Διάβαζα σ’ ένα παλιό βιβλίο για το ξεπάστρεμα των αφορεσμένων από το Πατριαρχείο κλεφτών του καπετάν – Θοδωράκη, στο Μωριά του 1805 – και ανατρίχιασα καθώς συνειδητοποίησα πως τις είχα ξαναδεί αυτές τις εικόνες, στο βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη, και σε άλλα, για τον Εμφύλιο, όταν περιγράφονται οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού εναντίον των ανταρτών του ΔΣΕ, στα 1948! Ίδιες, ολόιδιες, οι περιγραφές!
*
Όταν σκοτώθηκε (με προδοσία) ο πρωτοκαπετάνιος των κλεφτών Ζαχαριάς, ο καπετάν – Θοδωράκης προσπάθησε να πείσει τους συντρόφους του πως ο αγώνας τελείωσε, πως τους περιμένει βέβαιο τέλος – και πρέπει να φύγουν από το Μωριά, για να σωθούν. Εκείνοι όμως δεν τον άκουσαν.
(Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από κείμενο του Σπύρου Μελά)
Είχε το σώμα εκατόν είκοσι άντρες. Πήραν το δρόμο για την Τσακωνιά. Περνώντας τα Βέρβαινα, γύρεψαν από τους προεστούς ψωμί.
– Μονάχα μπαρούτι και βόλια έχομε για σας, τους αποκρίθηκαν σκληρά.
Μπήκαν τότε στο χωριό: Μαχαίρι, τσεκούρι και φωτιά. Συνέχεια ανάγνωσης «Μωριάς 1805 / 1948»
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 