Επιμέλεια: ΣΑΘ
Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ» ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΝΑ ΦΥΛΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ…
Προς τον εξοχώτατον γενικόν αρχηγόν τής στερεάς Ελλάδος Καραϊσκάκην.
Εις το στρατόπεδον του Συνέχεια ανάγνωσης «Ο Κολοκοτρώνης, στο τελευταίο του γράμμα προς τον Καραϊσκάκη…»
Ο Κολοκοτρώνης υπήρξε ο κορυφαίος του μεγάλου Αγώνα και η συμβολή του στην υπόθεση της ελευθερίας μοναδική και ασύγκριτη. Πέθανε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 1843 σε ηλικία 73 ετών από συμφόρηση. Το Μάιο του 1841 ευρισκόμενος στο κτήμα του, πέριξ του Ναυπλίου, κάλεσε το Συμβολαιογράφο Χαράλαμπο Παπαδόπουλο και συνέταξε τη διαθήκη του, την οποία ο ιστορικός Τάκης Κανδηλώρος* δημοσίευσε στην «Αρκαδική Επετηρίς» το 1906.
(Αριθμός Συμβολαίου 12776, σελίς 567)
«Κατά την 7 ‘Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκοτρώνης, σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώραν τον πεπαιδευμένον γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα. Συνέχεια ανάγνωσης «Κολοκοτρώνης – Ο Λόγος του στην Πνύκα (1838) «
Παρακάτω αναδημοσιεύουμε άρθρο από την εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ Πατρών στις 12/8/1898 λόγω του ιδιαίτερου τίτλου του άρθρου που αναφέρει τον Κολοκοτρώνη ως αρχηγό των Μανιατών αλλά και για τις συνθήκες θανάτου του. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο Όθων Και Ο Θάνατος Του Αρχηγού Της Μάνης Κολοκοτρώνη»
@Γιαννης
ο Κολοκοτρωνης δεν ηταν …διανοουμενος, ωστε να τον κρινει κανεις απο το εαν πιστευε στο θεο ή οχι (αλλα και …τετοιος να ηταν παλι οφειλει να τον κρινει κανεις μεσα στο ιστορικο πλαισιο της εποχης του).
Ενας στρατιωτικος ηταν και αν τον κρινουμε σαν τετοιον μπορουμε να πουμε οτι διεθετε εξοχη στρατηγηματικη σκεψη και οτι ολες του οι στρατηγηκες επιλογες αποδειχτηκαν ορθοτατες. Αναφερομαι στις:
α) Απολυτως προσωπικη επιλογη ως βασικου στοχου του κεντρου διηκησης, δλδ της πρωτευουσας, που ηταν η Τριπολη. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο θείος Ισίδωρος γράφει για τον Θοδωράκη Κολοκοτρώνη «
Ο Κολοκοτρώνης πέθανε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 1843. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο. Με αυτό τον τρόπο διασώθηκαν πιστά και με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Γέρου του Μοριά. Το ιστορικό και πολύτιμο αυτό εκμαγείο φυλάσσεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Περισσότερες λεπτομέρειες: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=59052954#
Πηγή: Η όψη του καπετάν Θοδωράκη Κολοκοτρώνη | Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Ο καπετάν -Θοδωράκης βρισκόταν ήδη για χρόνια στη Ζάκυνθο, μετά το οριστικό ξεπάστρεμα των αφορεσμένων κλεφτών στα 1805. Στο Μωριά είχε έναν αρβανίτη φίλο εκ πατρός, τον Αλή Φαρμάκη, πλούσιο και δυνατό γαιοκτήμονα. Όταν έγινε ο Βελής (του Αλή -πασά ο γυιός) κύριος του Μωριά, θέλησε να εφαρμόσει την πολιτική του μπαμπά του, δηλαδή να κόβει τα κεφάλια των δυνατών του τόπου, για να εδραιώνεται έτσι η δική του εξουσία. Έβαλε λοιπόν στο μάτι τον Φαρμάκη και τον πολιόρκησε, με στρατό και κανόνια.
Τις συναρπαστικές λεπτομέρειες αυτής της ιστορίας, πως δηλαδή μπήκε ο καπετάν – Θοδωράκης ξανά στο στόμα του λύκου, για να βοηθήσει τον πατρικό του φίλο (δεν είχαν συναντηθεί ποτέ οι δυο τους, αλλά οι πατεράδες τους ήταν αδελφοποιτοί – κι αν αυτό σας θυμίζει την Ιλιάδα του Ομήρου καλώς σας τη θυμίζει) και τι ακολούθησε, θα σας τις αφηγηθώ με λεπτομέρειες, αν είμαστε καλά, μιαν άλλη φορά. Σήμερα, ας περιοριστούμε σ’ ένα σπαρταριστό διάλογο ανάμεσα στον καπετάνιο και σ΄ έναν ανιψιό του Φαρμάκη, που σαν είδε πόσο ασίκικα πολεμούσε ο παλιός κλέφτης, δεν κρατήθηκε και του είπε: Συνέχεια ανάγνωσης «Ο ένας από το μαλλί, ο άλλος από την… «
Του Γιάννη Bach Σπυρόπουλου, από τη ΓΑΛΕΡΑ*
Μια γυναίκα:
«Αφέντη µου
κάµε µου τούτο το καλό
και σκλάβα σου να γίνω!»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:
«Τι λες µωρή ζουρλή;
Για τη λευτεριά πολεµάµε
και θες να γίνεις σκλάβα µου;»
Βουτιέ «Memoires Paris, 1823»
Στο χέρι του η καταφερτζοσύνη και η επιτηδειότητα έφτανε µέχρι την ετοιµασία των ζωοτροφών, τ’ άλογα κούναγαν τη χαίτη, ο Κολλιόπουλος τα κρατούσε απ’ τα χαλινάρια. Συνέχεια ανάγνωσης «Θ. Κολοκοτρώνης: Παράτησε το κάπνισµα νωρίς «
Μέσα απο τα απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη γίνεται γνωστό ένα συμβάν ανάμεσα στον Κολοκοτρώνη και τον αδελφό του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Κυριακούλη. Το γεγονός εκτυλίχθηκε μετά την κατάληψη της Τρίπολης και δείχνει μια πιο ανθρώπινη πλευρά των ηρώων της επανάστασης του 1821, περισσότερο ευάλωτη στα ανθρώπινα πάθη.
Αναφέρεται συγκεκριμένα περί του γεγονότος: Συνέχεια ανάγνωσης «Το Συμβάν Του Κολοκοτρώνη Με Τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη»
Στις αρχές του 1809 ο καπετάν – Θοδωράκης βρισκόταν στη Ζάκυνθο. Εκεί ήρθε και τον αντάμωσε, αυτοεξόριστος, ο Αλβανός φίλος του Αλή Φαρμάκης, που μόλις είχε ξεφύγει από τα νύχια του Βελή (γιου του Αλήπασα) ο οποίος εξουσίαζε τότε το Μωριά. Οι δυο φίλοι έκαναν διάφορα μεγαλεπήβολα σχέδια, με ένα και μοναδικό στόχο: να διώξουν από το Μωριά τους Οθωμανούς και τις δυνάμεις κατοχής του Βελή. Δε σχεδίαζαν στα κουτουρού, αλλά προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την πολιτική συγκυρία: Τότε στα Εφτάνησα κυριαρχούσαν οι Γάλλοι, εχθροί (την περίοδο εκείνη) του Αλή, πραγματικού κυρίαρχου της επικράτειας από την Ήπειρο ως το Μωριά. Αυτός ήταν το εμπόδιο στο δρόμο του Βοναπάρτη προς την Ανατολή. Οι δυο Μωραΐτες φίλοι άρχισαν να κουβεντιάζουν με τον Ντονζελώ, το νέο διοικητή των Επτανήσων – παλαιό επαναστάτη, το νυν στην υπηρεσία του Ναπολέοντα και της Γαλλίας.
Οι τρεις τους, μετά από τρία μερόνυχτα συζήτησης, κατέληξαν στο ακόλουθο σχέδιο, που το κατέγραψε ένας γραμματέας: Συνέχεια ανάγνωσης «Η παρ’ ολίγον Ελληνοαλβανική Ομοσπονδία «
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 