«Τι ήταν η Μακρόνησος. Ενας τόπος μαρτυρίου και βασανισμών». Ο 90χρονος Λεωνίδας Μεντάκης από τον Κουρνά Αποκορώνου είναι ένας από τους επιζώντες του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μακρονήσου. Παρότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνες τις θλιβερές μέρες του εμφυλίου, τα γεγονότα παραμένουν ζωντανά στη μνήμη του κ. Λεωνίδα.
Στην κατοχή εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ως εφεδρικός, μετά τον πόλεμο καλείται η κλάση του να υπηρετήσει στον στρατό.
«Είπα να αρνηθώ γιατί δεν ήθελα να πολεμήσω τους αντάρτες. Για 3 μήνες κρυβόμουν στα βουνά μαζί με άλλους. Στη συνέχεια έβγαλε μία ανακοίνωση η κυβέρνηση για τους ανυπότακτους ότι, αν παρουσιαστούν, δεν θα υποστούν συνέπειες. Παρουσιάστηκα, λοιπόν, αρχικά στο Κέντρο Νεοσυλλέκτων στο Ηράκλειο και από εκεί με απέσπασαν στο Μεσολόγγι. Εκεί έμεινα περίπου 20 μέρες. Εκεί γινόταν η διαλογή για κάθε στρατιώτη για το ´τι καπνό φουμάρει;´. Ηρθαν τα χαρτιά μου από την Κοινότητα και έλεγαν για τα πολιτικά μου φρονήματα. Με κάλεσαν στο γραφείο, όπως τον καθένα. ´Θέλεις να πολεμήσεις τους συμμορίτες;´, με ρώτησαν, ´Οχι´, απάντησα. ´Γιατί;´, με ρώτησαν. ´Γιατί ο αδελφός μου είναι στην αντίθετη παράταξη, δεν θέλω να κάνω πόλεμο με τον αδελφό και τον συγγενή μου´. Δεν ήθελαν άλλη απάντηση, μου χίμηξαν οι ραβδούχοι που ήταν μέσα στο δωμάτιο και με κτυπούσαν μέχρι να μείνω λιπόθυμος. Την επομένη σε κακή κατάσταση από το ξύλο μας έβαλαν σε ένα φορτηγό και μας πήγαν στη Μακρόνησο». Συνέχεια ανάγνωσης «Λεωνίδας Μεντάκης: αναμνήσεις από τη Μακρόνησο»
Σημειώσεις για τον Εμφύλιο 