Ο Ναπολέων Ζέρβας μετά τον ΕΔΕΣ

Στις 16 Ιανουαρίου 1945 ανακοινώθηκε η αποστράτευση του ΕΔΕΣ. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας  ο Ζέρβας ανακοίνωσε τη δημιουργία  του Εθνικού Κόμματος Ελλάδος. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε  να μπει στην πολιτική σκηνή, ως πολιτικός ηγέτης, όπως ήθελε πάντα. Το Εθνικό Κόμμα κατάφερε να εκλέξει μερικούς βουλευτές στις εκλογές του 1946 και τον ίδιον το Ζέρβα, ως βουλευτή Ιωαννίνων. Η είσοδός του στην πολιτική δεν ήταν τόσο  πετυχημένη όσο θα περίμενε ο ίδιος. Η ένταξή του στο μοναρχικό στρατόπεδο τον έφερε σε άνισο πολιτικό ανταγωνισμό με τις παραδοσιακές και έγκυρες πολιτικές μοναρχικές δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα τον εγκατέλειψαν δικά του σημαντικά στελέχη, όπως ο Πυρομάγλου, ο Πετιμεζάς  και άλλοι, που παρέμεναν στο δημοκρατικό χώρο.

Η Συμφωνία της Ροβέλιστας

Ακόμα δεν είχαν χαλάσει οι σχέσεις με τον ΕΛΑΣ, αν και πάντα υπήρχαν μικροεντάσεις. Μάλιστα το Δεκέμβρη του 1942 υπογράφτηκε  στη μονή Ροβέλιστας στην Άρτα ένα  σύμφωνο συνεργασίας ανάμεσα στον ΕΛΑΣ που εκπροσωπούσαν ο Άρης Βελουχιώτης και ο Τάσος Λευτεριάς  και στον ΕΔΕΣ που εκπροσωπούσαν ο Ναπολέων Ζέρβας και ο Κομνηνός Πυρομάγλου, παρουσία του Γουντχάουζ. Ήταν μία συμφωνία τόσο καλή, που δεν θα μπορούσε να είναι αληθινή.

Η Αντίσταση και η αποχώρηση των Γερμανών

Τα τελευταία χρόνια η Αντίσταση (ουσιαστικά ο ΕΛΑΣ) κατηγορείται ότι άφησε τους Γερμανούς να αποχωρήσουν ανενόχλητοι από τη χώρα, ενώ θα μπορούσε να τους προκαλέσει μεγάλες καταστροφές. Για το θέμα αυτό γράφει ο Αλέξανδρος Ζαούσης (2015, σ.650):

Τι ήταν και τι ήθελε ο ΕΔΕΣ

Μάρκος Καρασαρίνης

Βαγγέλης Τζούκας

Ο ΕΔΕΣ 1941-1945. Μια επανεκτίμηση

Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2017

σελ. 190, τιμή 13,78 ευρώ

Δύο είναι οι προσφορότεροι τρόποι να γραφτεί μια σύντομη εισαγωγή σε ένα ιστορικό θέμα, η γραμμική καταγραφή των γεγονοτολογικών πτυχών του και η πλαισίωση του ιστορικού σχεδιάσματος από τις κοινωνικές, ιδεολογικές, ιστοριογραφικές του όψεις.

Η δράση των Ταγμάτων – Μέρος Δεύτερο

(Από τον «Ερμή», υπό επεξεργασία)

Εύβοια

«Στην Εύβοια είχε τοποθετηθεί νομάρχης ο στρατηγός Λιάκος, ο οποίος ανασυγκρότησε την Εθνική Πολιτοφυλακή για να καταπολεμήσει το ΕΑΜ, σε συνεργασία με τους Γερμανούς. Μαγιά ήταν οι ογδόντα Ταγματασφαλίτες που έφερε μαζί του από την Αθήνα, τις τελευταίες μέρες του 1943. Μια από τις πρώτες ενέργειες του Λιάκου ήταν να συλλάβει εκατόν πενήντα ομήρους και να τους στείλει στην Αθήνα, για να χρησιμοποιηθούν ως δεξαμενή εκτελέσεων σε αντίποινα για μελλοντικές απώλειες του Τάγματος. Ως το τέλος Ιανουαρίου η δύναμή του έφτασε τους τετρακόσιους άνδρες και το καλοκαίρι ίσως είχαν ξεπεράσει τους χίλιους πεντακόσιους. Ο Λιάκος όμως είχε σκοτώθηκε σε μια σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ και από τον Μάιο του ’44 τον διαδέχτηκε ο υποστράτηγος Παπαθανασόπουλος, ιδρυτικό μέλος του ΕΔΕΣ και εξέχων στέλεχος του προδοτικού ΕΔΕΣ της Αθήνας»

Τσάμηδες

(Προδημοσίευση από τον «Ερμή»)

«Οι Τσάμηδες ήταν αλβανικό φύλο και κατοικούσαν περίπου στη Θεσπρωτία, που την έλεγαν Τσαμουριά. Στη δεκαετία του ’20 έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών με την Τουρκία. Όσοι απ’ αυτούς ήταν χριστιανοί δεν είχαν πρόβλημα, δεν τους ενόχλησε κανείς και ενσωματώθηκαν μια χαρά στο ελληνικό κράτος. Όσοι όμως ήταν μουσουλμάνοι έπρεπε να φύγουν για την Τουρκία. Έβαλαν τότε τις φωνές ότι αυτοί δεν είναι Τούρκοι αλλά Αλβανοί, ίσως βοήθησε και η παρέμβαση της Ιταλίας. Το κυριότερο ήταν μάλλον ότι οι Τούρκοι δεν τους ήθελαν. Έτσι έμειναν καμιά εικοσαριά χιλιάδες μουσουλμάνοι Τσάμηδες στην Παραμυθιά, τους Φιλιάτες και τα άλλα χωριά. Πολλοί απ΄ αυτούς με μεγάλες και πλούσιες ιδιοκτησίες, που είχαν αποκτήσει επί των Οθωμανών»

Απόδοση τιμής στους αντιστασιακούς που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στον Διομήδειο Κήπο

Στις 8 Σεπτεμβρίου (ώρα 11 πμ.) θα γίνει η επιμνημόσυνη δέηση για τα 73 χρόνια από την θυσία των αντιστασιακών κρατουμένων του Στρατοπέδου Χαϊδαρίου. Εκτελέστηκαν το 1944 από τους Γερμανούς κατακτητές. Την πρόσκληση απευθύνει το σωματείο συγγενών και φίλων των εκτελεσθέντων «Η Μνήμη».

Η απόρρητη αναφορά του Άγγλου ταγματάρχη David John Wallace (Γουάλας) για την κατάσταση στην κατοχική Ελλάδα (29 Αυγούστου 1943)

Του ΣΑΘ

O David John Wallace (1914-1944) καταγόταν από παλιά και πλούσια οικογένεια της Σκωτίας. Πατέρας του ήταν ο David (Euan) Wallace (1892-1941), υπολοχαγός των «Life Guards», του πλέον εκλεκτού Σώματος της βρετανικής Βασιλικής Φρουράς, και μητέρα του η λαίδη (Mary) Idina Sackville of Petworth.

Η μάχη της Μενίνας

Γιάννης Αθανασόπουλος

Η μάχη της Μενίνας έλαβε χώρα την 17η-18η Αυγούστου 1944, κατόπιν διαταγής του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Οι δυνάμεις της Χ Μεραρχίας του ΕΔΕΣ, με διοικητή τον Συνταγματάρχη Βασίλειο Καμάρα έφεραν εις πέρας και με απόλυτη επιτυχία μια δύσκολη αποστολή, που τους ανέθεσε ο Ναπολέων Ζέρβας.

Η έκθεση του Ζέρβα για τον Γοργοπόταμο

Τμῆμα Συνοπτικῆς Ἐκθέσεως ποὺ κατέθεσε ὁ Ν. Ζέρβας στὸ Ὑπουργεῖον τῶν Στρατιωτικῶν τὸ 1949:

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ 

Μετὰ τινῶν στοιχείων τῆς ὀργανώσεως Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν Ἐθνικὸς

Δημοκρατικὸς Ἑλληνικός Σύνδεσμος “ΕΔΕΣ” καὶ τῶν Ἐθνικῶν Ὁμάδων Ἑλλήνων Ἀνταρτῶν

“ΕΟΕΑ”  τοῦ ΕΔΕΣ.

Πρὸς

Τὸ Ὑπουργεῖον Στρατιωτικῶν

ΕΝΤΑΥΘΑ

Διὰ τοῦ ἀναγκαστικοῦ νόμου 844/948 προβλέπεται ἡ διαδικασία τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν κατὰ τὴν κατοχὴν Ὀργανώσεων Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως καὶ τῆς δράσεως ἐκάστης τῶν ὀργανώσεων τούτων καὶ τῶν μετασχόντων εἰς ταῦτας.

Διακρίνονται διὰ τοῦ ἂνω Νόμου δύο στάδια τοιαύτης ἐνεργείας. Ἦτοι πρῶτον στάδιον περιλαμβάνον τὴν ἀναγνώρισιν τῶν Ὀργανώσεων (Άρθρον 6ον) καὶ δεύτερον τοιοῦτον περιλαμβάνον τὴν ἀναγνώρισιν τῆς δράσεως τῶν μετασχόντων εἰς ταύτην (άρθρον 7ον).