Η πρώτη αναφορά για την ενεργή ανάμειξη στον Εμφύλιο μαχητών από το Μπούλκες που μπόρεσα να εντοπίσω βρίσκεται σε μια έκθεση της 1ης Στρατιάς «επί των γεγονότων περιοχής Ηπείρου από 13-16 Ιουλίου ε.έ» (1947): Συνέχεια ανάγνωσης «Ο Γιώργος Μαργαρίτης για το Μπούλκες»
Για το Μπούλκες υπάρχει ήδη στις «σημειώσεις» μια ανάρτηση: Μπούλκες Αλλά μόλις διάβασα ένα βιβλίο, του Χρήστου Δ. Καινούριου, που «ζητάει» την προσοχή μας: Στα άδυτα του Εμφυλίου. Στρατόπεδα Ρουμπίκ και Μπούλκες. Εκδ. ΒΗΜΑ, 2011. Συνέχεια ανάγνωσης «Εικόνες του Μπούλκες»
Από το 1945 και ως το τέλος του Εμφυλίου λειτούργησε το Μπούλκες. Ένα πλούσιο χωριό γερμανόφωνων, πιο ψηλά από το Βελιγράδι, στα σύνορα με την Ουγγαρία. Οι κάτοικοί του συνεργάστηκαν (έτσι λένε τουλάχιστον οι Γιουγκοσλαβικές πηγές της εποχής) με το Χίτλερ. Ως αποτέλεσμα, όλοι οι άντρες εκτελέστηκαν και οι γυναίκες στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, μακριά από τα σπίτια τους, στα οποία δεν επέστρεψαν ποτέ. Το χωριό έμεινε έρημο για λίγο, ώσπου οι Γιουγκοσλάβοι το υπέδειξαν στον Τζήμα (Σαμαρινιώτη) μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος έψαχνε έναν κατάλληλο χώρο για να στεγαστούν οι καταδιωκόμενοι του Κόμματος (εν μέρει και του ΕΛΑΣ) μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Στο Μπούλκες έμειναν για λίγους ή πολλούς μήνες μερικές χιλιάδες μαχητές (περί τους 5.000). Στην τελευταία φάση, στο χωριό ήρθαν και κάμποσα γυναικόπαιδα. Συνέχεια ανάγνωσης «Μπούλκες «
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 