Στροφή 180 μοιρών στο πολιτικό πρόγραμμά της έκανε η Χαμάς για πρώτη φορά στην ιστορία της, αποδεχόμενη ένα παλαιστινιακό κράτος εντός των συνόρων του 1967, εμμένοντας στον πολιτικό και όχι θρησκευτικό χαρακτήρα της σύγκρουσης με το Ισραήλ.
…ζήτησαν 180 μαχητές της Φατάχ, προκειμένου να γλιτώσουν από τους αδελφούς τους της Χαμάς.
(Ελευθεροτυπία, 4 Αυγούστου 2008)
Είναι αξιοθαύμαστο το πως επαναλαμβάνεται η ιστορία, σε άλλο χρόνο, σε άλλον τόπο, με άλλους πρωταγωνιστές και, εξωτερικά τουλάχιστον, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ωστόσο, όσοι έχουν μελετήσει την περίοδο 1943-44 στην Ελλάδα δεν εκπλήσσονται. Ακόμα και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τους «προδότες» που «προτίμησαν την κατοχή» είναι ανατριχιαστικά όμοιοι…
Και το τέλος προβλέπεται αντίστοιχο: θα χάσουν και οι δύο παλαιστινιακές πλευρές, όπως έχασαν και οι δύο πλευρές του ελληνικού Εμφυλίου. Και η Παλαιστίνη θα καταστραφεί (κι άλλο…) από τα ίδια τα παιδιά της, όπως καταστράφηκε η δική μας χώρα από τα δικά της παιδιά, στη μαύρη δεκαετία του ’40.
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 