1821. Πηγή ρομαντικής έμπνευσης

Nicolas Louis Francois Gosse: Η μάχη της Ακρόπολης (1827). Λάδι σε μουσαμά.

Η νεαρή όμορφη γυναίκα είναι η Ασήμω Λιδωρίκη, γυναίκα του φρούραρχου της Ακρόπολης, Γιάννη Γκούρα. Η σκηνή, μετά το θάνατο του Γκούρα: η Ασήμω παίρνει ενεργά μέρος στην άμυνα της Ακρόπολης. Ο Gosse την τοποθετεί ανάμεσα σε αρχαίους κίονες  και τη βάζει να κρατάει γυμνό γιαταγάνι, να είναι τραυματισμένη στο αριστερό χέρι και να πατάει το οθωμανικό μπαϊράκι. Έχει υποστηριχτεί ότι πρόκειται για το ίδιο μοντέλο με εκείνο του πίνακα «η Ελλάδα θρνηνεί πάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου», του Ντελακρουά, που είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Ο πίνακας βρίσκεται στο Ναύπλιο.

(Συγκινητική είναι και η (εν συνεχεία) ιστορία της Ασήμως. Ο Γκούρας την άφησε γενική κληρονόμο του – υπό τον όρο να μη παντρευτεί και να παραμείνει πιστή στη μνήμη του.

Πλην, η Ασήμω δεν. Τα έφτιαξε με ένα από τα παλικάρια του Γκούρα και περνούσε καλά – μέχρι που σκοτώθηκε, νομίζω προς το τέλος της πολιορκίας.

Ο κόσμος απέδωσε τον αδόκητο θάνατο της πανέμορφης και πάμπλουτης (ο άντρας της είχε κατακλέψει τους Αθηναίους) χήρας στην «κατάρα του Γκούρα»!

Ίσως όμως να ήταν η κατάρα του Οδυσσέα, του οποίου ο Γκούρας ήταν πρωτοπαλίκαρο, μέχρι που τον φυλάκισε και τον δολοφόνησε – για να του πάρει τη θέση και τα λεφτά).

Η Λασκαρίνα, η Μαντώ και οι άλλες

Σε αυτή την ανάρτηση θα σας παρουσιάσω μερικές διάσημες γυναίκες πριν και κατά την Επανάσταση. Αρχής γενομένης από τη Λασκαρίνα.

*

Τη Μπουμπουλίνα, εκτός από τον Hess, τη ζωγράφισε και ο Friedel, σχεδόν σαν την Κοκκινοσκουφίτσα:

Το Μεσολόγγι της Επανάστασης στη ζωγραφική

 

Ντελακρουά: η Ελλάδα θρηνεί πάνω στα ερίπειατου Μεσολογγίου. Στη γυναικεία μορφή, που συμβολίζει την Ελλάδα, διακρίνεται απελπισία, αλλά και αρχοντιά και εγκαρτέρηση. Το στήθος είναι μισο-καλυμένο και όχι εντελώς ακάλυπτο, όπως συνήθιζε ο Ντελακρουά σε άλλους «πολιτικούς» πίνακές του.