ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ 19

Του Αντώνη Ματζάρη
Ο χρόνος που περιγράφω αυτές τις ιστορίες είναι ασυνεχής. Δεν γίνεται δηλαδή αναφορά για ανθρώπους, πράγματα και τεκτενόμενα με τη μορφή ημερολογίου γιαυτό πιθανόν να εμφανίζονται πισωγυρίσματα στην αφήγηση.
Μερικές φορές το απαιτεί η ενότητα όπως η αναφορά μου στην πλαζ της Αγίας Τριάδας ή στις καινούριες γεύσεις που μπήκανε στην περίοδο που αναφέρομαι. Εδώ πρέπει να εξομολογηθώ και κάτι.
Είμαι στη φάση, που γράφω το τρίτο μου βιβλίο το οποίο υπολόγιζα να ολοκληρώσω μέσα στο φετινό καλοκαίρι, αλλά η παρούσα συγγραφή μου αφαιρεί παραγωγικό χρόνο από τη συγγραφή του.
Όταν ξεκίνησα να γράφω για τα καλοκαίρια της Περαίας σκεφτόμουν να καλύψω με δέκα ενότητες την περίοδο από το 1950-1970. Τελικά έχουμε φτάσει τις 18 ενότητες και από ό,τι φαίνεται θα συνεχιστούν είτε γιατί σκαλίζοντας τη μνήμη μου έρχονται καινούρια πράγματα στο νου είτε γιατί κάποιοι φίλοι από τα παλιά μου τα θυμίζουν. Άλλωστε ο σύντομος χρόνος που γράφονται αυτές οι ιστορίες με οδηγεί να κάνω λάθη ή παραλήψεις επειδή δεν μπορώ να βρω άμεσα τα στοιχεία που χρειάζομαι και αναγκάζομαι να στηρίζομαι στη μνήμη μου μόνο. Γιαυτό σήμερα θα αναφέρω τις επισημάνσεις, διορθώσεις διαφόρων φίλων που συμβάλουν με τον τρόπο τους στο να
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙΣ- ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ (8)
Μετά τις φωτογραφίες τον ανέβασαν στο τραπέζι για να βγάλει λόγο ενώ από γύρω μαζεύτηκαν πλήθος κλακαδόροι. Και άρχισε.
«Αγαπητοί μου Περαιώτες χαίρομαι που είμαι κοντά σας. Είστε και εσείς απόγονοι της αυτοκρατορίας του Βυζαντίου, που τώρα βασιλεύω. Το όνομά σας δείχνει ότι είστε από τη Βασιλεύουσα άλλοι από το Πέραν και άλλοι από το Γαλατά.(Φαίνεται ότι εξέλαβε το Περαία από το Πέραν και από το Γαλατά της Πόλης τους Γαλατιανούς που όμως καταγόταν από το Γαλατά της Καλλίπολης) Σήμερα η Πόλη αυτή η πανέμορφη κόρη βρίσκεται στην αγκαλιά ενός άξεστου και βάρβαρου δυνάστη. Ευτυχώς έχουμε μαζί μας το ξανθό γένος, που θα μας βοηθήσει να διώξουμε τους Τούρκους.»
Τότε πριν προλάβει να συνεχίσει με ένα νεύμα του Βελλίδη όρμηξαν κάποιοι τον πήραν στα χέρια και τον περιφέρανε γύρω από το σιντριβάνι, ενώ η χλαμίδα του και η κορώνα του κύλισαν στη σκόνη της πλατείας.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ 10
Ο Κωνσταντίνου που γράφεις σε άλλη παράγραφο ήταν Σμυρνιός με πολύ χιούμορ και πολύ.. κουτσομπόλης! Οταν το μοναδικό τηλέφωνο (με την μανιβέλα)το είχε ο Στρατής, έπιανε θέση δίπλα στη μάρκα από νωρίς το πρωί και μάθαινε όλα τα νέα από τις κυρίες που πήγαιναν να τηλεφώνησουν!Το βράδυ στις παρέες έλεγε τα πιο πικάντικα λέγοντας «δεν κουτσομπολεύουμε κοινωνιολογουμε»! (μαρτυρία Άσπας Ζήση)
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ 11
ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ
Ο Γιάννης Λιόδης ήταν μηχανικός στο Αλκυών όπου εκτελούσε και χρέη διαφημιστή των έργων του σινεμά γυρίζοντας με ένα πορτοκαλί φορτηγάκι ενώ ταμίας ήταν η Μηλίτσα Μιλάνου, η Ελένη Λιόδη, σύζυγος του Γιάννη, ήταν μηχανικός στο Ρεξ μοναδική γυναίκα στο επάγγελμα αυτό με δίπλωμα που για να το πάρεις έπρεπε να δίνεις εξετάσεις ηλεκτρολογίας. Η κόρη τους Ντίνα Λιόδη ήταν ταμίας του Ρίο μηχανικός ήταν ο Διαμαντής γνωστός με το παρατσούκλι το φιδάκι και αργότερα ήρθε ως μηχανικός ο Κώστας Μιλάνος γιος της Μηλίτσας. Ο Κτενίδης έφερνε και θιάσους στο ΡΙΟ για 1-2 βραδιές (1978-1980) όπως τον θίασο της Γωγούς Αντζολετάκη και του Ντίνου Καρύδη (είχε μάλιστα και την κόρη Σμαραγδή 8-9 χρονών τότε μαζί του).
( Μαρτυρία Ντίνας Λιόδη)
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ 15
Στέκι ΕΕΣ
Στα πάρτι της αμμουδιάς έρχονταν και μας έπαιζε κιθάρα και ο γνωστός τώρα αλλά άγνωστος τότε Παπάζογλου! (μαρτυρία Άσπας Ζήση)
Στέκι Κυανή Ακτή
Εκείνο που θυμάμαι είναι οτί στο τέλος του καλοκαιριού όταν εμείς ήμασταν ακόμα μικρά ο Στρατής έφερνε ορχήστρα με «ντιζέζ», έτσι τις έλεγαν τότε, και όλες οι γυναίκες κάνανε από ένα φαΐ παίρνανε σαλάτες και ποτά από το καφενείο και τρώγανε όλοι οι παραθεριστές μαζί! (μαρτυρία Άσπας Ζήση)
Στέκι Κύματα
Ο Μπάμπης(Δεν πρόκειται για τον Σκαρτάδο) ήταν ξάδερφος του γιου του ιδιοκτήτη στα Κύματα για αυτό και τον φωνάζαμε όλοι ξάδελφο! Μας άφηνε και καθόμασταν χωρίς να παίρνουμε ούτε καν μια πορτοκαλάδα ενώ ο Στρατής μας είχε βαρεθεί και μας έδιωχνε!( μαρτυρία Άσπας Ζήση)
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ 18
Το πρώτο γυράδικο ήταν του Αρίστου του Ζόπτση, ακριβώς απέναντι από τον φούρνο του Καραμπίνη. Την εποχή εκείνη ο Διάκογλου ήταν ακόμη στο »περίπτερο». Πολύ αργότερα νοίκιασε απέναντι μαγαζί ιδιοκτησίας Δ. Γεωργιάδη, και έκανε γυράδικο.(μαρτυρία Σταύρου Λαχανούδη)
Από ότι βλέπω με τέτοιο πλήθος πληροφοριών που έδωσα στις 18 αναρτήσεις μου τα λάθη και οι παραλήψεις είναι λίγες σχετικά. Παρόλα αυτά όσοι τις διαβάζετε και βλέπετε λάθη ή παραλήψεις παρακαλώ να μου τις θέτετε υπόψη.
Ο Μανόλης Τσιφρής
Το 1962 άνοιξε την χασαποταβέρνα «Μανόλης» και το 1967 έκανε τα ενοικιαζόμενα δωμάτια
Το πάνω μαγαζί, που είναι τα ξαδέρφια μου τώρα «Ανέστης το έκανε το 1982 και το 2002 κάναμε δίπλα το άλλο μαγαζί «Μανόλης» κάθε είκοσι χρονιά κι ένα μαγαζί(Μαρτυρία Τάνιας Τζιφρή κόρης)
Και κάτι προσωπικό:
Η γιαγιά που αναφέρει ο Μανόλης ήταν η νονά του πατέρα μου Τον βάφτισε στο Αξάρι της Μικρασίας το 1915. Το αναφέρω στο δεύτερο βιβλίο μου«χαμένες γενιές, χαμένες αγάπες» εκδόσεις Μπαλτά

Advertisement