Στο τέλος του καλοκαιριού του 1948 ο Ελληνικός Στρατός είχε καταλάβει το Γράμμο, μετά από σκληρές μάχες. Οι επιχειρήσεις μεταφέρθηκαν στο Βίτσι – και όλοι ήταν σίγουροι ότι ο πόλεμος τελειώνει οριστικά σε ελάχιστες βδομάδες. Ακολούθησε η τραγική αποτυχία στο Μάλι Μάδι, η οποία θα εξελισσόταν σε πραγματική καταστροφή αν ο ΔΣΕ είχε στη διάθεσή του επαρκή δύναμη πυρός (κυρίως πυρομαχικά) και, δευτερευόντως, εφεδρείες – την ώρα που μεγάλες μονάδες του Στρατού έφταναν τρέχοντας στην Καστοριά. Όθεν, η επιτυχής λήξη ενός εμφυλίου πολέμου είναι πρωτίστως ζήτημα πολιτικής διαχείρισης. Αν ο αντικειμενικός σου σκοπός είναι η πλήρης εκμηδένιση των δυνάμεων του αντιπάλου, μπορεί και να το πετύχεις. Ενδέχεται όμως να την πατήσεις άσχημα (όπως ο Ελληνικός Στρατός στα 1948) και να χρειαστείς ακόμα μια χρονιά εξαιρετικά αιματηρών προσπαθειών. Νομιζω ότι το κλειδί είναι η εξαγγελία μιας γενικής αμνηστίας, συνοδευόμενη από επιεικείς όρους για όσους επιλέξουν να καταθέσουν τα όπλα. Τα πράγματα όμως πιθανότατα θα πάνε αλλιώς.

Η μεγάλη μάχη της Μοσούλης για την ανακατάληψη του προπύργιου των τζιχαντιστών στο Ιράκ ξεκίνησε στις 17 Οκτωβρίου. Οι αναλυτές εκτιμούν πως λόγω της υπεροπλίας των δυνάμεων η Μοσούλη, η de facto πρωτεύουσα των τζιχαντιστών, θα πέσει, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει το πότε και με ποιο κόστος. Κανείς δεν θα πρέπει να πιστεύει πως αυτή η μάχη, ίσως η κρισιμότερη του πολέμου κατά του Ισλαμικού Κράτους, θα είναι σύντομη…
Ήδη τον αρχικό ενθουσιασμό για τις πρώτες επιτυχίες των Κούρδων μαχητών «Πεσμεργκά» και του Ιρακινού στρατού διαδέχθηκαν οι πιο συγκρατημένες προσεγγίσεις για την πορεία της επιχείρησης. «Υπάρχει πρόοδος αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με το σχέδιο και να μη βιαστούμε», αναφέρει εκπρόσωπος των ιρακινών δυνάμεων. Συνέχεια ανάγνωσης «Η Μοσούλη θα πέσει, αλλά με ποιο κόστος» →