Μισώ (1943)
Μισώ το γερασμένο το κορμί.
Το κρύσταλλο ζηλεύω που πριν παλιώσει σπάει.
Τις πεταλούδες που πεθαίνουνε
τη μέρα που γεννιούνται
Τον νέο, που πριν γεράσει ξεψυχάει και πάει
Το κάθε τι που χάνεται πριν χαλάσει
Πως τ’ αγαπώ!
Όποιους λυγίζει
και τους σκύβει
και τους σπάει η ζωή
Μισώ.
Και τους μισώ.
Ω τους μισώ
Στην όψη τους το βλέμμα μου γλιστράει
Στην όψη τους την όψη μου κοιτώ
Και τους μισώ.
*
Το βρήκα στο βιβλίο του Μανώλη Νταλούκα «Ελληνικό Ροκ», σελ. 55. Ο Νταλούκας διατυπώνει μιαν εύστοχη παρατήρηση, ότι ένα στοιχείο της κοινής αργότερα νεανικής διάθεσης «ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος» εμφανίζεται στο ποίημα του Μαλτέζου.
*
Για τον νεαρό αστό ποιητή και επαναστάτη, δείτε εδώ:
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 