ιστορικό σφάλμα να λέτε ότι ο Γκέκας (Νίκος Κωστορίζος) εκτελέστηκε από τον Άρη Βελουχιώτη.
Τον Μάρτιο 1943 στη Σπερχειάδα (με διαταγή του Λευτεριά, αναπληρωματικού μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ) συνεδρίασε δημοσίως το ανταρτοδικείο με κατηγορούμενους 5 επικεφαλής των λιποτακτών του ΕΛΑΣ: Γκέκα, Βάρδα, Νικηταρά, Αίαντα και Καραφωτιά. Ο Άρης Βελουχιώτης βρισκόταν τότε στην Αθήνα, τον είχε καλέσει το ΚΚΕ για να τον καθαιρέσει από αρχηγό του ΕΛΑΣ (πράγμα που τελικά δεν έγινε).
Τελικά το ανταρτοδικείο αποφάσισε να εκτελεστούν οι 4 λιποτάκτες Γκέκας, Βάρδας, Νικηταράς και Αίας (ο Καραφωτιάς καταδικάστηκε με αναστολή) στις 19 Μαρτίου 1943.
Όταν το έμαθε ο Άρης, λυπήθηκε πολύ. Τους θεωρούσε γενναίους πολεμιστές της εθνικής αντίστασης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι «ερωτήσεις αφελούς» είναι πραγματικά to the point, όπως λέμε στην επαρχία:
Το δικό μου ερώτημα είναι «ξέρουμε τις απαντήσεις»; Δεν εννοώ στο περίπου, αλλά με συγκεκριμένα στοιχεία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λυπηθηκε ο Βελουχιωτης για την εκτελεση Κωστοριζου οσο λυπηθηκε και για την εξοντωση του «εθνοπροδοτη» Ψαρρου, συμφωνα παντα με τους αγιογραφους του, ενα ακομα τραγικο λαθος του κινηματος που βεβαιως βεβαιως παραδεχεται χαρη της σοφιας και της μεγαλοψυχιας του , οι ιδιοι αγιογραφοι βλεπε χαριτοπουλος αναφερουν οτι συμφωνα με ενορκη καταθεση «λιποτακτη» ο Κωστοριζος τον ειχε εφοδιασει με δηλητηριο για να δολοφονησει τον Αρη, κατηγορια που ο Χ χαρακτηριζει «μαλλον χαλκευμενη» ε ναι δεν ειναι και 100 % σιγουρος.
Καποιοι αλλοι βεβαια θεωρουν οτι ο Β μισουσε θανασιμα τον Κωστοριζο κατι που φυσικα και ισχυει, οργανωσε ολοκληρη εκστρατεια για να τον τιμωρησει και για να διαλυσει φυσικα τον ΕΔΕΣ και οσα υποστηριζει ο Χαριτοπουλος για τον Αρη που φαρμακωθηκε κτλπ ειναι γελοια και στα πλαισια της αστειας προσπαθειας του να ξεπλυνει τον Βελουχιωτη απο τα εγκληματα που βαρυνουν τον ιδιο αλλα και τον ΕΛΑΣ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ
Αξιότιμε κ. Αγτζίδη
Γράφετε:
#Και μόνον ο αφορισμός ως «Αριστερής (φιλοκομμουνιστικής) ηρωο-μαρτυρολογικής παραμύθας συνέχεια….», ακυρώνει κάθε δυνατότητα συζήτησης και κάνει μάταιη την από κοινού προσπάθεια αναζήτησης της πραγματικής εικόνας για μια εξαιρετικά σύνθετη εποχή, όπου η κύρια διαχωριστική γραμμή καθορίζεται από τη ναζιστική Κατοχή…#
Παρά την «ακύρωση», και εν πλήρει συνειδήσει ότι ματαιοπονώ, ελόγου μου θα ήθελα να σημειώσω:
Ευτυχώς που, (εκτός από την κατ’ εξοχήν ‘ενωτική’ φωτογραφία με τα κομμένα κεφάλια), ‘δεν ακυρώνουν κάθε δυνατότητα συζήτησης και δεν καθιστούν μάταιη την από κοινού προσπάθεια αναζήτησης της πραγματικής εικόνας’ κ.τ.λ., εκφράσεις όπως:
– «δεξιό αναθεωρητικό, ιδεοληπτικό κείμενο». (Λες και το κείμενο του αξιοσέβαστου κατά τα άλλα κ. Α. Αγτζίδη δεν είναι αριστερό ιδεοληπτικό κείμενο)…
– «το μεγαλείο τής Εαμικής Εθνικής Αντίστασης». (Ούτε λόγος! Η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση ενείχε μεγαλείο και μόνον)…
– «Η σύγκρουση των Ανταρτών με τα ελληνόφωνα ένοπλα τμήματα που συνεργάζονταν στενά με τις γερμανικές κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις είτε σε μπλόκα είτε σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν ήταν εμφύλιος πόλεμος ούτε ‘κόκκινη βία’, ήταν εθνικός αγώνας». (Όταν Έλληνες εξοντώνουν κατά εκατοντάδες άλλους Έλληνες μέσα στην Ελλάδα, σε ποια γλώσσα δεν είναι αυτό ΚΑΙ Εμφύλιος;)
– «Προς το τέλος δε του πολέμου το 90% του εδάφους της ελληνικής επικράτειας ανέπνεε τον αέρα της ελευθερίας. Οι τοπικές διοικήσεις αναδεικνύονταν με ελεύθερες δημοκρατικές διαδικασίες». (Ούτε λόγος!… ‘Αέρας ελευθερίας’ υπό την απειλή τού μαχαιριού και του ντουφεκιού, και ‘δημοκρατικές διαδικασίες’ σαν τις -καρατσεκαρισμένα ‘ανόθευτες’- εκλογές τής ΠΕΕΑ… ‘Αέρας ελευθερίας’ και ‘δημοκρατικές διαδικασίες’ τα εκατοντάδες στρατόπεδα συγκεντρώσεως ‘αντιδραστικών’ ανά την Ελλάδα, [πριν καν εμφανισθεί οπουδήποτε έστω και ίχνος ταγματασφαλιτών]. ‘Αέρας ελευθερίας’ και ‘δημοκρατικές διαδικασίες’ η φρικώδης ‘τρύπα’ τού Φενεού, η Στιμάγγα, η Ορθοκωστά, τα Δίδυμα, η Σιβίστα, η Τατάρνα. ‘Αέρας ελευθερίας’ και ‘δημοκρατικές διαδικασίες’ η ανηλεής καταδίωξη και εξόντωση κάθε μη φιλοΕΑΜικής αντιστασιακής οργάνωσης, η εκτέλεση του Ψαρρού)…
– «εφαρμόζοντας [το ΕΑΜ] στην απελευθερωμένη Ελλάδα υποδειγματική, δημοκρατική εξουσία». (Ασχέτως αν παρακάτω ο αξιότιμος κ. Α. Αγτζίδης μάς λέει ότι κατά την άσκηση της [ΕΑΜικής] εξουσίας σε κρίσιμες περιοχές «παρατηρήθηκαν λάθη, παραλείψεις, παραβιάσεις, αδικίες που έφταναν πολλάκις τα όρια της τυραννίας». Τώρα, πώς ‘δένει’ η ‘υποδειγματική δημοκρατική εξουσία’ με την ‘τυραννία’, ελόγου μου αδυνατώ να το κατανοήσω).
– «Ο συντάκτης του κειμένου….., που στηρίχθηκε στο βιβλίο του Σάκη Μουμτζή, προσπαθεί να συνδέσει τα όποια διαπραχθέντα εγκλήματα από την Εαμική Εθνική Αντίσταση με τη Μαρξιστική θεωρία και την επαναστατική τακτική του Λένιν. Αυτό είναι εξολοκλήρου μαύρη, ψευδέστατη, συκοφαντική, απάνθρωπη προπαγάνδα». («Μαύρη [κ.τ.λ.] προπαγάνδα», βεβαίως, και η εντολή τής Κομ. Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου προς τον Ζέγγο [Αύγ. 1944]: «Τώρα που είναι ευκαιρία πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-λεπίδι στην αντίδραση». Εδώ: https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/08/08/gcw-426/ )….
– «Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, όπου πολέμησαν οι εφεδροελασίτες της Αθήνας [καρατσεκαρισμένο κι αυτό, μόνο ‘εφεδροελασίτες’ πολέμησαν στα Δεκεμβριανά…] με παλαιικό οπλισμό με τους άρτια εξοπλισμένους Άγγλους και τους πραιτοριανούς της Κυβέρνησης». (Η ΙΙΙ Ελλην. Ορεινή Ταξιαρχία και οι χωροφύλακες του Μακρυγιάννη και της Σχολής Χωροφυλακής ήταν όλοι ελεεινοί «πραιτοριανοί», ενώ οι ΕΛΑΣίτες ήταν το απαύγασμα και η δόξα τού λαού)…
– «Υπάρχουν άπειρα ντοκουμέντα αδιαμφισβήτητα, που βεβαιώνουν πως τον εμφύλιο 1946-49 τον οργάνωσαν και τον εκτέλεσαν η Κυβέρνηση των Αθηνών μαζί με τους Εγγλέζους». (Το ΚΚΕ, δηλαδή, δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη για τον Εμφύλιο· το ΚΚΕ ήταν πάντοτε το θύμα)….
– «[Μετά τη Βάρκιζα] Οι δοσίλογοι, οι χθεσινοί συνεργάτες Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων στο όνομα της αντεκδίκησης άσκησαν σε βάρος των αγωνιστών της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης εξοντωτική τρομοκρατία. Τα σχολεία, οι καπναποθήκες, γέμισαν από αγωνιστές. Στήθηκαν κακουργιοδικεία και στρατοδικεία σκοπιμότητας, που με τη μαρτυρία δυο ατόμων ότι τον τάδε τον είδαν με κονσερβοκούτι που έσφαξε τον άνθρωπό τους και να τον στείλουν στο απόσπασμα. Δεκάδες χιλιάδες φυλακίστηκαν χιλιάδες εκτελέσθηκαν, γιατί έκαναν το λάθος ν’ αγωνιστούν κατά των κατοχικών δυνάμεων για τη λευτεριά της πατρίδας. Χιλιάδες άλλοι κρύβονταν στις αχυρώνες, σε καταπακτές ή στα βουνά για να γλυτώσουν τα βασανιστήρια, την εκτέλεση.»
Ξαναρωτάω, λοιπόν, (αφελώς και επί ματαίω), διότι περί «ταμπακέρας» ουδέν, και κλείνω:
# Οι δεκάδες χιλιάδες Έλληνες – θύματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, (από τα πρώτα χρόνια τής Κατοχής ως τη Βάρκιζα), ήταν όλοι δοσίλογοι;
Πόσοι από τα θύματα αυτά έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο του (αποδεδειγμένα κεντρικά σχεδιασμένου από το ΚΚΕ) «ξεπατώματος» της «αντίδρασης»; (δηλαδή των ενεργεία ή δυνάμει αντιπάλων τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους κατακτητές);
Γιατί μόνο τυφλοί (ή αχρείοι διαστρεβλωτές τής ιστορίας) μπορούν να ισχυρίζονται ακόμα σήμερα ότι π.χ. οι αξιωματικοί Πόρτης, Μάντζιος, Μπουλογιάννης και Αγγελόπουλος, (που εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ τον Απρίλιο του 1943 στη Βουχωρίνα Κοζάνης), ή οι αξιωματικοί Δροσόπουλος, Σκαρτσίλας και Νηγιάννης, (που εκτελέστηκαν επίσης από τον ΕΛΑΣ τον Σ/βριο του 1943 στα Μελίσσια Αιγιαλείας [Ν. Αχαΐας] ), ήταν δοσίλογοι.
Ήταν συνεργάτης τού κατακτητή, ήταν δοσίλογος ο ανθυποσμηναγός Νίκος Κωστορίζος (Γκέκας), ο ήρωας της Αλβανίας, το καμάρι τού Τυμφρηστού, που εκτελέστηκε μαζί με άλλους 5 συντρόφους του από τον Βελουχιώτη, τον Μάρτιο του 1943 στη Σπερχειάδα;
Και ήταν εντελώς αδικαιολόγητος ο αδερφός του (ο Κώστας Κωστορίζος), που μετά τη Βάρκιζα έγινε ανελέητος διώκτης τών ΕΑΜοΕΛΑΣιτών, προκειμένου να εκδικηθεί τον πέρα για πέρα άδικο θάνατό του;#
Λυπούμαι αν ο ήπιος χαρακτηρισμός «Αριστερής (φιλοκομμουνιστικής) ηρωο-μαρτυρολογικής παραμύθας συνέχεια…» ενοχλεί.
Αυτή είναι η άποψή μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
http://www.topontiki.gr/article/190575/oi-rizes-tis-vias-toy-emfylioy
Αυτο ειναι το κειμενο του κ Μπρουτζακη στο ποντικι με τιτλο Οι ρίζες της βίας του Εμφυλίου το οποιο και δε βρισκω καθολου ιδεοληπτικο, με λιγα λογια γραφει οτι οι κομμουνιστες χρησιμοποιουσαν βια για να καταλαβουν την εξουσια΄. Ενταξει δημοσιογραφος ειναι ο ανθρωπος δεν ειναι ιστορικος της εμβελειας ενος Κωστοπουλου πχ.
Σχολιαζω το κειμενο του κ Αγτζιδη σε δυο σημεια
Οι μεταπολεμικες διωξεις των κομμουνιστων δεν εγιναν για τη συμμετοχη τους στην αντισταση εναντιον των κατακτητων, αλλα για εγκληματα τους την περιοδο της κατοχης και για τη συμμετοχη τους ή υποστηριξη σε πολιτικο φορεα που επιδιωκε την βιαιη καταληψη της εξουσιας. Το κρατος εδειξε τεραστια επιεικια σε καθε λογης συνεργατες δοσιλογους κτλπ κτλπ αυτο δε σημαινει οτι τα εγκληματα για τα οποια κατηγορηθηκαν αριστεροι ηταν φανταστικα. Ισως αδικηθηκαν πολλοι γιατι εξαιτιας της γραφειοκρατικης φυσης του εαμ ηταν πολυ δυσκολο να εντοπιστουν οι φυσικοι και ηθικοι αυτουργοι.
Περι δημοκρατικων διαδικασιων στην ελευθερη ελλαδα εκλογων κτλπ κτλπ
ενα μικρο παραδειγμα για το πως λειτουργουσαν αυτες οι διαδικασιες:
το ΕΑΜ διενήργησε εκλογές για νέο πρόεδρο στο χωριό Κριμήνι. Παραδόξως, ο υποψήφιος του ΕΑΜ απέτυχε να εκλεγεί, πράγμα που ανάγκασε την οργάνωση να επαναλάβει τις εκλογές. Ως ανεμένετο, ο υποψήφιος της οργάνωσης κατάφερε να εκλεγεί τη δεύτερη φορά.
Ενταξει αφορα ενα χωριο στην επαρχια βοιου μπορει και να μην ειναι και τοσο ενδεικτικο. Η ελευθερη Ελλαδα ηταν σιγουρα ενα μονοκομματικο κρατος
Αυτοδιοικητικες εκλογες εγιναν για πρωτη φορα τους μηνες Αυγουστο-Σεπτεμβριο του 1943 με αποτελεσμα την συντριπτικη ηττα του εαμ ακομα και σε περιοχες που ελεγχε. Αυτο υποστηριζουν τουλαχιστον οι εδεσιτες. Συμφωνει μαζι τους ο Κομνηνος Πυρομαγλου που αν και υπαρχηγος του εδες στραφηκε μεταπολεμικα προς την αριστερα. Απο την εαμικη πλευρα δεν υπαρχουν πολλες αναφορες για αυτες τις εκλογες, κανει μια νυξη ο παρτσαλιδης. Μονο ο Χατζης γραφει οτι στις εκλογες κυριαρχησε το εαμ μαλωνοντας ταυτοχρονα τον παρτσαλιδη. Δε ειναι τυχαιο οτι το βιβλιο του Χατζη ειναι απο τα αγαπημενο του Κωστοπουλου ισως και γιατι σε αυτο δικαιολογει την επαναστατικη βια κατα αυτον στα δεκεμβριανα βλεπε σφαγες δηλαδη. Κατα το Φλαισερ η συμπραξη Εδες-Εκκα οδηγησε σε ηττα το εαμ ακομα και σε δικα του χωρια.
Συμφωνα με τον Γουντχαουζ αυτο το αποτελεσμα ηταν ενας απο τους τρεις λογους της επιθεσης του ελας εναντιον του εδες το φθινοπωρο του 43. Οι αλλοι δυο η ακομψη συμπεριφορα των βρετανων και αποπομπη των εκπροσωπων της αντιστασης στο καιρο και οι πληροφοριες που ειχε ο ελας για αμεση αποχωρηση των Γερμανων. Με το τελευταιο συμφωνει μαζι του και ο Μακριδης υπαρχει σχετικο ποστ εδω.
Μια και αναφερθηκε ο ΣΑΘ στην εκτελεση Κωστοριζου, ηρωα της αλβανιας και του γοργοποταμου κατα τον Γουντχαουζ, με αφορμη την αποχωρηση του απο τον ελας ο Βελουχιωτης το δεκεμβριο του 42 λιγες μερες με το σαμποταζ του γοργοποταμου οργανωσε εκστρατεια με σχεδον τη μιση δυναμη του ελας στερεας στην περιοχη του εδες. Και αναρωτιεται κανεις τοσο σημαντικη ηταν η αποχωρηση, λιποταξια κατα τους κομμουνιστες, του κωστοριζου για να δικαιολογει ολη αυτη την κινητοποιηση ειδικα σε μια εποχη οι αντιστασιακες ομαδες ειχαν συνεργαστει αρμονικα στο γοργοποταμο. οχι φυσικα απλα αναζητουσε αφορμη για την διαλυση του εδες
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν αφήσουμε κατά μέρος τις λεκτικές φορτίσεις μένει ανάγλυφος ο σκληρός πυρήνας των δύο αντιπαρατιθέμενων απόψεων:
Α) Δεν υπήρξε κατοχικός εμφύλιος, υπήρξε μονάχα η Αντίσταση, η οποία αυτονόητα περιλάμβανε τον αγώνα και κατά των συνεργατών των δυνάμεων κατοχής. Η Αντίσταση τιμωρήθηκε μετά την απελευθέρωση με γενικευμένες διώξεις των αγωνιστών, οι οποίες οδήγησαν στον Εμφύλιο.
Β) Υπήρξε κυρίως η προετοιμασία για υφαρπαγή της εξουσίας στην Κατοχή. Η Αντίσταση ήταν παρεμπίπτον φαινόμενο. Αποκλειστικά υπεύθυνο το ΚΚΕ και οι σφαγές αθώων που διέπραξε μέσω ΕΛΑΣ και ΟΠΛΑ. Το κράτος δικαίως εδίωξε όσους είχαν κάνει εγκλήματα στον κατοχικό Εμφύλιο, αυτοί όμως επανήλθαν με στόχο την κατάληψη της εξουσίας στα 1946-49.
Αμφότερες οι απόψεις χαρακτηρίζονται:
α. Από την ανάλυση με βάση το σχήμα «καλό – κακό». Βολικό, αλλά δεν οδηγεί σε αξιόπιστα συμπεράσματα
β. Από την αναγωγή του μερικού (διαφορετικού για τον καθένα) σε γενικό, με αγνόηση των υπολοίπων δεδομένων και των αλληλεπιδράσεών τους
Με άλλα λόγια δεν δέχονται ότι και στον Εμφύλιο 1943-49 ισχύει το ηρακλείτειο συναμφότερον. Με αναπόφευκτο επακόλουθο τη μονομέρεια, την περιχαράκωση και την αδυναμία για ουσιαστικό διάλογο. Ο οποίος οφείλει να ξεκινάει με πραγματικό αναστοχασμό για τις ευθύνες των «δικών μας» – αν σώνει και καλά πρέπει να είναι «δικοί μας» οι νικητές ή οι ηττημένοι, 8 δεκαετίες μετά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κυριε Ζερβα παρακολουθω εδω και καιρο τις αναρτησεις σας για τον εμφυλιο με μεγαλο ενδιαφερον.Το τελευταιο σχολιο σας αποτελει,νομιζω,την εξηγηση του γιατι δεν κλεισαμε ποτε τους λογαριασμους μας με την Ιστορια.Η μανιχαϊστικη εξηγηση των πραγματων ειναι παντα βολικη,προκειμενου ν’αποφευγουμε την αυτοκριτικη.
Προσωπικα εχω παψει να πιστευω απολυτα τους «αυτοπτες» μαρτυρες ενοςι ιτορικου γεγονοτος,δεδομενου οτι οι περιγραφες και οι κρισεις τους υπηρετουν σχεδον παντα μια στρατευση.Σημερα,περισσοτερο μ’ενδιαφερει να μπορω να συζητω νηφαλια για τον εμφυλιο,παρα να καταληξω με ποια «αληθεια» θελω να στρατευτω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάνο, νομίζω ότι μιλώντας για εκείνη την εποχή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το πλαίσιο εντός του οποίου γίνονται οι σχετικές συζητήσεις.
Κατ’ αρχάς, ποιά ήταν η κύρια διαχωριστική γραμμή. Ήταν η τριπλή Κατοχή της Ελλάδας από Γερμανούς-Ιταλούς και Βούλγαρους ή όχι;
Η παραδοχή ότι αυτή η γραμμή διαμόρφωνε την κύρια αντίθεση, οδηγεί σε μια πολύ συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση. Από τη μια ήταν οι αντιστασιακές δυνάμεις (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, Κόδρος, Μίδας, Όμηρος κ.λπ., που κάθε μια είχε τη δικιά της ματιά και πολιτική ατζέντα) και από την άλλη οι κατοχικές δυνάμεις και οι συνεργάτες τους.
Και όταν χρησιμοποιούμε τον όρο Εμφύλιος για την περίοδο έως και την Απελευθέρωση (Οκτώβριος του ’44) εννοούμε κάτι πέρα από τις αιματηρές (και άδικες τις περισσότερες φορές) συγκρούσεις εντός της Αντίστασης;
Ή συμπεριλαμβάνουμε σ’ αυτήν την κατηγορία και τις συγκρούσεις με τα δωσιλογικά σώματα που υπηρετούσαν τους κατακτητές. Δηλαδή οι συγκρούσεις με τις ομάδες των Δάγκουλα, Πούλου και Βήχου ή με τον ΕΕΣ των Παπαδόπουλων (που υπήγοντο κατευθείαν στα SS), ή με τους κουκουλοφόρους καταδότες στα μπλόκα της Αθήνας, ήταν εμφύλιες συγκρούσεις ή μέρος του αντιστασιακού αντικατοχικού αγώνα;
Και όπως ευφυώς το διατυπώνει ο πατέρας μου: «Η σύγκρουση των Ανταρτών με τα ελληνόφωνα ένοπλα τμήματα που συνεργάζονταν στενά με τις γερμανικές κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις είτε σε μπλόκα είτε σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν ήταν εμφύλιος πόλεμος ούτε «κόκκινη βία», ήταν εθνικός αγώνας.»
Θα ήθελα την άποψή σου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ και τον ΕΣ (Πελοπόννησος) ακόμα και με τον Φωστερίδη (Ανατ. Μακεδονία) ήταν 100% Εμφύλιος.
Το ξεκαθάρισμα «της αντίδρασης» που έγινε τοπικά (Πχ σε Έβρο, Ρούμελη, Αργολίδα – Κορινθία – και σε αρκετά άλλα μέρη) ήταν Εμφύλιος (υπό τον μανδύα της κοινωνικής επανάστασης) Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων «αντιδραστικών» και οι εκτελέσεις τους, επίσης. Οι άνθρωποι αυτοί καταδιώχτηκαν και πολλοί εκτελέστηκαν για καθαρά εσωτερικούς (ελληνικούς) πολιτικούς λόγους: ο ορισμός του Εμφυλίου!
Ήταν εμφύλιος και οι ασύμμετρες επιθέσεις – τιμωρίες γενικού χαρακτήρα, όπως το κάψιμο, η απόλυτη λεηλασία και η εξόντωση πάνω από 100 κατοίκων στο Βαλτέτσι (υπό την προσωπική καθοδήγηση του Βελουχιώτη)
Εμφύλιος, επίσης, ήταν οι αφανείς αλλά σκληρότατες συγκρούσεις στην Αθήνα, όταν αντίπαλοι του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ δεν ήταν Ταγματασφαλίτες και συνεργάτες αλλά «αντιδραστικοί» κατ΄ απονομήν, όπως ο Κίτσος Μαλτέζος.
Εμφύλιος, στη Κατοχή πάντα, ήταν η εξόντωση όποιου τροτσκιστή, αρχειομαρξιστή κλπ έπεφτε στα χέρια της ΟΠΛΑ (δηλ. του ΠΓ του ΚΚΕ, που την καθοδηγούσε απευθείας)
Ήταν αντίσταση όλες οι συγκρούσεις με συνεργάτες των κατακτητών (ταγματασφαλίτες, οικονομικούς δοσίλογους, στελέχη της διοίκησης στην υπηρεσία τους κλπ) ΄Ηταν, όμως, Εμφύλιος οι πολυαίμακτες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με «ταγματασφαλίτες» που πήραν τα όπλα μόλις τον Αύγουστο του ’44, για να αντιμετωπίσουν τον ΕΛΑΣ (περίπτωση Γαργαλιάνων). Γι΄αυτό το επιμέρους θέμα απαιτούνται περισσότερες διευκρινήσεις – ευχαρίστως εκ μέρους μου. Γενικά όμως ήταν Εμφύλιος 100% ΟΛΕΣ οι συγκρούσεις που έγιναν ΜΕΤΑ την αποχώρηση των Γερμανών και κόστισαν πάνω από 10.000 νεκρούς και στις δύο παρατάξεις (όχι με ισότιμη κατανομή)
Ήταν Εμφύλιος 100% η σύγκρουση του Δεκέμβρη στην Αθήνα καθώς και οι τελευταίες μάχες ΕΛΑΣ- ΕΔΕΣ στην Ήπειρο.
Ήταν Εμφύλιος 100% το όργιο της Λευκής Τρομοκρατίας που εξαπέλυσαν οι ακροδεξιές συμμορίες μετά τη Βάρκιζα με πρόσχημα (επαναλαμβάνω: με πρόσχημα) την προσωπική αντεκδίκηση για όσα είχαν γίνει την Κατοχή. Φυσικά ήταν εμφυλιοπολεμική πράξη οι μαζικές διώξεις – φυλακίσεις – καταδίκες εαμιτών εκ μέρους του επίσημου κράτους και, ακόμα περισσότερο, η αφανής αλλά απολύτως επιβεβαιωμένη σύμπραξη πολλών οργάνων του επισήμου κράτους (εδώ χωρίς γενίκευση) με τις εν λόγω συμμορίες.
Για τα υπόλοιπα (1946-49) συμφωνούμε όλοι ότι ήταν Εμφύλιος – εκτός από αυτούς που επιμένουν ότι ήταν ανταρσία ή τους άλλους που υποστηρίζουν ότι ήταν απλά μια κορυφαία μορφή της ταξικής πάλης (αμφότεροι με προδιάθεση να συνεχίσουν… μεταξύ τους, με κάποιες εξαιρέσεις κι εδώ)
Ωστόσο, για να επιστρέψουμε στην Κατοχή, συμφωνώ απολύτως μαζί σου ότι το καθοριστικό γεγονός ήταν η σκληρότατη και εγκληματική Κατοχή της χώρας: αυτή ήταν που γέννησε έργα θαυμαστά (την Αντίσταση, από τον Περίκο και τον Ιβάνοφ ως τους Ελασίτες) και απαίσια (τη συνεργασία). Αυτή ήταν που γέννησε και τον Εμφύλιο που διάρκεσε πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωση.
Η εποπτική αφήγηση που θα τοποθετεί και θα ερμηνεύει τα γεγονότα σ’ αυτό το πλαίσιο παραμένει ζητούμενο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είδα κάποιες ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις για την Πελοπόννησο:
Αθανασόπουλος Μάριος – «Κατά τρόπον ανάξιον εις Έλληνας πολίτας…». Όψεις του δωσιλογικού φαινομένου στη Μεσσηνία μέσα από δίκες που διεξήχθησαν κατά την περίοδο 1945-1953
Γαλάνης Γιώργος – Το ΕΑΜ και τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απελευθέρωση της Πελοποννήσου: η περίπτωση του Άργους
https://www.scribd.com/document/333897834/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%9B%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%9B%CE%B7-%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BC-%CE%91%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%91%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC#from_embed
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμπλήρωση: Εμφύλιος ήταν οι στάσεις της ΑΣΟ που αποδεκάτισαν τον ελληνικό στρατό στη Μ. Ανατολή. Προετοιμασία Εμφυλίου ήταν και η πολιτική του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου – την οποία ο ίδιος όχι μόνο δεν την αρνιόταν αλλά δήλωνε υπερήφανος. Επίσης προετοιμασία Εμφυλίου ήταν οι επαφές πολλών αξιωματικών (της Μ. Ανατολής) με τους συναδέλφους τους που υπηρετούσαν ήδη στα Τάγματα Ασφαλείας. Διαρκής πηγή ανωμαλίας (και εμφυλιοπολεμικού κλίματος) ήταν και η Μοναρχία.
Στην περίοδο από τη Βάρκιζα και μετά, συνθήκες Εμφυλίου δημιουργούσε ο οικονομικός αποκλεισμός στις ορεινές κοινότητες εις βάρος των οικογενειών που «χρεώνονταν» στο ΕΑΜ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γενικά συμφωνώ με την ανάλυσή σου. Διαφωνώ στο σημείο που λες ότι «Εμφύλιος οι πολυαίμακτες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με «ταγματασφαλίτες» που πήραν τα όπλα μόλις τον Αύγουστο του ’44, για να αντιμετωπίσουν τον ΕΛΑΣ «… Δεν θεωρώ αυτή την κατηγορία συγκρούσεων ως εμφύλιο αλλά ως σύγκρουση με τον εχθρό (ανεξάρτητα εάν αυτός ήταν γερμανόφωνος ή ελληνόφωνος).Επέλεξαν έναν ιστορικό ρόλο. Γιατί είναι γεγονός ότι όλοι οι συνεργάτες των Γερμανών είχαν κάποιους προσωπικού λόγους για τη συνεργασία. Κορυφαία απόδειξη ο Δάγκουλας στη Θεσσαλονίκη. Το αντικειμενικό δεδομένο είναι ότι πέρασαν τον Ρουβίκωνα και συντάχθηκαν με τους κατακτητές. Να δείς το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα: https://kars1918.wordpress.com/2016/12/01/kalfas/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν γνωριζω την περίπτωση της Πελοποννήσου, αλλά στο Κιλκίς για παράδειγμα τα πράγματα είναι πολύ σαφή. Ο δωσιλογισμός άνθησε μετά την αυτοδιάλυση της αντιστασιακής ΠΑΟ, όταν ο Κώστας Παπαδόπουλος με την υποκίνηση της SD (εσωτερικής διεύθυνσης ασφάλειας των SS) δημιούργησε την ΕΕΣ -εξαπατώντας τα αποστρατευμένα μέλη της ΠΑΟ. Με την υπόδειξη των Γερμανών -οι οποίοι φαίνεται ήθελαν εκκαθάριση της υπαίθρου για την επικείμενη αποχώρηση- άρχισε τα πογκρόμ στα αριστερά χωριά, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τις ληστείες.με κορύφωση τον Αύγουστο του ’44. Επίσης δεν θεωρώ εμφύλιο την αιματηρή σύγκρουση στο Κιλκίς (4-4-1944) μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ (που εκείνη στη στιγμή εκπροσωπούσε το συμμαχικό μέτωπο) με τους συνεργάτες των Ναζί που συγκεντρώθηκαν στην πόλη. Αν θέλουμε να δώσουμε στη μάχη αυτή έναν ορισμό θα λέγαμε ότι είναι η τελευταία σημαντική μάχη της Κατοχής.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Νοεμβρίου του 1944 η μάχη στο Κιλκίς μεταξύ ΕΛΑΣ και δωσιλογικών δυνάμεων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα επανέλθω αφού ανοίξω τους συνδέσμους.
Στο Κιλκίς το Νοέμβριο σκοτώθηκαν περίπου 4.000 νέοι άνθρωποι, κι από τις δύο πλευρές. Σε μια μάχη που δόθηκε χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Ανάμεσά τους σίγουρα βρισκόντουσαν διάφορα καθάρματα, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι πήγαν άδικα των αδίκων. Όπως συμβαίνει στους κλασικούς Εμφυλίους, δηλαδή.
https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/02/02/gcw-16/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Δάγκουλας δεν ήταν «Τάγματα Ασφαλείας», ούτε ο Πούλος. Με την έννοια ότι δεν είχαν καμιά σχέση με την κυβέρνηση Ράλη. Ενδιαφέρον ότι ο πρώτος ξεκίνησε με τον ΕΛΑΣ και ο δεύτερος ήταν απότακτος βενιζελικός, στο κίνημα του 1935.
Για το Κιλκίς μου κάνει εντύπωση η θέση πως ήταν η «τελευταία μάχη της Κατοχής». Για την ακρίβεια ήταν η τελευταία ελπίδα των Άγγλων να τσακιστεί ο ΕΛΑΣ στη Μακεδονία, αφού δεν έγινε δυνατίν να τσακιστεί στην Πελοπόννησο. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι οι υψηλοί μας σύμμαχοι σφύριζαν αδιάφορα, ενώ ένας Άγγλος ταγματάρχης αρκούσε για να «πειστεί» ο ΕΛΑΣ να αφήσει τους ένοπλους του Κιλκίς στη διάθεση της νόμιμης κυβέρνησης (στην οποία συμμετείχε το ΕΑΜ) Και δεν εννοώ να «παρακαλέσει» αλλά να μεταβιβάσει ΔΙΑΤΑΓΗ, αφού ο ΕΛΑΣ ήταν υπό τις διαταγές του Σκόμπι μετά τις 20 Σεπτεμβρίου 1944 (συμφωνία της Καζέρτας).
Μια τέτοια διαταγή δεν έφτασε ποτέ στο Κιλκίς, παρόλο που η σύγκρουση προετοιμαζόταν για μέρες, κι από τις δύο πλευρές. Καθένας μπορεί να αναρωτηθεί το γιατί – και ποιούς συνέφερε, τελικά, το σφαγείο που ακολούθησε. Την ίδια τακτική είχαν εφαρμόσει οι Άγγλοι στην Πελοπόννησο, μέχρι που διαπίστωσαν ότι ο ΕΛΑΣ παντού κατέστρεφε τα Τάγματα (Καλαμάτα, Μελιγαλάς, Πύργος, Γαργαλιάνοι). Μόνο τότε παρενέβησαν (μέσω της κυβέρνησης, με την άφιξη του Κανελλόπουλου) και σταμάτησαν οι μάχες. Όλως τυχαίως, οι Ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα που παραδόθηκαν στην Τρίπολη και τέθηκαν υπό περιορισμό, έλαβαν λίγες βδομάδες αργότερα μέρος στα Δεκεμβριανά, στο πλευρό των Άγγλων και των κυβερνητικών δυνάμεων.
Ο ορισμός (αν ήταν Εμφύλιος – για μένα ήταν 100%) ή όχι είναι δευτερεύον θέμα, συγκριτικά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στη Μακεδονία δεν υπήρχαν Τάγματα Ασφαλείας, όπως στη Νότια Ελλάδα που υπάγονταν στην κυβέρνηση των κουίσλιγκ. Στη Μακεδονία τα δωσιλογικά σώματα υπάγονταν κατευθείαν στη γερμανική διοίκηκη. Και βεβαίως, η μεγαλύτερη ένοπλη δωσιλογική οργάνωση από τις μακεδονικές ήταν ο ΕΕΣ, που όπως έγραψα παραπάνω δημιουργήθηκε μετά τη διάλυση της ΠΑΟ, όταν η SD (το σκληρότερο εσωτερικό τμήμα ασφάλειας των SS) αξιοποίησε τον Κώστα Παπαδόπουλο από τις Μουριές του Κιλκίς. Αυτά τα σώματα, που άρχισαν να οργανώνονται από τα τέλη του ’43, συμμετείχαν στη Μάχη του Κιλκίς….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ GRENADE
«Οι μεταπολεμικες διωξεις των κομμουνιστων δεν εγιναν για τη συμμετοχη τους στην αντισταση εναντιον των κατακτητων, αλλα για εγκληματα τους την περιοδο της κατοχης και για τη συμμετοχη τους ή υποστηριξη σε πολιτικο φορεα που επιδιωκε την βιαιη καταληψη της εξουσιας. Το κρατος εδειξε τεραστια επιεικια σε καθε λογης συνεργατες δοσιλογους κτλπ κτλπ αυτο δε σημαινει οτι τα εγκληματα για τα οποια κατηγορηθηκαν αριστεροι ηταν φανταστικα. Ισως αδικηθηκαν πολλοι γιατι εξαιτιας της γραφειοκρατικης φυσης του εαμ ηταν πολυ δυσκολο να εντοπιστουν οι φυσικοι και ηθικοι αυτουργοι.»
Συμφωνούμε, με τις εξής παρατηρήσεις:
Το κράτος έδειξε πράγματι μεγάλη επιείκεια απέναντι σε συγκυριακούς αλλά και σε εκ πεποιθήσεως δοσίλογους, διότι οι τελευταίοι και στα Δεκεμβριανά, και, λίγο αργότερα, στην στην τελευταία φάση του Εμφυλίου (1946-1949) είχαν κατά κανόνα σημειώσει εξαιρετικές επιδόσεις ως «κομμουνιστοφάγοι», (ένα ‘είδος’ που είχε μεγάλη ‘ζήτηση’ και ‘πέραση’ τα χρόνια εκείνα που η χώρα κινδύνευε να προσδεθεί στο άρμα τής Σοβιετικής Ένωσης), και είχαν έτσι ‘εξαγνισθεί’ / ‘εξιλεωθεί’ στα μάτια τής πολιτείας.
Η βαριά λαβωμένη Δημοκρατία, δεν είχε ούτε τον χρόνο ούτε τη γενικότερη άνεση να τους στείλει στη φυλακή ή στο απόσπασμα (αν και κάποιους λίγους τους έστειλε), ή να τους αφήσει καταφρονημένους στην άκρη. Στον σκληρότατο εκείνον υπέρ πάντων αγώνα, χρειαζόντουσαν όλοι. Ακόμα και οι συγκυριακοί και οι πραγματικοί προδότες… Αρκεί που μισούσαν θανάσιμα τους κομμουνιστές…
Στη ζυγαριά προδοσία από τη μια, και απαλλαγή από τον κίνδυνο μόνιμης κομμουνιστικοποίησης τής χώρας από την άλλη, βάρυνε ασυζητητί το δεύτερο…
Έτσι π.χ. βλέπουμε τον διαβόητο Γεώργιο Τολιόπουλο, διοικητή τού παραδοθέντος αναίμακτα στον ΕΛΑΣ Τάγματος Ασφαλείας Αγρινίου, (τότε ταγματάρχη), να συνεχίζει κανονικά την καριέρα του στον Στρατό, να γίνεται διοικητής τής φρουράς Καρπενησίου (1946/47) και το 1955 να είναι Συνταγματάρχης (Πολεμ. Διαθεσιμ.).
Το ίδιο συνέβη και με πάρα πολλούς σαν κι αυτόν.
«Ισως αδικηθηκαν πολλοι», γράφετε.
Νομίζω ότι το «ίσως» δεν έχει θέση εδώ. Είναι βέβαιο ότι αδικήθηκαν πάρα πολλοί. Στη φούρια και στην άψη τής εκδίκησης απάνω, μαζί με τα ξερά κάηκαν και πάρα πολλά χλωρά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ ΠΑΝΟΣ
Είναι από τις ελάχιστες φορές που οι θέσεις σας (για το τι ήταν και τι δεν ήταν εμφύλιος), συμπίπτουν με τις δικές μου σχεδόν 100%…
Δείγμα ότι το «συναμφότερον» δεν έπαψε να ισχύει 😉
Η μη παραδοχή τής «συνευθύνης» τών δύο παρατάξεων στον Εμφύλιο, λέτε, #έχει ως αναπόφευκτο επακόλουθο τη μονομέρεια, την περιχαράκωση και την αδυναμία για ουσιαστικό διάλογο. Ο οποίος οφείλει να ξεκινάει με πραγματικό αναστοχασμό για τις ευθύνες των «δικών μας» – αν σώνει και καλά πρέπει να είναι «δικοί μας» οι νικητές ή οι ηττημένοι, 8 δεκαετίες μετά.#
Το ξέρω ότι γίνομαι κουραστικός και ενδεχομένως ενοχλητικός, μα θα επειμείνω, διότι απάντηση επί της ουσίας ΔΕΝ έχω δει μέχρι στιγμής.
# Οι δεκάδες χιλιάδες Έλληνες – θύματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, (από τα πρώτα χρόνια τής Κατοχής ως τη Βάρκιζα), ήταν όλοι δοσίλογοι;
Πόσοι από τα θύματα αυτά έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο του (αποδεδειγμένα κεντρικά σχεδιασμένου από το ΚΚΕ) «ξεπατώματος» της «αντίδρασης»; (δηλαδή των ενεργεία ή δυνάμει αντιπάλων τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους κατακτητές);
Γιατί μόνο τυφλοί (ή αχρείοι διαστρεβλωτές τής ιστορίας) μπορούν να ισχυρίζονται ακόμα σήμερα ότι π.χ. οι αξιωματικοί Πόρτης, Μάντζιος, Μπουλογιάννης και Αγγελόπουλος, (που εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ τον Απρίλιο του 1943 στη Βουχωρίνα Κοζάνης), ή οι αξιωματικοί Δροσόπουλος, Σκαρτσίλας και Νηγιάννης, (που εκτελέστηκαν επίσης από τον ΕΛΑΣ τον Σ/βριο του 1943 στα Μελίσσια Αιγιαλείας [Ν. Αχαΐας] ), ήταν δοσίλογοι.
Ήταν συνεργάτης τού κατακτητή, ήταν δοσίλογος ο ανθυποσμηναγός Νίκος Κωστορίζος (Γκέκας), ο ήρωας της Αλβανίας, το καμάρι τού Τυμφρηστού, που εκτελέστηκε μαζί με άλλους 5 συντρόφους του από τον Βελουχιώτη, τον Μάρτιο του 1943 στη Σπερχειάδα;
Και ήταν εντελώς αδικαιολόγητος ο αδερφός του (ο Κώστας Κωστορίζος), που μετά τη Βάρκιζα έγινε ανελέητος διώκτης τών ΕΑΜοΕΛΑΣιτών, προκειμένου να εκδικηθεί τον πέρα για πέρα άδικο θάνατό του;#
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
Με ποιον τρόπο μπορεί να ισχύσει αυτό το ρημάδι το «συναμφότερον» εδώ;
Μήπως με το να παραδεχτεί η πλευρά τών ‘νικητών’ ότι είχε και αυτή ευθήνη για την εκτέλεση των παραπάνω αξιωματικών; Ή, ας πούμε, για τη βίαιη διάλυση των μη φιλοΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων, για την εκτέλεση του Ψαρρού, για την εκτέλεση χιλιάδων αθώων, (ακόμα και μικρών παιδιών), ως «αντιδραστικών»;
Και τι θα πει «με πρόσχημα (επαναλαμβάνω: με πρόσχημα) την προσωπική αντεκδίκηση για όσα είχαν γίνει την Κατοχή»;
Όταν ο Κώστας Κωστορίζος (δες αμέσως παραπάνω) έγινε μετά τη Βάρκιζα ανελέητος διώκτης τών ΕΑΜοΕΛΑΣιτών, προκειμένου να εκδικηθεί την πέρα για πέρα άδικη εκτέλεση του αδερφού του* από τον Βελουχιώτη, το έκαμε «με πρόσχημα την προσωπική αντεκδίκηση»;
Ο Βασίλης Δωρής, (που γλύτωσε παρά τρίχα τη σφαγή στη φρικώδη «Τρύπα» τού Φενεού) και εκδικήθηκε όπως εκδικήθηκε τους υπαίτιους των δεινών του, το έκαμε «με πρόσχημα την προσωπική αντεκδίκηση»; (Δες Σ. Καλύβας, «Κόκκινη τρομοκρατία: Η βία της Αριστεράς στην Κατοχή», στο M. Mazower [επιμ.] «Μετά τον Πόλεμο», Αλεξάνδρεια 2003, σελ. 193-196)
Ο Μαγγανάς, ο Ζάρας και εκατοντάδες άλλοι, που έκαναν τα ίδια ή ανάλογα, το έκαναν «με πρόσχημα την προσωπική αντεκδίκηση»;
(*) Για να συλληφθεί, τελικά, και ο ίδιος από τον ΔΣΕ και να εκτελεστεί…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Για τον Δωρή μη μένετε μόνο στην αφήγηση του Καλύβα. Υπάρχουν κι άλλες.
Ο Μαγγανάς ήταν ένας άθλιος ληστής – τραμπούκος – δολοφόνος που βρήκε την ευκαιρία (τις περιστάσεις) να «φανεί» – και σκότωσε εν ψυχρώ αρκετούς ανθρώπους. Το ότι τον είχαν ρίξει στην Πηγάδα (και βγήκε) είναι παραμύθια της Χαλιμάς. (Η ίδια ιστορία – τον έριξαν και βγήκε – ακούγεται στα χωριά της Μεσσηνίας για διάφορους. Μια τέτοια μου αφηγήθηκε ο πατέρας μου για έναν καθηγητή του στο Γυμνάσιο της Πύλου – κι έχω ακούσει ακόμα μία, για κάποιον που δεν θυμάμαι τώρα τ΄ όνομά του).
Ο Κωστορίζος άφησε δύο φορές τον ΕΛΑΣ. Την πρώτη έγινε δεκτός όταν επέστρεψε, τη δεύτερη τον εκτέλεσαν. Είναι σκληρό αλλά όχι παράλογο, για τα δεδομένα της εποχής. Η εγκληματική αυτοδικία του αδερφού του δεν δικαιολογείται με τίποτα, όπως δεν δικαιολογείται καμία αυτοδικία που τιμωρεί (δολοφονεί) «γενικά» ομοϊδεάτες ή συγγενείς. Είναι πρόσχημα και, κατά την δική μου αντίληψη, απαράδεκτο πρόσχημα, το οποίο εξευτελίζει κάθε έννοια δικαιοσύνης.
Δείτε τι λέει γι΄αυτούς τους αχρείους, στο σύνολό τους, ο υποστράτηγος Ζαφειρόπουλος! Δεν ήταν ένας και δύο, ήταν τουλάχιστον 150 εγκληματικές συμμορίες με χιλιάδες μέλη, που καταπίεζαν, σκότωναν, κούρευαν και βίαζαν αδερφές ή συζύγους και κατά κύριο λόγο ΕΚΛΕΒΑΝ ασύστολα τους χωρικούς, με πρόσχημα την αντικομμουνιστική καμπάνια. Και αποδείχτηκαν, όπως υποδεικνύει ο Ζαφειρόπουλος και άλλοι κυβερνητικοί πλην οξυδερκείς παρατηρητές εκείνης της περιόδου, οι καλύτεροι στρατολόγοι του Ζαχαριάδη.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην αμνηστία του Σοφούλη, που δόθηκε για τον ΔΣΕ, 9 στους 10 που παρουσιάστηκαν στις αρχές και την έλαβαν ήταν αυτοί οι συμμορίτες. Οι οποίοι εξαγνισμένοι πλέον και «καθαροί» (πολλοί και από τα κατοχικά τους κατορθώματα στο πλευρό των Γερμανών) συνέχισαν επισήμως ως ΜΑΥ.
Τα εγκλήματα που έκαναν ηγέτες ή μέλη του ΕΛΑΣ εις βάρος των «αντιδραστικών» στην Κατοχή είναι πλέον γνωστά και αποδεκτά (ως πολιτικά και ποινικά εγκλήματα) από κάθε αμερόληπτο μελετητή του Εμφυλίου. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να γίνεται επίκλησή τους ως άλλοθι για τα εγκλήματα που διέπραξαν μετά τη Βάρκιζα οι παρακρατικές συμμορίες, με την ανοχή ή και τη συνέργεια του επίσημου κράτους. Και, για να υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα, με τη συνέργεια και την ανοχή και των Βρετανών, οι οποίοι λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να χρηματοδοτήσουν «κανονικά» σώματα χωροφυλακής και πολιτοφυλακής, προσπάθησαν «να τη βγάλουν φτηνά» επιλέγοντας την οικονομικότερη λύση για την τήρηση της τάξης στην ύπαιθρο, αποδέχτηκαν δηλαδή τους Σουρλαίους και τους Μαγγανάδες.
Φτηνή άρα συμφέρουσα λύση φάνηκε αρχικά, αλλά τελικά κόστισε πανάκριβα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στους ίδιους τους Βρετανούς, που έχασαν μέσα από τα χέρια τους την Ελλάδα γιατί δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα υπέρογκα έξοδα του γενικευμένου Εμφύλιου που ακολούθησε ως το 1949 και ο οποίος δεν θα ξεσπούσε ποτέ χωρίς τη λεγόμενη Λευκή Τρομοκρατία.
Με αυτές τις διευκρινίσεις χαίρομαι που οι θέσεις μας συμπίπτουν «σχεδόν 100%», στα πλαίσια της κοινής αποδοχής και χρήσης του ηρακλείτειου συναμφότερου για την περίοδο που μας ενδιαφέρει.
Μου κάνει εντύπωση πάντως πως γίνεται να συμφωνείτε «σχεδόν 100%» μαζί μου και εσείς και ο Βλάσης (Αγτζίδης) ενώ διαφωνείτε ριζικά μεταξύ σας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι και 100% !!! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βλάση,
για τους «ποντιακούς» πληθυσμούς (ελληνόφωνους και τουρκόφωνους, φιλομενσεβίκους και αντικομουνιστές λόγω Κεμάλ, με καταγωγή από δω ή απο κει κλπ) που συγκρούστηκαν άγρια στο Κιλκίς έχει γίνει μεγάλη και άκρως διαφωτιστική συζήτηση στο ποστ της καλύβας για τον «ποντιακό Εμφύλιο», που ανάφερα νωρίτερα.
https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/02/02/gcw-16/
Δεν θεωρώ σωστό να αποδίδεται ένα τόσο σύνθετο εσωτερικό (ελληνικό) φαινόμενο στην έμπνευση των SS και μάλιστα στην περίοδο που οι πάντες ήξεραν πολύ καλά ότι η Γερμανία έχει χάσει τον πόλεμο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνω ότι είναι σύνθετο το πρόβλημα. Όμως για την τελική αξιολόγηση σημασία δεν έχει τόσο το παρελθόν, όσο η συγκεκριμένη δράση τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή….
Επίσης, αυτό που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το φαινόμενο του δωσιλογισμού στη Μακεδονία είναι το γεγονός ότι τα εξ αίματος ξαδέλφια αυτών (που πήραν όπλα από τους Γερμανούς και κυνηγούσαν τους «κομουνισλάρ»), αλλά η ιστορική μοίρα της προσφυγιάς τους πέταξε στο Νότο, δεν πήγαν στα Τάγματα αλλά παρέμειναν είτε φιλελεύθεροι αντιδεξιοί, είτε εντάχθηκαν στο ΕΑΜ.
Στην Αθήνα η «Χ» δεν κυνηγούσε μόνο κομμουνιστές, αλλά και πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, μιας και σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι δύο ταυτότητες συνέπιπταν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Σχεδόν 100%» λέμε 😉
Στο Νότο δεν βρέθηκαν μαζικοί τουρκόφωνοι πληθυσμοί, απ΄ όσα (λίγα) γνωρίζω. Έτσι κι αλλιώς οι αντιθέσεις εκεί μετατοπίστηκαν από τον «ποντιακό» μικρόκοσμο στον πλατύτερο ελληνικό ορίζοντα. Όταν κυνηγάει ο Χίτης τον «πόντιο» στο Νότο, αυτομάτως η γραμμή αντιπαράθεσης ορίζεται με διαφορετικά κριτήρια, σε άλλες θέσεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υπήρξαν και στο Νότο αντίστοιχες εγκαταστάσεις! Ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν τουρκόφωνοι. Στην προσφυγική Κοκκινιά (Αττική), για δεκαετίες μετά το ’22 η συνήθης γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των κατοίκων (Ελλήνων και Αρμενίων) ήταν η τουρκική.
Επίσης, στην περίπτωση των τουρκόφωνων της Μακεδονίας ισχύει το ρητό «Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». Γιατί υπήρχαν αντίστοιχες κοινότητες που είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ, ο αρχιδωσίλογος Κώστας Παπαδόπουλος προερχόταν από ελληνόφωνους Κοτυωρίτες και επίσης η τουρκοφωνία δεν περιοριζόταν μόνο στους δυτικοποντίους αλλά και στους Καππαδόκες (καραμανλίδες) και σε ένα τμήμα των Μικρασιατών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μερικες παρατηρησεις στα γρηγορα
Περι συνεργατων των Γερμανων και αν πρεπει να θεωρουμε τις συγκρουσεις τους με τον Ελας εμφυλιο. Δεν νομιζω να εχει και τοση μεγαλη σημασια. Αυτο που θα επρεπε να κανουμε ειναι να εξετασουμε τι οδηγησε χιλιαδες ελληνες στην ενοπλη συνεργασια με το στρατο κατοχης λιγους μηνες πριν την απελευθερωση. Τα 3/4 των μελων του ΕΕΣ και τα 2/3 των ταγματων ασφαλειας ενταχθηκαν σε αυτα μετα την ανοιξη του 1944.
Πολυ σωστα αναφερθηκε οτι Πουλος Δαγκουλας δεν εχουν καμια σχεση με ταγματα ασφαλειας ή τον ΕΕΣ. Οπως και Πελοπονησσος και Μακεδονια ειναι εντελως διαφορετικες περιπτωσεις. Στη Μακεδονια υπηρχαν πολλα οπλα που ειχε εγκαταλειψει ο ελληνικος στρατος, υπηρχε ο φοβος των Βουλγαρων και βασικοτερο ηταν ο δρομος αποχωρησης των κατοχικων στρατευματων. Δεν υπηρχε περιπτωση να επιτρεψουν οι Γερμανοι σε χωρια κοντα σε πολεις ή σε στρατηγικα σημεια να ενταχθουν στην αντισταση. Επαλαμβανω απο αλλο ποστ:
Το παράδειγμα των τουρκοφώνων χωριών της Κοζάνης είναι εξίσου χαρακτηριστικό. Ευρισκόμενα κοντά στην γερμανοκρατούμενη Κοζάνη, όλα εκτός ενός εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς εναντίον των ανταρτών.Το μόνο που δεν εξοπλίστηκε βρισκόταν εντόςτων ορίων ελέγχου του ΕΛΑΣ (Κολιόπουλος1995:74-75)
Με λιγα λογια η γεωγραφια επαιζε σημαντικοτερο ρολο απο την εθνοτικη καταγωγη.
Στην πελοπονησσο αργησε να αναπτυχθει το ανταρκτικο εξου και τα δραστικα μετρα που ληφθηκαν για την αντιμετωπιση της αντιδρασης.
Για τον κατοχικο εμφυλιο. Για μενα ηταν εντελως μονοπλευρος, η ισχυροτερη αντιστασιακη οργανωση ειχε σαν στοχο να εξοντωσει τις αλλες οργανωσεις οταν δεν μπορουσε να τις αποροφησει ωστε στην απελευθερωη να εχει το μονοπωλιο της ενοπλης βιας και να επιβαλει την πολιτικη λυση που επιθυμουσε.
Για τη μαχη του κιλκις και την προθεση των αγγλων να χρησιμοποιησουν τους αντικομμουνιστες για την εξοντωση του ελας. Δε νομιζω να ηταν και τοσο αφελεις οι αγγλοι, ο ΕΕΣ ηταν μπουλουκι κακως εξοπλισμενων χωρικων με μηδενικη αξιοπιστια και τραγικη ηγεσια που εκανε τη βλακεια να επιλεξει το Κιλκις για την τελικη αναμετρηση. και βεβαια δεν υπηρχε περιπτωση ο ελας να υπακουσει τους αγγλους.
Οι μαχες των ταγματων-ελας στην Πελοπονησσο προηγηθηκαν της συμφωνιας της καζερτας και συμφωνα με τον Κανελλοπουλο στις σπετσες οδηγηθηκαν ο Παπαδογγωνας και οι αξιωματικοι του με τον ατομικο τους οπλισμο, οι οπλιτες επεστρεψαν στα σπιτια τους (καλα δεν ξερω αν ισχυει)
Για τη λευκη τρομοκρατια οκ μην ειστε τοσο απολυτοι ισως θα επρεπε να γινει καποτε μια ερευνα που θα εξεταζε ποιοι ηταν οι θυτες και ποιοι τα θυματα και ποια ηταν η δραση τους επι κατοχης.Δεν ειναι και ιδιαιτερα υψηλος ο αριθμος των δολοφονιων απο πολιτες ή συμμοριες παρακρατικων στη μετα τη βαρκιζα περιοδο,γυρω στους χιλιους (εννοω τον πρωτο χρονο)
Ποτε προλαβε ο Κωστοριζος και εγκατελειψε δυο φορες τον ελας. Βεβαια οσοι ακολουθουσαν την αντιθετη πορεια παραδειγμα ο αναδειχθεις δια εμπτυσμου στρατηγος Σαραφης γινονταν δεκτοι μετα βαιων και κλαδων.
Περι δικαστικων διωξεων αδικιων κτλπ κτλπ (απανταω στο ΣΑΘ) μια και ειστε φαν του Καλυβα μπορειτε να παρακολουθησετε εδω http://www.blod.gr διαλεξη του οπου παρουσιαζει μερικες δικαστικες υποθεσεις απο την επαρχια μολαων που εχουν αρκετο ενδιαφερον. Στο ιδιο σαιτ μπορειτε να παρακολουθησετε και τα σεμιναρια των ασκι σε νεους εκπαιδευτικους
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ ΠΑΝΟΣ
Ξέρω ότι είστε πολυάσχολος και είναι δύσκολο να απαντάτε σε όλα, αλλά θα επιμείνω λιγάκι.
Η μη παραδοχή τής «συνευθύνης» τών δύο παρατάξεων στον Εμφύλιο, λέτε, #έχει ως αναπόφευκτο επακόλουθο τη μονομέρεια, την περιχαράκωση και την αδυναμία για ουσιαστικό διάλογο. Ο οποίος οφείλει να ξεκινάει με πραγματικό αναστοχασμό για τις ευθύνες των «δικών μας» – αν σώνει και καλά πρέπει να είναι «δικοί μας» οι νικητές ή οι ηττημένοι, 8 δεκαετίες μετά.#
Ποιο «συναμφότερον» να δεχθεί κανείς, αγαπητέ Πάνο, και τι είδους ουσιαστικό διάλογο να κάμει για πράγματα και καταστάσεις που είναι “αντικειμενικά” ηλίου φαεινότερα;
Οι δεκάδες χιλιάδες Έλληνες – θύματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, (από τα πρώτα χρόνια τής Κατοχής ως τη Βάρκιζα), ΔΕΝ ήταν όλοι δοσίλογοι.
Η μέγιστη πλειονότητα, έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο του (αποδεδειγμένα κεντρικά σχεδιασμένου από το ΚΚΕ) «ξεπατώματος» της «αντίδρασης», (δηλαδή των ενεργεία ή δυνάμει αντιπάλων τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους κατακτητές).
Οι εκτελεσθέντες αξιωματικοί που έχω μνημονεύσει κατ’ επανάληψην παραπάνω, (και, βεβαίως, εκατοντάδες άλλοι σαν κι αυτούς), ΔΕΝ ήταν προδότες. Στη μέγιστη πλειονότητά τους, οι μη φιλοΕΑΜικές αντιστασιακές οργανώσεις που -για λόγους προφανείς- διαλύθηκαν βιαίως από τον ΕΛΑΣ, (με κορυφαία περίπτωση αυτήν του 5/42 του Ψαρρού), ΔΕΝ ήταν προδοτικές.
Οι άνδρες τού Ψαρρού που για να γλυτώσουν τα κεφάλια τους (ή και για να εκδικηθούν) κατέφυγαν στα Τάγματα Ασφαλείας, ΔΕΝ ήταν προδότες. Έγιναν συγκυριακά και εξ απολύτου ανάγκης προδότες, εξ αιτίας τού ΕΛΑΣ.
Τα εκατοντάδες στρατόπεδα συγκεντρώσεως ανά την Ελλάδα, όπου βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν δεκάδες χιλιάδες αθώοι Έλληνες, (μεταξύ τών οποίων πάρα πολλές γυναίκες και παιδιά), βαρύνουν την πλευρά τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ αποκλειστικά.
Η αντεκδίκηση για όλα αυτά, αγαπητέ Πάνο, όταν ο τροχός γύρισε, δεν ήταν επ’ ουδενί «πρόσχημα». Άλλο αν η κατάσταση αυτή υπερέβη κάποτε τα όρια και έγινε ανεξέλεγκτη ή ακόμα κι αν χρησιμοποιήθηκε σε κάποιον βαθμό ΚΑΙ ως πρόσχημα. Όπως και να έχει το πράγμα, η έκταση και η ένταση της λευκής βίας, παρέχει το μέτρο τής έκτασης και της έντασης της κόκκινης βίας της Κατοχής. Δεν τρελάθηκε ξαφνικά όλη η Ελλάδα και γέμισε ο τόπος συμμορίες βασανιστών και δολοφόνων…
Γράφετε για τον αδερφό τού εκτελεσθέντος από τον Βελουχιώτη ανθυποσμηναγού Κωστορίζου:
#Η εγκληματική αυτοδικία του αδερφού του δεν δικαιολογείται με τίποτα, όπως δεν δικαιολογείται καμία αυτοδικία που τιμωρεί (δολοφονεί) «γενικά» ομοϊδεάτες ή συγγενείς. Είναι πρόσχημα και, κατά την δική μου αντίληψη, απαράδεκτο πρόσχημα, το οποίο εξευτελίζει κάθε έννοια δικαιοσύνης#.
Πολύ παχιές και βαριές κουβέντες λέμε κάποτε όλοι μας, από την άνεση και τη σιγουριά τού γραφείου μας, εβδομήντα τόσα χρόνια μετά…
Να μη μας τύχει να λέμε…
Η εκτέλεση τού Κωστορίζου, γράφετε, ήταν ‘σκληρή αλλά όχι παράλογη’, για τα δεδομένα τής εποχής.
Γιατί δεν ισχύει το ίδιο ακριβώς και για την ανελέητη αντεκδίκηση;
Μού σκότωσες άδικα τον αδερφό, τον πατέρα, τον άντρα, τον γιο, τη μάνα, την αδερφή. Δικαστικό τρόπο να δικαιωθώ μέσα σ’ ένα εύλογο χρονικό διάστημα, δεν βλέπω. Σκοτώνω, λοιπόν, και εγώ, άδικα, τους δικούς σου…
Ξέρω πολύ καλά τι λέει ο Ζαφειρόπουλος για τις παρακρατικές συμμορίες, και σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ μαζί του. Είναι πολύ δύσκολο, όμως, να δεχθεί κανείς ότι η κυβέρνηση και οι Άγγλοι όχι μόνο ανέχθηκαν αλλά και σιγοντάρισαν ανοιχτά την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, διότι τους βόλευε ακόμα και οικονομικά. Είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί ότι δεν έβλεπαν πού οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια, η κατάσταση αυτή. Ελόγου μου τουλάχιστον, πιο λογική βρίσκω την εξήγηση ότι δεν είχαν τη δύναμη, την οργάνωση, τα μέσα για να ελέγξουν αποτελεσματικά την ηφαιστειώδη έκρηξη του μίσους και της δίψας για αντεκδίκηση, από άκρου εις άκρον της χώρας.
Για μένα, λοιπόν, αν (όπως επιμένετε) χωρίς τη λευκή βία ο Εμφύλιος δεν θα ξεσπούσε, τη λευκή βία την έθρεψε 100% η ασύλληπτης έκτασης και έντασης, ηθικά και πολιτικά απαράδεκτη κόκκινη (κατοχική και μετακατοχική) βία!
Ο σχεδόν αποκλεισμένος από την αγορά (και από εδώ) μη φιλοκομμουνιστής ιστορικός Θ. Καλλιανιώτης, έχει δείξει -πειστικότατα κατά τη γνώμη μου- ότι τουλάχιστο στη Δυτική Μακεδονία, τα θύματα της λευκής βίας ήταν τελικά σημαντικά λιγότερα από αυτά της κόκκινης (κατοχικής). Δες Θ. Καλλιανιώτης, «Η ‘λευκή τρομοκρατία’ στη Δυτική Μακεδονία, 1945-46», στο Β. Γούναρης (επιμ) «Έθνος, Κράτος και Πολιτική», Επίκεντρο 2009, σελ. 115-149.
Όχι, αγαπητέ! Δεν εκτελείς, για τίποτα στον κόσμο, έναν λαμπρό νέο αξιωματικό σαν τον Κωστορίζο, (ήρωα της Αλβανίας και του Γοργοποτάμου), επειδή αυτός πήρε χαμπάρι ποιος πράγματι είσαι και ποια είναι τα μεταπολεμικά σχέδιά σου, έπαψε να πιστεύει σ’ εσένα και στους καθοδηγητές σου (ΚΚΕ), και πήρε των ομματιών του… Ούτε σκοτώνεις σαν σκυλί ένα διαμάντι σαν τον Μαλτέζο, επειδή έπαψε να είναι πιστός στο ΚΚΕ.
Είναι λάθος να αμφισβητούμε κάποτε πολύ εύκολα πράγματα που δεν επιδέχονται εύκολα αμφισβητήσεως. Όπως, ας πούμε, στην περίπτωση του υποκλαπέντος τηλεγραφήματος του Βελουχιώτη που έβγαλε ο Στάικος (GRENADE). ile:///C:/Users/Vidras/Downloads/Το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ, μετά τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΣΤΑΙΚΟΣ – Documents.htm#
Τι εννοείτε «υπάρχουν κι άλλες» αφηγήσεις για τον Δωρή; Δεν γλύτωσε το λεπίδι τών σφαγέων τού Φενεού την τελευταία στιγμή; Δεν μας τα λέει και ο ίδιος (με ανατριχιαστικές μάλιστα λεπτομέρειες) στην προσωπική του μαρτυρία; Μα τι λέω; Είναι δυνατόν μη αριστερός [και δη μη σταλινικός] να λέει την αλήθεια; 😉
Εννοείτε, μήπως, το βιβλίο τού Η. Παπαδημητρίου (με πρόλογο του βουλευτή τού ΚΚΕ Κάππου) που υπαινίσσεται -εντελώς αυθαίρετα και αβάσιμα κατά τη γνώμη μου- ότι ο Δωρής ήταν συνεργάτης τού κατακτητή;
Ως προς τον Μαγγανά, (ο οποίος, παρά ταύτα, και τις επτά φορές που πήγε κατηγορούμενος, αθωώθηκε τελικά παμψηφεί!), εγώ δεν έκαμα λόγο για πηγάδες… Εννοούσα την ολόπλευρη και δυναμικότατη στήριξη που είχε ο απίστευτος αυτός τύπος από συγγενείς θυμάτων τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, που διψούσαν για εκδίκηση και για εφαρμογή επί τόπου άμεσης δικαιοσύνης… Ο Μπουγάς («Ματωμένες Μνήμες», Πελασγός 2009, σελ. 516), λέει ότι στο απόσπασμα του Μαγγανά που κατέλαβε την Καλαμάτα, συμμετείχαν και δεκάδες γυναίκες, μάνες και χήρες θυμάτων…
Η κατ’ εμέ πρώτιστη και μέγιστη ευθύνη τής νικήτριας παράταξης για τον Εμφύλιο, είναι ότι αυτή γέννησε, έθρεψε και τελικά αφομοίωσε τον δοσιλογισμό. Αν δεν είχε υπάρξει καμία απολύτως μορφή δοσιλογισμού, η αίσθησή μου είναι ότι η εξέλιξη της όλης κατάστασης στην Ελλάδα και επί κατοχής αλλά και μετακατοχικά, θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Γράφετε: #Μου κάνει εντύπωση πάντως πώς γίνεται να συμφωνείτε «σχεδόν 100%» μαζί μου και εσείς και ο Βλάσης (Αγτζίδης) ενώ διαφωνείτε ριζικά μεταξύ σας!#
Από πλευράς τυπικής λογικής, αυτό είναι πράγματι αδύνατον…
Δεν είστε, όμως, εσείς που χαρακτηρίσατε την επιστολή του κατά τα άλλα απολύτως αξιοσέβαστου κ. Α. Αγτζίδη, «αριστερής (φιλοκομμουνιστικής) ηρωο-μαρτυρολογικής παραμύθας συνέχεια…». Έτσι για να περιοριστώ σε έναν και μόνο λόγο. Γιατί είναι προφανές ότι υπάρχουν και άλλοι…
ΥΓ
#…στην αμνηστία του Σοφούλη, που δόθηκε για τον ΔΣΕ, 9 στους 10 που παρουσιάστηκαν στις αρχές και την έλαβαν ήταν αυτοί οι συμμορίτες. Οι οποίοι εξαγνισμένοι πλέον και «καθαροί» (πολλοί και από τα κατοχικά τους κατορθώματα στο πλευρό των Γερμανών) συνέχισαν επισήμως ως ΜΑΥ.#
Αυτή η λεπτομέρεια μου διαφεύγει.
Πηγή;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΣΑΘ:
«Είναι πολύ δύσκολο, όμως, να δεχθεί κανείς ότι η κυβέρνηση και οι Άγγλοι όχι μόνο ανέχθηκαν αλλά και σιγοντάρισαν ανοιχτά την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, διότι τους βόλευε ακόμα και οικονομικά»
Πράγματι είναι δύσκολο. Προσωπικά χρειάστηκα πολύ καιρό και μεγάλη προσπάθεια για να το κατανοήσω και να το αποδεχτώ. Το επισημαίνω στις «σημειώσεις» και επιφυλάσσομαι για περαιτέρω ανάλυση – αν ο καιρός το επιτρέψει.
*
Ο Καλλανιώτης δεν είναι αποκλεισμένος από τις «σημειώσεις». Γιατί να είναι; Περιμένει τη σειρά του, όπως και πολλοί άλλοι, όταν ανοίξει ο ξεχωριστός κύκλος για τη Δυτική Μακεδονία – αν ο καιρός το επιτρέψει, επίσης.
*
Τα σχετικά με την αμνηστία του Σοφούλη τα είδα πρόσφατα. Θα την επισημάνουμε την πηγή, αλλά όχι αυτή τη στιγμή – με την κατανόησή σας.
*
Για τα υπόλοιπα περιορίζομαι, προς το παρόν, να επαναλάβω πως έχει μεγάλη σημασία η επισήμανση των γενικών χαρακτήρων της εποχής και η τοποθέτηση του μερικού (πχ τα εγκλήματα του ΚΚΕ κατά των «αντιδραστικών» ή η τρομοκρατία των συμμοριών μετά τη Βάρκιζα) στις πραγματικές του διαστάσεις, χωρίς μεγεθύνσεις ή σμικρύνσεις. Κατανοώ ότι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο – αυτός όμως είναι ένας από τους κύριους στόχους της προσπάθειας που γίνεται στις «σημειώσεις». Η αλληλεπίδραση με τους σχολιαστές, ιδίως όταν διαφωνούμε, με βοηθάει ιδιαίτερα. Ελπίζω να τη βρίσκουν χρήσιμη (την αλληλεπίδραση) και οι σχολιαστές του μπλογκ 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ ΠΑΝΟΣ
Βιαστικός, όπως πάντα….
Σας κατανοώ, αλλά ειλικρινά με ‘απογοητεύετε’….
Θα περίμενα απαντήσεις και σχόλια σε όλα τα καίριας σημασίας θέματα που θέτω, ένα προς ένα. Αλλιώς δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε ποτέ.
Αν δεν δούμε αναλυτικά τα επί μέρους, πώς θα βγάλουμε γενικότερα συμπεράσματα;
#Ποιο «συναμφότερον» να δεχθεί κανείς, αγαπητέ Πάνο, και τι είδους ουσιαστικό διάλογο να κάμει, για πράγματα και καταστάσεις που είναι “αντικειμενικά” ηλίου φαεινότερα;#
Πράγματα και καταστάσεις δηλαδή (δείτε παραδείγματα) για τα οποία την αποκλειστική ευθύνη φέρει ‘αντικειμενικά’ η πλευρά των ηττημένων. (Σιωπή)
#Η αντεκδίκηση, όταν ο τροχός γύρισε, δεν ήταν επ’ ουδενί «πρόσχημα»#. (Σιωπή)
#Η έκταση και η ένταση της λευκής βίας, παρέχει το μέτρο τής έκτασης και της έντασης της κόκκινης βίας της Κατοχής. Δεν τρελάθηκε ξαφνικά όλη η Ελλάδα και γέμισε ο τόπος συμμορίες βασανιστών και δολοφόνων…# (Σιωπή).
#Η εκτέλεση τού Κωστορίζου ήταν ‘σκληρή αλλά όχι παράλογη’, για τα δεδομένα τής εποχής. Γιατί δεν ισχύει το ίδιο ακριβώς και για την ανελέητη αντεκδίκηση; #(Σιωπή)
#Ελόγου μου τουλάχιστον, πιο λογική βρίσκω την εξήγηση ότι δεν είχαν [η κυβέρνηση και οι Άγγλοι] τη δύναμη, την οργάνωση, τα μέσα για να ελέγξουν αποτελεσματικά την ηφαιστειώδη έκρηξη του μίσους και της δίψας για αντεκδίκηση, από άκρου εις άκρον της χώρας# (Σιωπή)
#Για μένα, λοιπόν, αν (όπως επιμένετε) χωρίς τη λευκή βία ο Εμφύλιος δεν θα ξεσπούσε, τη λευκή βία την έθρεψε 100% η ασύλληπτης έκτασης και έντασης, ηθικά και πολιτικά απαράδεκτη κόκκινη (κατοχική και μετακατοχική) βία!# (Σιωπή)
#Ο σχεδόν αποκλεισμένος από την αγορά (και από εδώ) μη φιλοκομμουνιστής ιστορικός Θ. Καλλιανιώτης, έχει δείξει -πειστικότατα κατά τη γνώμη μου- ότι τουλάχιστο στη Δυτική Μακεδονία, τα θύματα της λευκής βίας ήταν τελικά σημαντικά λιγότερα από αυτά της κόκκινης (κατοχικής).# (Επί της ουσίας σιωπή).
#Τι εννοείτε «υπάρχουν κι άλλες» αφηγήσεις για τον Δωρή;# (Σιωπή)
Περί Μαγγανά (Σιωπή)
#Η κατ’ εμέ πρώτιστη και μέγιστη ευθύνη τής νικήτριας παράταξης για τον Εμφύλιο, είναι ότι αυτή γέννησε, έθρεψε και τελικά αφομοίωσε τον δοσιλογισμό. Αν δεν είχε υπάρξει καμία απολύτως μορφή δοσιλογισμού, η αίσθησή μου είναι ότι η εξέλιξη της όλης κατάστασης στην Ελλάδα και επί κατοχής αλλά και μετακατοχικά, θα ήταν εντελώς διαφορετική.# (Σιωπή)
Αυτό, όμως, αγαπητέ, Πάνο, ΔΕΝ είναι διάλογος· τουλάχιστο όπως θα τον ήθελα ελόγου μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂
(Σιωπή. Γιατί για μια απάντηση εφ’ όλης της ύλης [στα ερωτήματά σας] σημαίνει ότι πρέπει να παρατήσω ό,τιδήποτε άλλο κάνω τώρα. Και στη συνέχεια να υποστηρίξω ένα διάλογο που θα με βγάλει εντελώς εκτός προγράμματος. Έχετε υπομονή καί τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο – καιρού επιτρέποντος)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
In memoriam
https://kars1918.wordpress.com/2018/02/19/in-memoriam/
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος (ΣΑΘ) απαντά στον κ. Χατζή – για τεχνικούς λόγους μεταφέρω το σχόλιο εγώ.
*
Ο Ευρυτάνας (καθηγητής Ιστορίας) Γιάννης Σακκάς, στο βιβλίο του «Η ΕΑΜική Αντίσταση 1941-1944», (Παπαζήσης 1998) σελ. 193, γράφει ότι ο Βελουχιώτης, (ο οποίος, ασφαλώς, έπνεε μένεα εναντίον τού Νίκου Κωστορίζου*), είχε αναχωρήσει από την Αθήνα (μετά την εκεί «περιπέτειά» του με τον Σιάντο κτλ.) «για το βουνό», την 9 Μαρτίου 1943.
Επομένως, όταν έγινε η εκτέλεση του Κωστορίζου, (την οποία εσείς τοποθετείτε στις 19 Μαρτίου 1943), ο Βελουχιώτης ΔΕΝ «βρισκόταν», (όπως εσείς επιμένετε), «στην Αθήνα»!
Αν κάνει λάθος ο καθηγητής κ. Γ. Σακκάς, κάνω και εγώ…
(*) Ο οποίος είχε ήδη καταλάβει τους βαθύτερους σκοπούς τού ΕΑΜ / ΕΛΑΣ / ΚΚΕ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
α καλα μπερδευτηκα τωρα ειδα την απαντηση του ΣΑΘ, απο οτι καταλαβαινω οσα υποστηριζει ο κ Χατζης περι λυπης του Β για την εκτελεση Κωστοριζου ειναι απο το γνωστο βιβλιο που κοσμει καθε βιβλιοθηκη ενημερωμενου και συνειδητοποιημένου ενεργου πολιτη «Αρης ο αρχηγος των ατακτων», τις ιδιες ημερομηνιες με τον Σακκα αναφερει κ ο Χαριτοπουλος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!