1821

Η αναφορά των διασωθέντων του Μεσολογγίου, προς την Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος. Το Μεσολόγγι και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης

Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γραμμένη στη Δερβέκιστα, (τη σημερινή Ανάληψη Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας), στις 12 Απριλίου 1826, δυο μέρες μετά την Έξοδο. 194 χρόνια, ακριβώς, από σήμερα.

# Σεβ[αστή] Διοίκησις!
Με την ελπίδα να μας καταφθάσουν τα καράβια και να μας μπάσουν ζαερέν [προμήθειες, τρόφιμα], εφθάσαμεν εις την αθλιωτάτην κατάστασιν. Εφάγαμεν όλα τα άλογα, μο[υ]λάρια, γομάρια, σκύλους και γάτες, τα οποία ετελείωσαν και αυτά. Τα καράβια δε τα ελληνικά μίαν φοράν εφάνηκαν εις τον λιμένα μας και επειδή ήτον [ήσαν] ολίγα, όχι [μόνο] δεν έβλαψαν τον εχθρόν, αλλά και εδιώχθησαν. Και επεριμέναμεν οκτώ ημέρας τρώγοντες θαλάσσια χόρτα και πλέον δεν τα μεταείδαμεν [τα καράβια]. Συνέχεια ανάγνωσης «Η αναφορά των διασωθέντων του Μεσολογγίου, προς την Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος. Το Μεσολόγγι και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης»

1821

Μια πόλη της Ευρώπης

(κλικ!)

Τι είναι αυτό που οδηγεί πολλούς ανθρώπους μαζί στην απόφαση / επιλογή του θανάτου, την ώρα που μπορεί να επιλέξουν την υποταγή / επιβίωση;  Πολύ δύσκολα μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό.

Στο Μεσολόγγι, συνέβη κάτι ακόμα πιο ανεξήγητο: αυτοί που έκαναν αυτή την επιλογή δεν ήταν μονάχα ντόπιοι. Οι περισσότεροι ήταν πολεμιστές από άλλα μέρη, ελευθερωμένα ή όχι – υπήρχαν και πέντε Κύπριοι ανάμεσα στους υπερασπιστές της πόλης.

Αλλά το περισσότερο εντυπωσιακό ήταν η παρουσία εκεί 400 ευρωπαίων, που ήρθαν από τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Ρωσία, τη Γερμανία, την Πολωνία, την Ιταλία  κλπ  και έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, για την επίτευξη ενός πολιτικού στόχου που δεν αφορούσε ούτε άμεσα ούτε έμμεσα τους ίδιους, τις οικογένειες ή τις πατρίδες τους. Συνέχεια ανάγνωσης «Μια πόλη της Ευρώπης»

1821

Το Μεσολόγγι της Επανάστασης στη ζωγραφική

 

Ντελακρουά: η Ελλάδα θρηνεί πάνω στα ερίπειατου Μεσολογγίου. Στη γυναικεία μορφή, που συμβολίζει την Ελλάδα, διακρίνεται απελπισία, αλλά και αρχοντιά και εγκαρτέρηση. Το στήθος είναι μισο-καλυμένο και όχι εντελώς ακάλυπτο, όπως συνήθιζε ο Ντελακρουά σε άλλους «πολιτικούς» πίνακές του. Συνέχεια ανάγνωσης «Το Μεσολόγγι της Επανάστασης στη ζωγραφική»