Αυτοεκδόσεις «η καλύβα»

 Κατεβάστε δωρεάν σε pdf:

• Ένας αυτοκρατορικός θάνατος
• Νίνα
• Αυτοί που μιλούσαν με τον Θεό
• Η ακρογιαλιά
• Τσαϊκόφσκυ
• Ποιητικώς Υπάρχειν
• Μετρώντας τα τραγούδια, αμέτρητα
• Μάνος Θεοδωράκης και Μίκης Χατζηδάκις 
• Τιμόκλη, φέτος να σμίγουμε ξανά
• Η αθλία Τριπολιτσά
• Η ευχή της Πορφυρίας

Σημειώσεις για τον Εμφύλιο – Index

Ο υποστράτηγος Δ. Ζαφειρόπουλος για τις παρακρατικές συμμορίες της Λευκής Τρομοκρατίας

Δ. Ζαφειρόπουλος, υποστράτηγος (από το βιβλίο του «Αντισυμμοριακός Αγών 1945 – 1949», Αθήνα 1956, σελ. 153 – 155):
«Αι κυριώτεροι ένοπλοι ομάδες εθνικοφρόνων οργανώθηκαν:
α) Εις την Πελοπόννησον
Εις Καλάμας: : Μαγγανάς. Εις Λακωνίαν: Κατσαρέας και μετά τον θάνατόν του Γερακάρης και Καμαρινέας.
β) Εις την Στερεάν Ελλάδα και Θεσσαλίαν
Εις την Α. Θεσσαλίαν: Σούρλας. Εις την Δ. Θεσσαλίαν: Καλαμπαλίκης, Βελέντζας, Ταμπούρος, Τσαντούλας. Εις περιοχάς Καλαμπάκας, Τρικάλων, Κόζιακα: Κουκουμτζής, Μαϊμάνης, Μπίζης. Εις περιοχήν Φθιώτιδος: (Λαμία) Βουρλάκης.
γ) Εις την Ηπειρον
Εις Λάκα Σούλι: Καλιοδημήτρης. Εις Θεσπρωτίαν: Μπαλούμπας, Κάτσιος, Πανταλέων.
δ) Εις την Μακεδονίαν: Εις την περιοχήν Δράμας: Αντών Τσαούσης (Φωστηρίδης). Εις την περιοχήν Χρυσουπόλεως – Καβάλας: Κάπας και Βαγγέλης.

Ένας τύραννος, ένας ποιητής και τρεις αίγαγροι

Του Βρετανού Πρέσβη, Τζων Κίττμερ

http://blogs.in.gr/blogger/post/?aid=1500103947&cid=977

Μια βδομάδα πριν, βρισκόμουν πλάι στον τάφο του Αλή Πασά, στην ακρόπολη του οθωμανικού κάστρου στα Ιωάννινα. Καθώς ατένιζα τα σιδερένια κάγκελα του τάφου, αναλογιζόμουν πόσο περίεργο ήταν το ότι ο Βύρωνας, που επρόκειτο να δώσει τη ζωή του για την ελευθερία της Ελλάδας, έτυχε να αναζητήσει πρώτα τον αυταρχικό «λέοντα των Ιωαννίνων», αφού αποβιβάστηκε στην ακτή της Ελλάδας το 1809, στο τέλος του πλου του από τη Μάλτα.

Ταξιδεύοντας έφιππος, ο Βύρωνας έφτασε στα Ιωάννινα τέλη Σεπτεμβρίου και έμεινε με τον Βρετανό πρόξενο, Ουίλιαμ Ληκ. Ο Αλή Πασάς απουσίαζε τότε εκτός πόλης, αλλά είχε αφήσει μια πρόσκληση για τον Βύρωνα να τον συναντήσει στο παλάτι του στο Τεπελένι, που βρίσκεται βόρια των σύγχρονων ελληνο-αλβανικών συνόρων. Συναντήθηκαν τελικά μέσα Οκτωβρίου και τον Βύρωνα, ο οποίος κατόπιν θα περιέγραφε τον Αλή ως «αδυσώπητο τύραννο, ένοχο των πιο απαίσιων αγριοτήτων», φαίνεται ότι τον τούμπαραν τα κολακευτικά λόγια και το ενδιαφέρον του δυνάστη για αυτόν.

Η δημοκρατία (όταν θέλει) μπορεί!

(29.9.2013)

Όχι μόνο μπορεί, αλλά διαθέτει και ταχύτατες αντιδράσεις, μέσα από τα θεσμικά της όπλα.

Με τις τελευταίες καταιγιστικές εξελίξεις έχει αποδειχτεί πλέον ότι η παροιμιώδης δυσκινησία που βλέπαμε ως τώρα, απέναντι σε κραυγαλέους απατεώνες (πολιτικούς, σε πρώτη γραμμή) δεν ήταν θέμα ανικανότητας, έλλειψης θεσμικού πλαισίου κλπ. Ήταν θέμα πολιτικής επιλογής.

Όταν η πολιτική ελίτ (το ΝΔΣΟΚ) ένοιωσε ότι χάνει τον έλεγχο του παιγνιδιού, αντέδρασε αστραπιαία – και με την πολύτιμη αβάντα της ΕΕ. Και έκανε αυτό που έπρεπε, ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους πολίτες που το απαιτούσαν μεν, αλλά δεν πίστευαν ότι θα συμβεί.

Δεν υφίσταται πλέον ως δικαιολογία το «δεν μπορώ».  Ο πήχης σηκώθηκε από το χώμα και επέστρεψε στο σωστό ύψος: έχουμε μια δημοκρατία δυτικού τύπου, εν λειτουργία. Δεν είναι τέλεια, αλλά δεν είναι και κουρελαρία, όπως  φαινόταν ως τώρα. Αντίστοιχες λοιπόν θα είναι και οι απαιτήσεις.

Αν το ΝΔΣΟΚ ανταποκριθεί, τόσο το καλύτερο γι’ αυτό και για τη χώρα: θα παραδώσουν, όταν έρθει η ώρα, στην επόμενη κυβέρνηση, σε πολύ καλύτερες πολιτικά συνθήκες. Υπό την προϋπόθεση ότι και οι «επόμενοι» θα βελτιώνονται αποφασιστικά μέρα με τη μέρα και θα είναι πραγματικά έτοιμοι για το τεράστιο καθήκον της ανόρθωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Τυχόν επιστροφή στο βάλτο σημαίνει ότι οι ακατονόμαστοι θα επιστρέψουν, αργά ή γρήγορα, ακόμα πιο επικίνδυνοι.

Πηγή: Η δημοκρατία (όταν θέλει) μπορεί! | Η καλύβα ψηλά στο βουνό

15 διδάγματα από τον πιο φτωχό πρόεδρο του κόσμου

Η θητεία του Jose “Pepe” Mujica, του πρόεδρου της Ουρουγουάης, τελείωσε. Θα μείνει στην ιστορία για την ασυνήθιστη ειλικρίνειά του, την ηγετική του φυσιογνωμία και τις ρητορικές του ικανότητες. Κυρίως όμως, θα τον θυμούνται για την ικανότητά του να μετατρέπει τις ιδέες του σε πράξεις.

Ο πιο φτωχός πρόεδρος στον κόσμο, ζούσε σε ένα μικρό σπίτι, σε μία φάρμα, με ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τη γυναίκα του, τη Lucia Toplansky και τα σκυλιά του (μεταξύ αυτών και τη Manuela η οποία μετά από ένα ατύχημα έχει μείνει με τρία πόδια).

O Mujica έδινε το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες, ηγήθηκε δίνοντας το παράδειγμα σε μία εποχή λιτότητας και κέρδισε την διεθνή καταξίωση γιατί προώθησε πολιτικές εξαιρετικά φιλελεύθερες, για τη χρήση της κάνναβης, τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τις εκτρώσεις, και ενάντια στην υπερκατανάλωση.

Εδώ, συγκεντρώσαμε κάποια από αυτά που είπε στη θητεία του. Ο πρόεδρος των φτωχών, που πέρασε 14 χρόνια φυλακισμένος και αρκετό χρόνο της ζωής του στην απομόνωση, στον πάτο ενός πηγαδιού, μιλά:

Τα πιο πολιτισμένα ποιήματα που έχουν γραφεί στην ελληνική μυρίζουν μυτζήθρα

Μια διαπίστωση του νεαρού Σεφέρη σε γράμμα του προς την αδελφή του Ιωάννα: «Γαλλικά θα μπορούσα ίσως να γράψω (ποίηση) μα δε θέλω, γιατί αγαπώ την Ελλάδα. Ελληνικά μου είναι αδύνατο να πω ό,τι θέλω γιατί δεν έχωμε γλώσσα. (…) Στην ελληνική, εκτός από αισθήματα βουνίσια ή χωριανέικα, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για την ώρα, γι΄ αυτό και τα πιο πολιτισμένα ποιήματα που έχουν γραφεί στην ελληνική μυρίζουν μυτζήθρα».

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=396106&h1=true

Ευτυχώς, ο Σεφέρης ενηλικιώθηκε. Στο μεταξύ είχε ωριμάσει και η ελληνική γλώσσα, για τη σύγχρονη ποίηση.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του ίδιου του ποιητή.  Εδώhttp://www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=24006.0   θα βρείτε κι άλλες – με ποικίλες μυρωδιές.

Πηγή: Τα πιο πολιτισμένα ποιήματα που έχουν γραφεί στην ελληνική μυρίζουν μυτζήθρα | Η καλύβα ψηλά στο βουνό

Παρακαλώ προσδεθείτε! Προσγειωνόμαστε στα Γκαλαπάγκος

Του Μιχάλη Μιχελή

Το τερατάκι

Σε κοιτάει, σε παρατηρεί σχολαστικά, ακίνητο, λες κι είναι πετρωμένο.

Μόνο στα μάτια του δείχνει ότι έχει ζωή. Κι εκεί που λες να το πλησιάσεις περισσότερο, σου πετάει μια δυνατή φτυσιά από τα ρουθούνια του κι εσύ ενστικτωδώς αποτραβιέσαι. «Βρε το άτιμο και δεν του φαίνονταν ο μέγας τσαμπουκάς του»!

Ο κόσμος των χιλιάδων ιγκουάνα, απλώνεται μπροστά στα μάτια σου, που δεν προλαβαίνουν να χορταίνουν εικόνες. Κολλημένα το ένα πίσω από το άλλο  και μερικές φορές το ‘να να βρίσκεται πάνω στο άλλο, φτιάχνουν τις  συμμαχικές τους κοινότητες. Έτσι αμύνονται ομαδικά, στ’ αρπακτικά και στ’ ανταγωνιστικά ζώα, που θα τολμήσουν να τους επιτεθούν ή ν’ αμφισβητήσουν, τα χωρικά τους δικαιώματα. Και ποια είναι τα όπλα τους;  Το φτύσιμο και η φυγή. Τ’ αποτυπώματά τους στην άμμο, οι γραμμές από το σούρσιμο της ουράς τους, είναι τα μόνα δείγματα, ότι κάπου- κάπου κουνιούνται. Γιατί ώρες να κάθεσαι, σπάζει η υπομονή σου να τα βλέπεις, να μην ξεκολλούν ρούπι, από το μέρος που τα συνάντησες. Πρέπει να βάλεις τότε τα μεγάλα μέσα, να καταλάβουν ότι το ξύλο, το κλαδάκι  που τα παρενοχλεί, μπορεί να είναι και κίνδυνος, για να τα κάνουν να μετακινηθούν πιο πέρα. Κι όταν σιγουρευτούν πάλι,  συνεχίζουν το χαβά τους. Ακίνητα περνούν την μέρα τους.

Και πώς τρέφονται; Έλα ντε! Περιμένουν κάτω από τον κάκτο, από την φραγκοσυκιά, να πέσει ο καρπός. Κι όταν τον δουν, βουρ τ’ αρπάζουν στο πι και φι και μετά από λίγο, τον έχουν καταβροχθίσει.

Τέλος και επισήμως σε έναν εμφύλιο 52 ετών

Ο πρόεδρος της χώρας Χουάν Μανουέλ Σάντος και ο επικεφαλής των FARC, Ροντρίγκο Λοντόνιο | AP Photo/Fernando Vergara

Συντάκτης: efsyn.gr

Σε ένα ιστορικό βήμα προχώρησε η Κολομβία καθώς υπεγράφη τα ξημερώματα της Τρίτης η συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντάρτικη οργάνωση FARC, εξέλιξη που σηματοδοτεί τον τερματισμό μιας ένοπλης σύρραξης που διήρκεσε πάνω από 50 χρόνια, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς κι εκατομμύρια εκτοπισμένους.

Ο πρόεδρος της χώρας Χουάν Μανουέλ Σάντος και ο επικεφαλής των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας, Ροντρίγκο Λοντόνιο υπέγραψαν τη συμφωνία 297 σελίδων με έναν baligrafo, ένα στυλό φτιαγμένο από κάλυκα σφαίρας που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο.