Λες και δεν πέρασε μια μέρα από το 1826…

Η δε Διοίκησις έχασε την ηθικήν της αξίαν. Χρήματα δεν υπήρχαν εις τα ταμεία, η δε ανάγκη ήτο μεγάλη, διότι οι στρατιωτικοί είχαν χρείαν του μισθού, τον οποίον μόνον είχαν ως πόρον της ζωής των, και δια τούτο αναγκαζόμενοι επώλουν τα εθνικάς ομολογίας εις τους κερδοσκόπους και εις τους έχοντας χρήματα. Ούτοι ήσαν παραδεδομένοι εις το είδος τούτο του εμπορίου, και δια των ομολόγων αυτών αγόραζαν τας προσόδους των επαρχιών.

Η Διοίκησις αναγκαζομένη εξέδιδεν αντί χρημάτων τας τοιαύτας ομολογίας, και έδιδεν αυτάς εις τους στρατιωτικούς δια να πληρωθώσιν από τας προσόδους της δείνος ή δείνος επαρχίας. Εξέδιδεν π.χ. διαταγήν λέγουσαν, ότι ο δείνα στρατηγός έχει να λάβη 40.000 γρόσια πληρωτέα από τας προσόδους του κράτους ή και ρητώς από την δείνα επαρχίαν. Οι δε στρατιωτικοί, όσοι κατ’ αυτόν τον τρόπον επληρώνοντο από την Διοίκησιν, και ήσαν δυνατοί αμέσως έκαμναν κατάσχεσιν ολοκλήρου της επαρχίας, και επραγματοποίουν την διαταγήν, λαμβάνοντες πολλάκις διπλασίαν και τριπλασίαν της αξίας της, η δε Διοίκησις δεν ηδύνατο να προλάβη τας καταχρήσεις ταύτας των δυνατών.

Ο Παπουλάκος

Από το βιβλίο του Φωτάκου: Κάντε κλικ σε κάθε εικόνα και μάθετε την καταπληκτική ιστορία του Αγίου Πατέρα ή Παπουλάκου. Το απόσπασμα είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό για την πραγματικότητα εκείνης της εποχής!

Σημαντικά συμπεράσματα προκύπτουν, επίσης, για τη συγκρότηση του Κολοκοτρώνη, μέσα από τις επιστολές που έστειλε με θέμα τον «παπουλάκο» στον Ζαΐμη.

Προσοχή: να μη γίνει σύγχυση ανάμεσα στον «παπουλάκο» της Επανάστασης και τον άλλον, τον πιο διάσημο, που «ήκμασε» επί Όθωνος. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα.