Tο δραματικό εμφυλιοπολεμικό τετραήμερο 23-26 Δεκεμβρίου του 1947, στην περιοχή Καλλιθέας (Προστοβάς) – Δρυμώνα (Μπερίκου) – Θέρμου Τριχωνίδας – Νέα και Ειδήσεις για το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία

(Ένα ιστορικό σχεδίασμα του Σπύρου Α. Θεοδωρόπουλου).

Είναι γνωστό ότι ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος άρχισε ουσιαστικά το 1943, (εν μέσω Κατοχής δηλαδή), και τελείωσε το 1949.

Τον Δεκέμβριο του 1947, η τελευταία φάση τής απαίσιας εκείνης αδερφοσφαγής, («ανθρωποκτόνο παράκρουση» την χαρακτηρίζει ο καθηγητής Χ. Δ. Γούδης), βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.

Η μάχη του εμφυλίου έξω από το Αγρίνιο τα Χριστούγεννα του 1947

Οι τρεις φερόμενοι στόχοι του ΔΣΕ στα τέλη του 1947. Πηγή: Εμπρός

Του Λίνου Υφαντή,

Παρόλο που πέρασαν 70 χρόνια σχεδόν από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, δεν στέγνωσε ακόμα το «μελάνι» γραφής της ιστορίας του. Αυτό είχε ως συνέπεια μεταξύ άλλων να μείνει στη σκιά το καθαρά επιχειρησιακό κομμάτι των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, των κυβερνητικών δυνάμεων και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος (ΔΣΕ).  Σε αυτό και μόνο θα σταθεί το εν λόγω άρθρο.

Η δράση των Ταγμάτων – Μέρος Δεύτερο

(Από τον «Ερμή», υπό επεξεργασία)

Εύβοια

«Στην Εύβοια είχε τοποθετηθεί νομάρχης ο στρατηγός Λιάκος, ο οποίος ανασυγκρότησε την Εθνική Πολιτοφυλακή για να καταπολεμήσει το ΕΑΜ, σε συνεργασία με τους Γερμανούς. Μαγιά ήταν οι ογδόντα Ταγματασφαλίτες που έφερε μαζί του από την Αθήνα, τις τελευταίες μέρες του 1943. Μια από τις πρώτες ενέργειες του Λιάκου ήταν να συλλάβει εκατόν πενήντα ομήρους και να τους στείλει στην Αθήνα, για να χρησιμοποιηθούν ως δεξαμενή εκτελέσεων σε αντίποινα για μελλοντικές απώλειες του Τάγματος. Ως το τέλος Ιανουαρίου η δύναμή του έφτασε τους τετρακόσιους άνδρες και το καλοκαίρι ίσως είχαν ξεπεράσει τους χίλιους πεντακόσιους. Ο Λιάκος όμως είχε σκοτώθηκε σε μια σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ και από τον Μάιο του ’44 τον διαδέχτηκε ο υποστράτηγος Παπαθανασόπουλος, ιδρυτικό μέλος του ΕΔΕΣ και εξέχων στέλεχος του προδοτικού ΕΔΕΣ της Αθήνας»