Αθήνα
Το Σύνταγμα που σχημάτιζαν τα Τάγματα Ασφαλείας της Αθήνας είχε καταρτίσει αμυντικό και επιθετικό σχέδιο για ολόκληρη την Αττική. Κάθε Τάγμα είχε κατασκευάσει μόνιμα αμυντικά πολυβολεία στους χώρους που στρατωνιζόταν και έλεγχε. Ο οπλισμός περιλάμβανε τρία πολυβόλα ή οπλοπολυβόλα και τρεις μικρούς όλμους, ανά διμοιρία, ενώ οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί είχαν αυτόματα Στεν και πιστόλια. Συνέχεια ανάγνωσης «Η δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας κατά τόπους»
Στην πρώτη και μεγαλύτερη δίκη των δοσιλόγων, εκεί που δικάστηκαν ο Τσολάκογλου και ο Ράλλης, το δικαστήριο δέχτηκε ότι τα Τάγματα δεν συγκροτήθηκαν με σκοπό τον εμφύλιο πόλεμο, ούτε για να ασκήσουν βία εναντίον των Ελλήνων που είχαν δράση κατά των Γερμανών και Ιταλών, αλλά προς εμπέδωσιν της διαταραχθείσης τάξεως στην ύπαιθρο και στις πόλεις, ήτις είχε επικινδύνως από του θέρους 1942 διασαλευθεί, ως εκ της δράσεως κακοποιών στοιχείων. Αναγνώρισε, όμως, ότι από τη συγκρότησή τους επεδίωξε να επωφεληθεί ο εχθρός. Το Ειδικό Δικαστήριο αθώωσε τους Ταγματασφαλίτες λόγω βλακείας! Συνέχεια ανάγνωσης «Οι τιμωρίες Ταγματασφαλιτών και δοσιλόγων»
Ο Τάσος Κωστόπουλος στο βιβλίο του Αυτολογοκριμένη Μνήμη (2013) παραθέτει, μεταξύ άλλων, τις απόψεις ενός πολιτικού, ενός συγγραφέα και ενός στρατιωτικού για τα Τάγματα Ασφαλείας.
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, 27.10.1948, ομιλία στη Βουλή: «Το δράμα της Ελλάδος οφείλεται εις ένα κατά βάσιν γεγονός, εις το γεγονός ότι η ιθύνουσα τάξις της χώρας δεν εξεπλήρωσεν το χρέος το οποίον είχε έναντι του λαού και έναντι της Ελληνικής πατρίδος (…) Είναι νάγκη να σημειώσω μόνον χάριν της Ιστορίας, ότι εις την ιδιαιτέραν μου πατρίδα, την Κρήτην, δεν έλαβε χώραν εμφύλιος πόλεμος κατά τη περίοδον της κατοχής. Τούτο συνέβη κύριοι, όχι διότι το ΕΑΜ της Κρήτης είχε άλλην κατεύθυνσιν από εκείνην την οποίαν είχε το ΕΑΜ της υπολοίπου Ελλάδος. Συνέβη διότι και η ιθύνουσα τάξις έπραξε περισσότερον το καθήκον της, έναντι της ιστορίας και έναντι του λαού κατ’ εκείνην την εποχήν (…) τα Τάγματα Ασφαλείας, δι ημάς τους Κρήτας της εποχής εκείνης ήτο κάτι το οποίον δεν ηδυνάμεθα να συλλάβωμεν» Συνέχεια ανάγνωσης «Μητσοτάκης, Ζαλοκώστας, Σπαής και Χούτας για τα Τάγματα Ασφαλείας»
Ένα πραγματικά συγκλονιστικό ντοκουμέντο από την περίοδο της κατοχής δημοσιεύει ο “Ριζοσπάστης” του Σαββατοκύριακου, σχετικά με τη δράση των δοσιλόγων, αλλά και τις επιδιώξεις και τους φόβους του αστικού κράτους για την επόμενη μέρα της επικείμενης απελευθέρωσης από τον κατακτητή. Πρόκειται για απόσπασμα από ογκώδη φάκελλο της Ελληνικής Χωροφυλακής, που βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Παρά την μεγάλη του έκταση, αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο. Μεταξύ των υπόλοιπων, εξαιρετικά ενδιαφερόντων στοιχείων που παραθέτει, ξεχωρίζει και η αναφορά στο θανάτο της ηρωίδας της Αντίστασης, Ηλέκτρας Αποστόλου.
Συνέχεια ανάγνωσης «10 Αυγούστου 1944: Έκθεση του συνεργάτη «Χ» προς το «Κέντρον»»
(Από τον «Ερμή», υπό επεξεργασία)
Εύβοια
«Στην Εύβοια είχε τοποθετηθεί νομάρχης ο στρατηγός Λιάκος, ο οποίος ανασυγκρότησε την Εθνική Πολιτοφυλακή για να καταπολεμήσει το ΕΑΜ, σε συνεργασία με τους Γερμανούς. Μαγιά ήταν οι ογδόντα Ταγματασφαλίτες που έφερε μαζί του από την Αθήνα, τις τελευταίες μέρες του 1943. Μια από τις πρώτες ενέργειες του Λιάκου ήταν να συλλάβει εκατόν πενήντα ομήρους και να τους στείλει στην Αθήνα, για να χρησιμοποιηθούν ως δεξαμενή εκτελέσεων σε αντίποινα για μελλοντικές απώλειες του Τάγματος. Ως το τέλος Ιανουαρίου η δύναμή του έφτασε τους τετρακόσιους άνδρες και το καλοκαίρι ίσως είχαν ξεπεράσει τους χίλιους πεντακόσιους. Ο Λιάκος όμως είχε σκοτώθηκε σε μια σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ και από τον Μάιο του ’44 τον διαδέχτηκε ο υποστράτηγος Παπαθανασόπουλος, ιδρυτικό μέλος του ΕΔΕΣ και εξέχων στέλεχος του προδοτικού ΕΔΕΣ της Αθήνας» Συνέχεια ανάγνωσης «Η δράση των Ταγμάτων – Μέρος Δεύτερο»
(Από τον «Ερμή»)
«Στην επαρχία οι Γερμανοί αντικατέστησαν τους Ιταλούς και προσπάθησαν να μειώσουν τον απαραίτητο δικό τους αριθμό ανδρών με τη χρήση των ένοπλων δοσιλόγων. Το ίδιο στην Αθήνα, όπου είχαν σταματήσει να λειτουργούν πολλά σημεία ελέγχου επειδή οι Γερμανοί δεν διάθεταν το απαιτούμενο προσωπικό για να τα επανδρώσουν. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ της Αθήνας είχε επωφεληθεί από τον αφοπλισμό ιταλικών μονάδων για να εξοπλιστεί κι έτσι μπόρεσε να απαντήσει δυναμικά στην προσπάθεια των Ταγμάτων και της Ειδικής Ασφάλειας να κυριαρχήσουν στις συνοικίες»
«Ποιος ήταν επικεφαλής των Ταγμάτων;» Συνέχεια ανάγνωσης «Η δράση των Ταγμάτων – Μέρος Πρώτο»
(Από τον «Ερμή»)
«Ο πειρασμός για τους Άγγλους πρέπει να ήταν μεγάλος…»
«Δεν είναι ανεξήγητη αυτή η Βρετανική στάση αν αναλογιστούμε τις σχέσεις των Βρετανών με το ΕΑΜ, στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Ο εμφύλιος μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ έληξε επίσημα στις 28 Φεβρουαρίου 1944, με περιορισμό του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο. Στις 10 Μαρτίου το ΕΑΜ ανήγγειλε το σχηματισμό της ΠΕΕΑ, δηλαδή προσωρινής Κυβέρνησης, κατά το πρότυπο του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία. Τον Απρίλιο του 1944 έγινε από το ΕΑΜ η στάση της Μέσης Ανατολής, σε στρατό και στόλο. Την ίδια περίοδο διαλύθηκε βίαια το Σύνταγμα 5/42 της ΕΚΚΑ και δολοφονήθηκε ο Ψαρός. Και το αποκορύφωμα, μετά τη διάσκεψη του Λιβάνου τον Μάιο το ΕΑΜ αποκήρυξε τους εκπροσώπους του και απέρριψε τη συμφωνία που είχαν υπογράψει. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Άγγλοι όχι μόνον δεν καταδίκαζαν τα Τάγματα Ασφαλείας, αλλά σκεφτόντουσαν σοβαρά να διακόψουν τις σχέσεις τους με το ΕΑΜ και να το καταδικάσουν δημοσίως» Συνέχεια ανάγνωσης «Τάγματα Ασφαλείας και Βρετανοί»
(Από τον «Ερμή»)
«Την Πρωτομαγιά του ’44 εκτελέστηκαν στην Καισαριανή διακόσιοι κρατούμενοι, ως αντίποινα για τη δολοφονία ενός Γερμανού στρατηγού στη Λακωνία. Απ’ αυτούς οι 170 ήταν κομμουνιστές, κρατούμενοι στην Ακροναυπλία από το βασιλικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Τους είχε παραδώσει η βασιλική κυβέρνηση Τσουδερού στους κατακτητές. Εκτός από τους διακόσιους δολοφονήθηκαν άλλοι εκατό κομμουνιστές από τα Τάγματα Ασφαλείας, με δική τους πρωτοβουλία, σύμφωνα με ανακοινώσεις της εποχής και μαρτυρίες στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Οι Γερμανοί στρατιώτες δολοφόνησαν τουλάχιστον 25 αμάχους επιπλέον, στην περιοχή της Λακωνίας»
Τον κοίταξα προσπαθώντας να καταλάβω που το πήγαινε. Συνέχεια ανάγνωσης «Τάγματα Ασφαλείας και Γερμανοί»
Αυτός είναι ο τίτλος μιας εργασίας του J.L.Hondros, η οποία περιέχεται στον τόμο «Η Ελλάδα 1936-44», του Μορφωτικού Ινστιτούτου ΑΤΕ, Αθήνα 1989, σελ. 262-76.
Βασισμένος σε αρχειακό υλικό ο Hondros προσπαθεί να φωτίσει τις σχέσεις των Άγγλων με τα ΤΑ, αλλά και τις σχέσεις των ελλήνων αξιωματικών της Μ. Ανατολής με αυτά.
Η πρώτη διαπίστωση του συγγραφέα είναι ότι
Η Μ. Βρετανία ήταν πρόθυμη, με αυτές τις συνθήκες, να αφήσει ανοιχτή την πόρτα στα Τάγματα Ασφαλείας για όσο χρονικό διάστημα δεν ήταν δυνατόν να εξουδετερωθεί πολιτικά το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Η πόρτα αυτή παρέμεινε ανοιχτή μέχρις ότου υπεγράφη η συμφωνία της Καζέρτας, στις 26 Νοεμβρίου (Σημ.: Πρόκειται για αβλεψία – 26 Σεπτεμβρίου είναι το σωστό). Τότε έκλεισε.
Oι Άγγλοι είχαν προετοιμάσει το έδαφος «για κάθε ενδεχόμενο». Έτσι, τον Ιούλιο του 1944 φρόντισαν να περάσουν μια τροπολογία στη συμφωνία της Τεχεράνης (Νοέμβριος 1943), σχετικά με την τύχη των πάσης φύσεως συνεργατών του Άξονα. Γράφει ο Hondros: Συνέχεια ανάγνωσης «Η Μ. Βρετανία και τα ελληνικά Τάγματα Ασφαλείας «
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 