Αν εξαιρέσουμε τους κινηματογραφικούς και τους ποδοσφαιρικούς αστέρες, από το 1940 και μετά υπήρξαν δύο μονάχα πραγματικά λαϊκά είδωλα, τα οποία επιζούν ως τις μέρες μας. Το ένα είναι ο Στέλιος Καζαντζίδης, το άλλο ο Άρης Βελουχιώτης.
Συνέχεια ανάγνωσης «Ο Άρης της Σοφίας Αδαμίδου και του Τάσου Σωτηράκη»
Ακόμα δεν είχαν χαλάσει οι σχέσεις με τον ΕΛΑΣ, αν και πάντα υπήρχαν μικροεντάσεις. Μάλιστα το Δεκέμβρη του 1942 υπογράφτηκε στη μονή Ροβέλιστας στην Άρτα ένα σύμφωνο συνεργασίας ανάμεσα στον ΕΛΑΣ που εκπροσωπούσαν ο Άρης Βελουχιώτης και ο Τάσος Λευτεριάς και στον ΕΔΕΣ που εκπροσωπούσαν ο Ναπολέων Ζέρβας και ο Κομνηνός Πυρομάγλου, παρουσία του Γουντχάουζ. Ήταν μία συμφωνία τόσο καλή, που δεν θα μπορούσε να είναι αληθινή. Συνέχεια ανάγνωσης «Η Συμφωνία της Ροβέλιστας»
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ
Στην Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (16 Ιούλη 2011) «Για την Πολιτική Αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη», αναφερόταν μεταξύ άλλων:
«Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Συνέχεια ανάγνωσης «Οι αποφάσεις για την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη, του Γ. Γιαννούλη και του Γ. Γεωργιάδη»
(Από τον «Ερμή»)
«Δεν είχαν χαλάσει ακόμα οι σχέσεις με τον ΕΛΑΣ;» Συνέχεια ανάγνωσης «Ζέρβας – Βελουχιώτης: η συμφωνία της Ροβέλιστας»
«Ένας λαός σύσσωμος εδονήθη χθές από ένα σπασμόν. Σαν από μίαν ψυχήν, από μίαν φωνήν, από ένα στόμα σκορπίσθηκε, με τα πρώτας ακτίνας του ήλιου, το άγγελμα της νίκης και μαζί με τους ήχους των κωδώνων των εκκλησιών, πλημμύρισε την γλυκείαν ατμόσφαιραν του φθινοπωρινού πρωϊνού και ανέβηκε υψηλά, πολύ υψηλά, ωσάν παιάν, ωσάν θούριον, ωσάν ευχαριστία προς τον ουρανόν. «Ελεύθεροι, ελεύθεροι!»
Με αυτή την γλαφυρή περιγραφή αναγγέλλεται από την εφημερίδα «Νεολόγος Πατρών» η χαρμόσυνη είδηση της απελευθέρωσης της Πάτρας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Συνέχεια ανάγνωσης «4 Οκτωβρίου 1944. Η απελευθέρωση της Πάτρας»
Πηγή: Αντί Τεύχος 56 (16 Οκτωβρίου 1976)
Επιμέλεια: Grenade Συνέχεια ανάγνωσης «Κώστας Κουβαράς: συνομιλίες με τον Γιάννη Ιωαννίδη»
Εγώ παιδί του εργαζόμενου ελληνικού λαού νοιώθω βαθιά τη σκληρή σκλαβιά, καταπίεση και εκμετάλλευση του νέου κατακτητή, των Άγγλων και της ελληνικής αντίδρασης της μεγαλοκεφαλαιοκρατίας. Πιστεύω
α) ότι η συμφωνία της Βάρκιζας, τελευταίο και εγκληματικό λάθος σειράς άλλων δεξιών και «αριστερών» οπορτουνιστικών τακτικών λαθών της καθοδήγησης του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οδήγησε στην άρνηση της πάλης για την πραγματοποίηση των σκοπών του ΕΑΜ και την υποταγή του λαού μας στους ντόπιους και ξένους ληστές.
β) ότι η ξενική κατοχή (οποιουδήποτε ξένου) και επέμβαση στη ρύθμιση των εσωτερικών οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων εμποδίζει τη λύση τους πάνω σε λαοκρατική βάση, κρατά την οικονομία της χώρας και το λαό μας στο κατώτερο επίπεδο από όλους τους άλλους λαούς και οδηγεί αναπόφευκτα σε νέες τυχοδιωκτικές πολεμικές περιπέτειες. Συνέχεια ανάγνωσης «O όρκος του αντάρτη του Νέου ΕΛΑΣ (ΕΛΑΣ-Ν)»
Στον αναγνώστη προξενούν μεγάλη εντύπωση οι ομοιότητες σε έννοιες, αλλά και οι φραστικές, που υπάρχουν στους όρκους του ΕΛΑΣ, του Νέου ΕΛΑΣ (που ίδρυσε ο Βελουχιώτης λίγο πριν το τέλος του) και του ΔΣΕ. Αναρωτιέται κανείς για το νήμα που τους ενώνει, ειδικά τον όρκο του Νέου ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και αν έχουν κάποια κοινή πηγή, άγνωστη προς το παρόν.
Ο επίσημος «Ορκος του Ελασίτη»,καθιερωμένος με απόφαση της ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) – «Κυβέρνησης του Βουνού», το 1944 είναι ο εξής:
«Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας. Συνέχεια ανάγνωσης «Οι όρκοι του ΕΛΑΣ, ΕΛΑΣ-Ν και ΔΣΕ «
Γράφει ο Βλαδίμηρος Λένιν για τον Κάρολο Μαρξ:
Ο Καρλ Μαρξ γεννήθηκε στις 5 του Μάη 1818, με το νέο ημερολόγιο, στην πόλη Τριρ (παραρήνια Πρωσία). Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος, εβραίος· το 1824 ασπάστηκε τον προτεσταντισμό. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, καλλιεργημένη, όχι όμως επαναστατική.
(…)Το 1843 ο Μαρξ παντρεύτηκε στο Κρόιτσναχ την Τζένη φον Βεστφάλεν, παιδική του φίλη που την είχε αρραβωνιαστεί, όταν ήταν ακόμη φοιτητής. Η γυναίκα του προερχόταν από μια αντιδραστική αριστοκρατική οικογένεια της Πρωσίας. Συνέχεια ανάγνωσης «Έλληνες μικροαστοί, αστοί και μεγαλοαστοί στην υπηρεσία της προλεταριακής Επανάστασης»
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 