Η δολοφονία του Λαμπράκη

(Από τον Ερμή. Το κείμενο δεν είναι οριστικό)

Βιογραφικά

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης καταγόταν από την Αρκαδία. Γεννήθηκε στα 1912. Ήταν το τελευταίο παιδί  μιας πολυμελούς οικογένειας. Το Σεπτέμβριο του 1931 γράφτηκε σε μία ετήσια ιδιωτική εμπορική και λογιστική σχολή και το καλοκαίρι του 1932 επέστρεψε στη γενέτειρά του, την Κερασίτσα, για να ασχοληθεί με τα χωράφια και το πατρικό μαγαζί. Την επόμενη χρονιά, σε ηλικία 21 ετών, έδωσε εξετάσεις και πέρασε από τους πρώτους στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, για την οποία πήρε κάποια υποτροφία. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η μεγάλη στροφή από τα  χωράφια και το εμπόριο στην Ιατρική, οφειλόταν στο μεγαλύτερο αδελφό του Θεόδωρο, ο οποίος ήταν ήδη γιατρός  χειρουργός, εγκατεστημένος στον Πειραιά. Ήταν η πρώτη  καθοριστική επίδραση που είχε στον Γρηγόρη, ο κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερος Θεόδωρος, ο οποίος ήταν ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία και λειτούργησε ως πρότυπο για τον μικρότερο αδερφό. Στην κατοχή είχε βγει στα βουνά, όπου υπηρέτησε σαν γιατρός την αντίσταση. Υπήρξε φημισμένος χειρουργός στον Πειραιά, όπου έστησε μαζί με άλλους κλινική, τον Λευκό Σταυρό. Στα 1956, ο Παπαπολίτης, που είχε διαδεχτεί τον Πλαστήρα στην ΕΠΕΚ, τον έπεισε να κατέβει ως υποψήφιος στις εκλογές. Το έκανε και εξελέγη, αλλά λίγους μήνες μετά πέθανε, σε ηλικία πενήντα δύο ετών. Ο Γρηγόρης έδωσε το όνομα του αδερφού του στον δεύτερο από τους τρεις γιους που απέκτησε. Η ενασχόληση με την πολιτική πιθανότατα ήταν η δεύτερη καθοριστική επίδραση του μεγαλύτερου αδερφού στον μικρότερο. Ο οποίος επιδίωξε να είναι υποψήφιος με την Ένωση Κέντρου, αλλά δεν τον δέχτηκαν στα ψηφοδέλτια . Έτσι συνεργάστηκε με την ΕΔΑ και εξελέγη, στις εκλογές του 1961.

Κωνσταντίνος Καραμανλής

(Από τον «Ερμή».  Το κείμενο δεν είναι τελικό)

Προϊστορία

Ο Καραμανλής είναι γέννημα της ελληνικής επαρχίας και μάλιστα των Νέων Χωρών, αφού γεννήθηκε  στο Κιούπκιοϊ, νυν Πρώτη, των Σερρών. Εκπληκτικό πολιτικό ένστικτο, αλλά αυτό το είχαν κι άλλοι. Ο Καραμανλής διέθετε, επιπλέον, το σπανιότατο χάρισμα της αποτελεσματικότητας. Το τρίτο βασικό χαρακτηριστικό του, που αναπτύχθηκε με τα χρόνια, ήταν η αίσθηση  της αποστολής, μέσω της αφοσίωσης στην πολιτική, η οποία κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό τον απεριόριστο ναρκισσισμό που τον διακατείχε. Οι αριστεροί δεν τον χώνεψαν ποτέ, το ίδιο οι κεντρώοι. Οι δικοί του όμως τον λάτρεψαν, μια λατρεία που άγγιζε και πολλές φορές ξεπερνούσε τα όρια της υπερβολής και την οποία ο ίδιος αποδεχόταν ευχαρίστως, ως αντίδωρο στα οδυνηρά παρεπόμενα της ολοκληρωτικής αφοσίωσής του στην πολιτική.

Το Συνέδριο του Λιβάνου

(Από τον «Ερμή»)

«Με ποιους στόχους άρχισε το συνέδριο του Λιβάνου;»

«Στο επίπεδο των διακηρύξεων είχε ως στόχο την εθνική ενότητα. Η οποία εννοούνταν ως συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων στην κυβέρνηση Παπανδρέου και την υπαγωγή των ένοπλων σωμάτων της αντίστασης υπό τις εντολές της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα ήταν αναμέτρηση δύο παρατάξεων, της δεξιάς και της αριστεράς, οι οποίες είχαν πλέον διαμορφωθεί και θα συγκρούονταν για την εξουσία μετά την επικείμενη αποχώρηση των Γερμανών. Οι ενδιάμεσοι δεν είχαν τη δύναμη να επηρεάσουν τα πράγματα, ούτε καν να παίξουν ρόλο μεσολαβητή»

«Αυτό είναι προφανές για τις πολιτικές δυνάμεις που συσπειρώθηκαν γύρω από τους Βρετανούς. Αλλά όχι για το ΕΑΜ. Αν το ΕΑΜ ήθελε την εξουσία για τον εαυτό του, δεν είχε κανένα λόγο να πάει στο Λίβανο»

Ο θάνατος του Γεωργίου Παπανδρέου

Οι λαϊκές εκδηλώσεις οδύνης στην κηδεία του Γ. Παπανδρέου αποτέλεσαν την πρώτη μαζική αντιστασιακή πράξη.

Γιάννης Τζαννετάκος

«Ολα πήγαιναν θαυμάσια έως τις 2.05 π.μ., οπότε ενεφανίσθη εγκεφαλικό επεισόδιο. Εν συνεχεία και εις διάστημα 10΄-15΄ όλα τελείωσαν». Με αυτή τη λιτή δήλωση ο προσωπικός γιατρός του Δ. Μπάκαλος ανακοινώνει την 1η Νοεμβρίου 1968 στις 3 π.μ τον θάνατο του Γεωργίου Α. Παπανδρέου. Μία από τις πολιτικά κυρίαρχες προσωπικότητες του αιώνα απέρχεται…

Βενιζέλος και Παπανδρέου στο Μουσείο Ούζου Βαρβαγιάννη

Ζήτω ο Βενιζέλος

Η χαρά, η χαρά που λαμποκοπή.

Η χαρά που καταπροδίδεται από το σύνολον των ανθρώπων, από το βλέμμα των, από το περπάτημά των.

(…)

ΛΑΪΚΟΣ ΑΓΩΝ, 10 Νοεμβρίου 1912.

8 Δεκεμβρίου 1944: Ο λόγος του Τσώρτσιλ στη Βουλή των Κοινοτήτων

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ Μ. ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ

ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ 8ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1944

Άπό: The Dawn of Liberation War Speeches by the Rigt. Hon. Winston S. Churchil] O.M., C.H., M.P. 1944 Compiled by Charles Eade Cassell and Co. Ltd.

Μετάφραση και σχόλια Pήγας Pηγόπουλος

Επιμέλεια: Grenade

—Ή άξια του λόγου ό όποιος μόλις έτελείωσε, ήτο όπως πιστεύω, ότι κατέδειξε πόσον έξαιρετικώς περίπλοκος είναι ή πολιτική κατάστασις είς τήν Ελλάδα . . .

Γ. Παπανδρέου: Υπόμνημα προς τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Βρετανίας (Ιούλιος 1943)

Πηγή:  Γεώργιος Παπανδρέου, Η απελευθέρωσις της Ελλάδος

Επιμέλεια: Grenade

Άθηναι, ‘Ιούλιος 1943

…εκλήθην εις γεύμα παρά τω κ. Πρωθυπουργώ

«Την τελευταίαν, προ της αναχωρήσεώς μου δια το βουνό, Κυριακήν, εκλήθην εις γεύμα παρά τω κ. Πρωθυπουργώ (…)

• Εκείνο το οποίον, κύριε Πυρομάγλου, θέλω να σας ρωτήσω και σας παρακαλώ να μου απαντήσετε απεριφράστως και ειλικρινώς είναι τούτο: Είσθε εις θέσιν να διαλύσετε τον ΕΛΑΣ; (…) – Τότε, τον ΕΛΑΣ, θα τον διαλύσω με τους Άγγλους, είπεν αποφασιστικά ο κ. Πρόεδρος.
• Προ ή μετά την απελευθέρωσιν, κύριε Πρόεδρε;
• Μετά την απελευθέρωσιν.
• Μα τότε, κύριε Πρόεδρε, δεν θα είναι ζήτημα πλέον Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, αλλά συμμαχικόν. Και ενδέχεται να είναι αφορμή διεθνών περιπλοκών.
• Όχι, όχι, έχετε εμπιστοσύνην εις εμέ»

Κομνηνός Πυρομάγλου, Η Εθνική Αντίστασις. Εκδ. Δωδώνη, 2013

Η συνομιλία αυτή έγινε μετά το Συνέδριο του Λιβάνου και δείχνει, στο βαθμό που την αποδεχόμαστε ως αληθή, τη διάσταση ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και στο «είναι» του Γεωργίου Παπανδρέου.