(Από τον «Ερμή»)
«Στη Λέσβο οι πρώτοι ένοπλοι καταδιωκόμενοι εμφανίστηκαν δυναμικά από τα τέλη Αυγούστου του ’46. Το Μάρτη του ’47 ο ΔΣΛ είχε ενενήντα τέσσερις μαχητές, συγκεντρωμένους στα βόρια. Μέχρι το καλοκαίρι είχαν αποτυχίες και επιτυχίες. Το χειμώνα βρέθηκαν καλύτερα οργανωμένοι και εξαπλώθηκαν σε όλο το νησί, αλλά σύντομα άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα επισιτισμού. Ακολουθήθηκε η ίδια πορεία, δηλαδή διάλυση σε μικρές ομάδες, οι οποίες στη συνέχεια εξοντώνονταν ή παραδίνονταν. Ωστόσο επιβίωσαν αντάρτες στη Λέσβο για μεγάλο διάστημα. Τον Οκτώβρη του ’49 υπήρχαν ακόμα περισσότεροι από είκοσι πέντε. Οι δυο τελευταίοι που απόμειναν παραδόθηκαν στα 1955, εκμεταλλευόμενοι την αμνηστία που δόθηκε» Συνέχεια ανάγνωσης «Πρωτοχρονιά στο ντάμι»
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 