Παντελής Μπουκάλας
Νιώθω εξαιρετικά αμήχανος που μιλάω για την αντίσταση και το τεράστιο κόστος του έρωτα για την ελευθερία μπροστά σε ανθρώπους που δαπάνησαν για μας τη ζωή τους και την ψυχή τους – χωρίς να τους το αναγνωρίσει, στον πρέποντα καιρό ή αργότερα, και στις περισσότερες περιπτώσεις, ο γείτονας, ο ψιλικατζής τους, ο εργοδότης τους (όταν έβρισκαν), κάμποσοι από τους φίλους ή και τους συγγενείς τους, και μάλλον πολλοί από τους συναδέλφους τους. Σίγουρα δεν έπραξαν ό,τι έπραξαν και δεν δαπάνησαν ό,τι πολύτιμο δαπάνησαν επιζητώντας αυτήν την αναγνώριση. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος τους, το ήθος τους. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο πόλεμος της μνήμης δεν τελειώνει ποτέ»