H Δόμνα

Τα συγκεκριμένα λόγια της που κακόβουλα απομονώθηκαν, αποτελούν στην παρουσίαση σχόλιο σε δικό μου κείμενο μέσα στο βιβλίο (η μορφή του είναι διάλογος), τα οποία η Δόμνα σχολίασε ελεύθερα. Η δε αναφορά στην ψυχική νόσο είναι δική μου, όχι δική της. Σχολιάζοντας εκείνη κάτι που υπήρχε στο βιβλίο, δεν είχε κανένα λόγο να δώσει έκταση ή να αναπαράγει το σχόλιό μου επακριβώς–αυτό ήταν το θέμα της εκδήλωσης: το βιβλίο, που υπήρχε και ήταν εκεί. Εμένα σχολίαζε μιλώντας. Mea verba. Δικά μου λόγια είπε, και βρήκε τον μπελά της».

Ο Απόστολος Δοξιάδης ανήρτησε και το κείμενο από το βιβλίο που διάβασε η Δόμνα Μιχαηλίδου: (δες στην πηγή)

Η δολοφονία του Λαμπράκη

(Από τον Ερμή. Το κείμενο δεν είναι οριστικό)

Βιογραφικά

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης καταγόταν από την Αρκαδία. Γεννήθηκε στα 1912. Ήταν το τελευταίο παιδί  μιας πολυμελούς οικογένειας. Το Σεπτέμβριο του 1931 γράφτηκε σε μία ετήσια ιδιωτική εμπορική και λογιστική σχολή και το καλοκαίρι του 1932 επέστρεψε στη γενέτειρά του, την Κερασίτσα, για να ασχοληθεί με τα χωράφια και το πατρικό μαγαζί. Την επόμενη χρονιά, σε ηλικία 21 ετών, έδωσε εξετάσεις και πέρασε από τους πρώτους στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, για την οποία πήρε κάποια υποτροφία. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η μεγάλη στροφή από τα  χωράφια και το εμπόριο στην Ιατρική, οφειλόταν στο μεγαλύτερο αδελφό του Θεόδωρο, ο οποίος ήταν ήδη γιατρός  χειρουργός, εγκατεστημένος στον Πειραιά. Ήταν η πρώτη  καθοριστική επίδραση που είχε στον Γρηγόρη, ο κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερος Θεόδωρος, ο οποίος ήταν ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία και λειτούργησε ως πρότυπο για τον μικρότερο αδερφό. Στην κατοχή είχε βγει στα βουνά, όπου υπηρέτησε σαν γιατρός την αντίσταση. Υπήρξε φημισμένος χειρουργός στον Πειραιά, όπου έστησε μαζί με άλλους κλινική, τον Λευκό Σταυρό. Στα 1956, ο Παπαπολίτης, που είχε διαδεχτεί τον Πλαστήρα στην ΕΠΕΚ, τον έπεισε να κατέβει ως υποψήφιος στις εκλογές. Το έκανε και εξελέγη, αλλά λίγους μήνες μετά πέθανε, σε ηλικία πενήντα δύο ετών. Ο Γρηγόρης έδωσε το όνομα του αδερφού του στον δεύτερο από τους τρεις γιους που απέκτησε. Η ενασχόληση με την πολιτική πιθανότατα ήταν η δεύτερη καθοριστική επίδραση του μεγαλύτερου αδερφού στον μικρότερο. Ο οποίος επιδίωξε να είναι υποψήφιος με την Ένωση Κέντρου, αλλά δεν τον δέχτηκαν στα ψηφοδέλτια . Έτσι συνεργάστηκε με την ΕΔΑ και εξελέγη, στις εκλογές του 1961.

Κωνσταντίνος Καραμανλής

(Από τον «Ερμή».  Το κείμενο δεν είναι τελικό)

Προϊστορία

Ο Καραμανλής είναι γέννημα της ελληνικής επαρχίας και μάλιστα των Νέων Χωρών, αφού γεννήθηκε  στο Κιούπκιοϊ, νυν Πρώτη, των Σερρών. Εκπληκτικό πολιτικό ένστικτο, αλλά αυτό το είχαν κι άλλοι. Ο Καραμανλής διέθετε, επιπλέον, το σπανιότατο χάρισμα της αποτελεσματικότητας. Το τρίτο βασικό χαρακτηριστικό του, που αναπτύχθηκε με τα χρόνια, ήταν η αίσθηση  της αποστολής, μέσω της αφοσίωσης στην πολιτική, η οποία κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό τον απεριόριστο ναρκισσισμό που τον διακατείχε. Οι αριστεροί δεν τον χώνεψαν ποτέ, το ίδιο οι κεντρώοι. Οι δικοί του όμως τον λάτρεψαν, μια λατρεία που άγγιζε και πολλές φορές ξεπερνούσε τα όρια της υπερβολής και την οποία ο ίδιος αποδεχόταν ευχαρίστως, ως αντίδωρο στα οδυνηρά παρεπόμενα της ολοκληρωτικής αφοσίωσής του στην πολιτική.

Ένα άγνωστο θαύμα της Μεγαλόχαρης της Τήνου

Στις 5 του Σεπτέμβρη 1974 εκδόθηκε συντακτική πράξη. Όριζε πως ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε δικαίωμα μέσα σε τρεις μήνες να ασκήσει πειθαρχική δίωξη εναντίον δικαστών και εισαγγελέων που, από τις 21 του Απρίλη 1967 έως τις 23 Ιουλίου 1974 είχαν παραβεί τους κανόνες απονομής της Δικαιοσύνης, της εσωτερικής λειτουργίας της ή η συμπεριφορά τους ήταν αναξιοπρεπής. Πέρασαν τρεις μήνες απραξίας’ ο Υπουργός Δικαιοσύνης εδίωξε πειθαρχικώς μόνο δύο, τον πρόεδρο και τον εισαγγελέα Αρείου Πάγου. Έτσι όλοι οι άλλοι, πρόεδροι και επίτροποι στρατοδικείων στον καιρό της Δικτατορίας ήταν απολύτως όμοιοι με τους άλλους συναδέλφους τους, είχαν λευκό μητρώο και άψογη συμπεριφορά.

Eκαναν ήρωες τους βασανιστές

Ντουζέπης Γεώργιος, το δεξί χέρι του Ιωαννίδη

Απόστολος Λυκεσάς

Μουσείο μισαλλοδοξίας και κακοποίησης της ιστορικής αλήθειας, που υμνεί βασανιστές της Μακρονήσου, συνεργάτες της χούντας και καθυβρίζει αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, λειτουργεί στη Βέροια και μάλιστα γίνονται σε αυτό ξεναγήσεις σχολείων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.

Η καταγγελία είναι του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ), έχει ήδη αποσταλεί στους υπουργούς Πολιτισμού-Αθλητισμού και Παιδείας-Ερευνας και Θρησκευμάτων και αφορά το «Βλαχογιάννειο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα» στη Βέροια.

21η Απριλίου 1967: Η κατάληψη της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο

Ήταν βράδυ της 28ης Απριλίου του 1967. Μια ολόκληρη εβδομάδα μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα και στην οδό Upper Brook του Λονδίνου -διεύθυνση της ελληνικής πρεσβείας- κανείς δεν είχε υποπτευθεί το φορτηγό – βαν που σταματά μπροστά στην ελληνική πρεσβεία.

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε από όργανα της Χούντας ο Γιάννης Χαλκίδης

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, την ώρα που η χουντική κυβέρνηση εγκαινίαζε τη ΔΕΘ, το «Πατριωτικό Μέτωπο» Θεσσαλονίκης ανατίναξε κολόνα της ΔΕΗ, βυθίζοντας στο σκοτάδι το χώρο της έκθεσης. Τρεις μέρες αργότερα, τα ξημερώματα της 4ης προς 5η Σεπτεμβρίου 1967, η γιάφκα της οργάνωσης, ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Φιλελλήνων 65, δέχτηκε την επιδρομή και τα πυρά πάνοπλων ασφαλιτών.

Οι τρεις αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα επιχειρούν να διαφύγουν. Ο αιμόφυρτος Γιάννης Χαλκίδης εκτελείται εν ψυχρώ από τον ασφαλίτη Λεπενιώτη, ενώ τραυματίζεται στο πόδι από σφαίρα ο Γρηγόρης Παντής. Ο τρίτος της ομάδας, ο Νάντης Χατζηγιάννης, θα συλληφθεί στο σημείο όπου έπεσε ο Χαλκίδης και θα βασανιστεί άγρια.

Ιούλιος του 1974: O Ιωαννίδης ζητούσε για αντάλλαγμα την Κωνσταντινούπολη

Αποκαλυπτική για τα παρασκήνια της πτώσης της χούντας και τη προδοσία της Κύπρου, είναι η μαρτυρία του Αμερικανού διπλωμάτη Τομ Μπόγιατ. Ηταν διευθυντής του γραφείου των Κυπριακών Υποθέσεων (1971-74) στο Στέηντ Ντηπάρνμεντ και ολόκληρη η μαρτυρία του δημοσιευεται στο νέο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου «Μαρτυρίες για την δικτατορία και την αντίσταση» (Εκδόσεις Εστία).

Το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου πριν την τουρκική εισβολή

Στις 15 Ιουλίου του 1974 η Χούντα των Αθηνών δια των οργάνων της στη Μεγαλόνησο (Εθνική Φρουρά, ΕΛΔΥΚ, ΕΟΚΑ Β’) ανατρέπει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπο Μακάριο και εγκαθιστά κυβέρνηση υπό τον δημοσιογράφο Νίκο Σαμψών. 

Η Μεταπολίτευση και το σύμπλεγμα της χούντας

Κωστής Κορνέτης

Ο σάλος που προκλήθηκε από την επιφυλλίδα του Στάθη Καλύβα για τη χούντα καταδεικνύει πόσο κοντινή μοιάζει η περίοδος της δικτατορίας, σε αντίθεση με τη δεκαετία του ’40, δεδομένου ότι μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που αντέδρασε έντονα στο δημοσίευμα την έζησε και τη θυμάται καλά, ενώ η πλειοψηφία των δρώντων υποκειμένων της Κατοχής και του Εμφυλίου έχει αποδημήσει εδώ και καιρό σε τόπους χλοερούς.